شايد اگر حجازي به منچستريونايتد مي رفت، نيازي به فرگوسن نبود

این سایت نوشت: حجازی در اواخر دهه 1970 قرار بود به منچستریونایتد برود و اگر این اتفاق افتاده بود شاید اولدترافورد دیگر نیازی به 'الكس فرگوسن' نداشت و این مربی در عوض به لیورپول یا لندن می رفت.

اگر چنین می شد حجازی هم در ایران نمی ماند و به یك مربی موفق و محبوب تبدیل نمی شد تا طرفدارانش به او لقب 'اسطوره' بدهند.

حجازی پس از مدتی تحمل بیماری سرطان ریه، در خرداد سال 1390 در بیمارستان كسری تهران درگذشت.

در مراسم خاكسپاری او بیش از 25 هزار نفر شركت كردند. تقریبا همین تعداد هم هنگام بستری بودن حجازی در مقابل در ورودی بیمارستان و زیر پوستر بزرگی از عكس او جمع شده بودند. اما فقط افرادی كه وارد اتاقش می شدند می توانستند كارت های الكس فرگوسن و 'محمود احمدی نژاد' رییس جمهوری ایران را ببینند كه برای او آرزوی بهبودی كرده بودند.

نرفتن به منچستریونایتد بزرگترین افسوس دوران حرفه ای حجازی بود. اتفاقی كه او دیگران را در آن مقصر می داند.

'عقاب آسیا' پس از درخشش در جریان تساوی 1 بر 1 ایران مقابل اسكاتلند در جام جهانی 1978 قرار شد به انگلیس برود.

او با اینكه نشان داد 'سپ مایر' دروازه بان صاحب نام آلمانی الهام بخش او بوده، ولی در عین حال یك رهبر نابغه هم بود. سرعت بالایی داشت، زیركانه پخش توپ می كرد و از توانایی 'پیتر اشمایكل' برای پرتاب توپ برخوردار بود. او یك دروازه بان كامل بود.

یونایتد در آن زمان به دنبال جانشینی برای 'الكس استپنی' با سابقه می گشت. 'پدی راچ' برای این پست زیاد مناسب نبود اما حجازی در تمرینات خیلی زود توانایی هایش را نشان داد. او در این تمرینات در كنار بازیكنانی چون 'جو جردن' و 'لو مكاری' بازی كرد. همان هایی كه چند هفته پیش در آرژانتین آنها را از رمق انداخته بود.

حجازی بعدها با اشاره به اینكه 'دیو سكستون' سرمربی وقت یونایتد خواستار امضای قرارداد دایمی با وی بوده، خاطر نشان كرد: به انگلیس رفتم و توسط منچستریونایتد انتخاب شدم. سه ماه آنجا بودم و در این مدت در پنج بازی تیم ذخیره ها حضور پیدا كردم.

اما در همین زمان در ایران خروج بازیكنان بالای 27 سال از كشور ممنوع اعلام شد. حجازی 30 ساله بود و بعد از مدتی یونایتد 'گری بیلی' از آفریقای جنوبی را به عنوان دروازه بان جدیدش انتخاب كرد.

حجازی در این باره گفت: بدشانسی آوردم. چون بازی برای منچستریونایتد فرصت خوبی است تا به یك بازیكن بزرگ در جهان تبدیل شوید.

او می توانست ایران را ترك كند اما می گفت: ایران وطن من بوده و هست.

حجازی پس از شكست تیم ملی فوتبال ایران در نیمه نهایی جام ملت های 1980 آسیا در مقابل كویت از تیم ملی كنار گذاشته شد. پایان ناامید كننده‌ای برای بازیكن مستعد كه سه بار قهرمان جام ملت های آسیا شده بود.

او فوتبال باشگاهی خود را در استقلال ادامه داد. باشگاهی كه از سال 1967 فوتبال حرفه ای را با آن آغاز كرده بود. حجازی در نوجوانی یك بازیكن خوش آتیه بسكتبال هم بود اما هرگز از اینكه وارد فوتبال شد، ابراز پشیمانی نكرد.

حجازی در سال 1986 ایران را ترك كرد و برای یك فصل به بنگلادش رفت و سپس دستكش هایش را آویزان كرد.

او در جنوب آسیا ماند و مربیگری را در همانجا ابتدا در سطح باشگاهی و سپس در سطح ملی آغاز كرد. او به محض بازگشت به ایران مورد توجه برخی از باشگاه های مطرح قرار گرفت و همانند دوران بازیگری اش، بهترین دوران مربیگری را هم استقلال سپری كرد.

او استقلال را در سال 1998 قهرمان كرد و سال بعد از آن در مسابقات لیگ قهرمانان آسیا این تیم را به فینال رساند. او تا سال 2007 به مربیگری ادامه داد اما به دلیل برخی دخالت ها به تدریج دچار سرخوردگی شد.

وی در سال 2005 با طرح این پرسش كه 'چطور سیاستمداران می توانند به ورزشگاه ها بیایند و بیانیه سیاسی بدهند اما ورزشكاران نمی توانند وارد دنیای سیاست شوند؟' نامزد انتخابات ریاست جمهوری شد.

حجازی هرگز عشقش به فوتبال را از دست نداد و در سال 2007 از مربیگری هم خداحافظی كرد.

تابوت حجازی بعد از مرگش به ورزشگاه آزادی برده شد و در مقابل دیدگان هزاران نفر از هوادارانش قرار گرفت.

نویسنده سایت ساكر نت در خاتمه می نویسد: 'عقاب آسیا سرانجام آرام گرفت اما یاد و خاطره او همچنان زنده است. او گرچه هرگز به منچستریونایتد نرفت اما نقشی كه در فوتبال ایران و آسیا داشت هیچگاه فراموش نمی شود.

9126