يادي از فريدون آدميت پدر تاريخ نگاري نوين

به گزارش خبرنگار حوزه ادبيات ايرنا، فريدون آدميت سال 1299 در تهران به دنيا آمد و فروردين‌ماه 1387 درگذشت. شهرت او به دليل پژوهش درباره تاريخ دوران مشروطه در ايران است.

آدميت در دارالفنون تحصيل كرد. سپس به دانشكده حقوق و علوم سياسي رفت و اولين اثرش را با عنوان اميركبير و ايران در 20‌سالگي منتشر كرد.

آدميت براي تكميل تحصيلاتش عازم فرنگ شد و دكتري تاريخ روابط ديپلماسي از دانشگاه اقتصاد و علوم سياسي لندن دريافت كرد.

او در سال 1330 به‌عنوان جوان‌ترين سفير ايران در سازمان ملل معرفي شد، اما به گفته عبدالله شهبازي - تاريخ‌پژوه - به‌دليل مخالفت با مواضع دولت وقت و انتشار نامه‌اي در مخالفت با جدايي بحرين از ايران، زودتر از موعد بازنشسته شد و پس از آن تنها به انتشار آثاري در زمينه‌هاي تاريخي پرداخت.

امير كبير و ايران، جزاير بحرين: تحقيق در تاريخ ديپلماسي و حقوق بين‌الملل، فكر آزادي و مقدمه نهضت مشروطيت ايران، انديشه‌هاي طالبوف تبريزي، انديشه‌هاي ميرزا فتحعلي آخوندزاده و انديشه ترقي و حكومت قانون از جمله آثار به‌جامانده از فريدون آدميت است.

شركت در چندين كنفرانس و انجام وظيفه در مقام داور بين‌الملل ديوان دائمي حكميت لاهه از فعاليت‌هاي ديگر آدميت بوده است.

آدميت با انجام حدود سه دهه كار پژوهشي توانست برخي از مهمترين رخدادهاي و جريانات عصر مشروطه را در نزديك به 25 كتاب تاليف كند و از اين بابت سهمي جدي در هدفمند ساختن و نيز جهت دادن به تاريخ نگاري علمي ايفا كند. از اين بابت وي را به حق پدر تاريخ نگاري نوين ايران بايد نام نهاد.

فراهنگ(2)** 1355**1569