'علي مطهري' نماينده تهران در مجلس طي يادداشتي در شماره روز دوشنبه روزنامه
'شرق' مي نويسد: اين؛ طبيعت مجلس است، گرچه اين اعلام مواضع گاهي توام با توهين و افترا مي‌شود، اتفاقي كه در جلسه ديروز افتاد كه البته اخلاقي نيست. درخصوص معرفي نامزد براي نمايندگي قوه مقننه در شوراي نظارت بر صداوسيما و نيز هيات نظارت بر مطبوعات، كميسيون فرهنگي با توجه به اكثريتي كه دارد، از اختيار قانوني خود كه در ماده 218 آيين‌نامه داخلي مجلس وجود دارد، استفاده نادرست كرد.
آنان به اين مهم بي‌توجه بودند كه قرار است نماينده قوه‌مقننه در هيات نظارت بر مطبوعات انتخاب شود، نه نماينده كميسيون فرهنگي و يك گرايش خاص فكري.
نوعي بي‌تدبيري در اين مساله اتفاق افتاد و دو شخص خاص از يك تيپ فكري، آن هم تندرو، به مجلس معرفي شدند در حالي كه در چنين مواردي بايد دست مجلس باز باشد تا افراد بتوانند به گرايش موردنظر خود راي بدهند. بنده براي بازشدن دست‌كميسيون فرهنگي و نيز از بين رفتن شبهه تاثير نسبت خانوادگي با رييس مجلس در تصميم هيات رييسه، با اينكه نفر سوم در راي‌گيري كميسيون با اختلاف يك راي بودم، از نامزدي انصراف دادم تا مشكل حل شود و كميسيون فرهنگي كه در واقع با من مشكل داشت،نفرات بعدي را معرفي كند ولي آنها روي نظر خود پافشاري كردند و در نتيجه جلسات اخير مجلس با تنش در صحن بر سر اين موضوع همراه شد. تضعيف آقاي لاريجاني يك هدف كلي براي تندروهاي مجلس است كه به هر بهانه‌اي حمله‌اي را تدارك مي‌بينند و اين در ماجراي برهم زدن سخنراني ايشان در قم و جلسه علني روز گذشته و مانند اينها قابل مشاهده است.
با وجود اين، روز گذشته دكتر لاريجاني به‌خوبي جلسه را اداره كرد و پاسخي درخور تامل به اتهام آنها داد كه «ديكتاتوري اقليت، بدتر از آن چيزي است كه مرا به آن متهم مي‌كنيد.»
تجربه نشان داده كه اين گروه همچنان به دنبال تنش و حاشيه‌سازي خواهد بود. راهكار مواجهه با آنها اين است كه نمايندگان معتدل كه تعداد آنها كم نيست، انسجام بيشتري داشته باشند و فرصت عرض‌اندام به اين افراد را ندهند. واقعيت اين است كه اكثر نمايندگان، اين تفكر را قبول ندارند اما به دليل فقدان انسجام كافي ميان آنها گاهي تندروها ابتكار عمل را به دست مي‌گيرند. آنها داراي تشكيلات و برنامه هستند و از محافلي خارج از مجلس خط مي‌گيرند. گاهي مجلس را در مقابل عمل انجام‌شده قرار مي‌دهند و نمود خارجي آن اين است كه كل مجلس تندرو است.
اول**1368**
تهران- ايرنا- مجلس؛ مكاني است كه در آن هر يك از نمايندگان بايد امكان طرح ديدگاه و سخن خود را داشته باشند و كسي نمي‌تواند اين حق را از آنان سلب كند. در چنين فضايي، طبيعي است كه گرايش‌هاي مختلف به دنبال بيان مواضع خود باشند و طرف مقابل هم موضع خود را بيان كند.