علی پورسلیمان روز یكشنبه در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی ایرنا اظهار داشت: یكی از راه های مهم و سودمند، توجه به مقوله تربیت بدنی و اصطلاحا زنگ ورزش در مدارس است.
كارشناس مسایل آموزش و پرورش تصریح كرد كه مطالعات یك موسسه غیردولتی نشان می دهد، حدود هشت میلیون دانش آموز دختر به نوعی با اختلالات و ناهنجاری های جسمی و حركتی رو برو هستند و این در حالی است كه نبود امكانات و فضای ورزشی مناسب در مدارس، یكی از مهمترین عوامل این ناهنجاری ها به شمار می رود.
پورسلیمان بیان داشت: وزارت آموزش و پرورش از مدت ها قبل با اجرای طرح سنجش ساختار قامتی دانش آموزان در مورد 10 ناهنجاری قامتی شایع در میان دانش آموزان در 29 استان كشور به نتایج نگران كننده ای دست یافته است.
وی افزود: بر اساس نتایج این طرح 64 درصد دانش آموزان دارای حداقل یك ناهنجاری قامتی از 10 ناهنجاری شایع شانه نامتقارن، سر به جلو، شانه كج، شانه گرد، شانه صاف، پشت گود، زانوی ضربدری، زانوی پرانتزی، كف پای صاف و پشت كج هستند.
این كارشناس حوزه آموزش وپرورش ادامه داد: همچنین آمارها نشان می دهد، 69 درصد دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی و 4/72 درصد دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دارای حداقل یكی از ناهنجاری های قامتی اند.
پورسلیمان با طرح این سوال كه اكنون با این آمارهای نگران كننده چه باید كرد؟، توضیح داد: اولین مشكل، نوع نگاه مسئولان و حتی مدیران مدارس به درس تربیت بدنی است به گونه ای كه بسیاری از آنها، تربیت بدنی را به عنوان یك درس مستقل قبول ندارند.
وی ادامه داد: دیده شده كه برخی مدیران مدارس از زنگ های تربیت بدنی برای پر كردن ساعات دروس دیگر و یا جبران عقب ماندگی های تحصیلی دانش آموزان استفاده می كنند و این مساله می تواند در دراز مدت ، باعث افسردگی و استرس در دانش آموزان شده و موجب سرخوردگی و بیزاری آنها از محیط درس و كلاس شود.
این كارشناس مسایل آموزش و پرورش بیان داشت: زیر ساخت های این درس در مدارس ضعیف بوده و بویژه در شهرهای بزرگ، فضای كافی برای اجرای حركات ورزشی وجود ندارد، به عنوان مثال فضای ورزشی دانش آموزان ایرانی 17 سانتی متر برای هر نفر است.
پور سلیمان یادآورشد: از سوی دیگر ، وسایل و امكانات برای اجرای برنامه های تربیت بدنی در بسیاری از مدارس وجود ندارد و مدیر مدرسه به طور معمول پس از هزینه در قسمت های مختلف، دست آخر اگر اعتباری باقی بماند ، آن را صرف زنگ ورزش می كند.
وی خاطرنشان كرد: تعداد دانش آموزان برای اجرای یك كلاس تربیت بدنی بعضا با تراكم آن كلاس همخوانی ندارد از این رو یك معلم ورزش چگونه می تواند با 35 تا 40 دانش آموز و با محدودیت فضا و امكانات، بازدهی لازم را داشته باشد ؟
این كارشناس حوزه آموزش و پرورش اضافه كرد: در برخی مدارس و كلاس های پر جمعیت مشاهده شده است كه برای بازی پر طرفدار فوتبال، بیش از 10 تیم تشكیل شده، اما نوبت به تیم های آخر نرسیده است.
پورسلیمان ادامه داد: مهمتر از همه اینكه یك دبیر تربیت بدنی باید در ابتدای سال تحصیلی ، دانش آموزان را آزمایش كرده و محدودیت های فیزیكی و بدنی دانش آموزان را شناسایی كند این در حالی است كه در برخی مدارس این امر صورت نمی گیرد و حتی برگه گواهی سلامت توسط مربیان جدی گرفته نمی شود.
وی تصریح كرد كه از طرف دیگر، برخی خانواده ها نیز از برگه گواهی سلامت استقبال نمی كنند، در حالی كه این گواهی برای سلامت و نوع تحرك دانش آموز مهم است و باید در امر ثبت نام دانش آموز دخیل باشد.
این كارشناس بیان داشت: به عنوان مثال دانش آموزی كه پای پرانتزی دارد نمی تواند و نباید به حركتی مانند طناب زدن وادار شود اما در برخی مدارس به چنین مسایلی توجه نمی شود.
پورسلیمان اظهار داشت: حتی برخی اوقات، وقتی خانواده ها نیز كه برای تست ورزش به كلینیك و یا پزشك مربوطه مراجعه می كنند، آنها نیز چندان این مساله را جدی نمی گیرند و یك گواهی صوری برای دانش آموز صادر می كنند.
وی اضافه كرد: به نظر می رسد رفع این مشكل را می توان با توسعه كلینیك های حركات اصلاحی و ساختار اسكلتی در مناطق مختلف كشور تا حدود زیادی مرتفع كرد همانگونه كه در برخی مناطق تهران اتفاق افتاده و با استقبال خانواده ها روبرو شده است و این موضوع باید به همه نقاط و مناطق تعمیم پیدا كند.
این كارشناس حوزه آموزش و پرورش بیان داشت: دختران دانش آموز به علت محدودیت های مختلف ، نمی توانند آزادانه در حیاط مدرسه حركات ورزشی و بدنی انجام دهند، می توان به جای بلند كردن دیوارهای مدارس به گونه ای برنامه ریزی كرد تا این دانش آموزان و حتی پسران ، به سالن های ورزشی مجاور هدایت شوند تا زیر نظر دبیران و مربیان كارآزموده به اجرای حركات ورزشی مبادرت ورزند.
پورسلیمان مشكل دیگر را به روز نبودن دانش و اطلاعات برخی دبیران تربیت بدنی دانست و گفت: همچنین برخی از معلمان كه توانایی و یا حوصله رفتن به كلاس را ندارند درس تربیت بدنی را برای تدریس انتخاب می كنند كه این مساله موجب افت سطح و جایگاه این درس در مدارس می شود و این موضوع با انتظارات دانش آموزان و حتی اولیا آنها تناسب و همخوانی ندارد.
وی یادآورشد: حتی در برخی مناطق با توجه به كمبود دبیر ورزش، از معلمان غیر متخصص برای اداره این كلاس استفاده می شود و این مساله، وضعیت سلامتی دانش آموزان را در مدارس با مخاطره روبرو می كند.
پورسلیمان اضافه كرد: این مشكل بویژه در مدارس ابتدایی كه یك معلم همه مواد و موضوعات درسی را تدریس می كند، بیشتر خود را نشان می دهد.
وی با اشاره به اینكه تربیت بدنی باید به عنوان یك موضوع مهم و با اهمیت در مدارس نگریسته شود، افزود: مسئولان و دست اندركاران بویژه در وزارت آموزش و پرورش باید به تربیت بدنی نگاه ویژه ای داشته باشند.
فراهنگ (4)**1883**1588
تهران - ایرنا - كارشناس مسایل آموزش و پرورش با بیان اینكه زنگ ورزش و یا به قولی درس تربیت بدنی یكی از ساعات محبوب دانش آموزان در مدارس است، گفت: با وجود پرطرفدار بودن این ساعت، به نظر می رسد كه در برنامه ریزی های آموزش و پرورش جایگاه مناسبی ندارد.