از درخواست قصاص اولیای دم تا التماس متهم برای عفو و بخشش

به گزارش خبرنگار حقوقی قضایی ایرنا، جلسه دادگاه رسیدگی به پرونده ضارب شهید علی خلیلی علنی بود و اصحاب رسانه و همچنین اولیای دم شهید خلیلی ، والدین ضارب و دوستان و آشنایان طرفین نیز حضور داشتند.

قاضی دادگاه با بیان اینكه حین دادرسی كسی حق صحبت كردن ندارد، گفت: با هر گونه اخلال در نظم برخورد می شود.



** ارائه پنج دلیل مباشرت به قتل عمدی از سوی نماینده دادستان

نماینده دادستان با حضور در جایگاه كیفرخواست متهم را قرائت كرد و گفت: 'الف.ش' 22 ساله اهل تهران از تاریخ 18 فروردین 93 متهم به مباشرت در قتل عمد علی خلیلی و در بازداشت است.

صادقی ادامه داد: متهم به پنج دلیل در قتل عمد مباشرت داشته است كه شكایت اولیای دم متوفی، گزارش مرجع انتظامی، اعتراف صریح متهم، محتویات پرونده با استناد از دادگاه امنیت و گزارش پزشكی قانونی مورخه 23/1/93 پنج دلیل مباشرت در قتل متهم است.

وی افزود: متهم در تاریخ 20/6/ 90 در تهران مرتكب بزه شده است.



** درخواست قصاص متهم

سپس اولیای دم مرحوم خلیلی در جایگاه حاضر شده و به سوالات قاضی دادگاه پاسخ دادند.

قاضی از آنها پرسید آیا بر شكایت تان مبنی بر قتل عمدی اصرار و تقاضای قصاص دارید؟

براساس این پرسش و پاسخ میان قاضی و خانواده شهید علی خلیلی مشخص شد كه اولیای دم مقتول تقاضای قصاص متهم را دارند.

قاضی: آیا نظریه كمیسیون پزشكی قانونی را قبول دارید؟

اولیای دم مرحوم خلیلی: بله.



** قصاص خواست عموم جامعه است

وكیل اولیای دم مرحوم خلیلی بعد از حضور در جایگاه هشت برگ لایحه به دادگاه تقدیم و مهم ترین قسمت های لایحه را مطرح كرد.

'حامد صفری ریزی' بیان كرد: نه تنها تقاضای خانواده علی خلیلی قصاص است بلكه با توجه به جریحه ‌دار شدن احساسات عمومی جامعه، قصاص خواست عموم جامعه خصوصا توده های مذهبی است.

وی با اشاره به انتقاد وكیل تسخیری متهم نسبت به رضایت قبلی مرحوم و اولیایش گفت: رضایت و گذشت علی خلیلی در رابطه با جرح وارده بوده اما اعمال حق قصاص از حقوق حقه اولیای‌ دم است.

صفری تصریح كرد: متهم در دفاعیات اولیه در مرجع انتظامی گفته بود كه علی خلیلی به وی فحش ناموس داده و در شعبه 1033 ضمن اقرار صریح به اینكه آن مرحوم می‌ خواسته امر به معروف و نهی از منكر كند، عمل خود را مقابله با اقدامات علی خلیلی عنوان كرده است.

وكیل اولیای‌ دم علی خلیلی با اشاره به اینكه نوع عمل متهم در وارد كردن ضربه چاقو به گردن در همه اقشار جامعه كشنده است، گفت: ادعای مستی متهم كذب است بنابر این با توجه به نظریه ثانویه كمیسیون پزشكی قانونی مبنی بر اینكه ضربه وارد شده باعث مرگ علی خلیلی شده قتل عمد توسط متهم محرز است.

وی ادامه داد: خوشبختانه در جلسه اول رسیدگی دادگاه با نگرشی حقوقی و پرهیز از هر حاشیه احتمالی با رسیدگی دقیق پرونده را به كمیسیون پزشكی قانونی ارجاع داد و در آنجا هم با بررسی همه جانبه مدارك پزشكی آن مرحوم نظریه ثانویه صادر شده و به ایراداتی چون آلودگی به دلیل سفر كربلای علی خلیلی حال وی را بدتر كرده نیز پاسخ داده شده است.

صفری خاطر نشان كرد: در نیمه شعبان سال 90 مرحوم علی خلیلی در مقام اجرای امر به معروف و نهی از منكر بود كه با رفتار هنجارشكنانه متهم روبرو شد، اقدام صورت گرفته از سوی علی خلیلی تنها یك تذكر لسانی لین بوده و این عمل انساندوستانه و شرعی منطبق با موازین اسلامی صورت گرفته و بنابر استدلالات فقهی آن مرحوم شهید راه امر به معروف و نهی از منكر محسوب می ‌شود.

وكیل اولیای دم علی خلیلی خاطرنشان كرد: وی در ابتدای جوانی خود را در مسیر خطر قرارداد و به همه آموخت كه نباید از مقابل رفتارهای هنجارشكنانه با غفلت گذشت.



** قصدم ترساندن بود نه كشتن

این بار نوبت متهم بود كه در جایگاه حاضر شود؛ مرد جوان متهم به قتل شهید علی خلیلی ابتدا با عرض تسلیت به خانواده خلیلی گفت: امیدوارم خانواده شهید خلیلی مرا ببخشند.

وی افزود: من قصد كشتن را نداشتم و چون مست بودم در حال خودم نبودم.

این متهم جوان اضافه كرد: نمی‌خواستم نتیجه كارم قتل و فوت یك نفر شود.

وی اظهار كرد: ضربه را به قصد ترساندن متوفی به وی زدم و اصلا قصد عمدی بودن و قتل را ندارم و در حال حاضر بشدت پشیمانم.

این فرد تصریح كرد: نمی ‌گویم ضربه نزدم اما می‌ گویم قتل و عمدی وارد كردن آن را قبول ندارم.



** مرتبط بودن مرگ مرحوم خلیلی با ضربه وارده سه سال پیش را قبول ندارم

وكیل تسخیری متهم پرونده آخرین نفری بود كه در جایگاه حاضر شد.

محمدرضا زمانی با تقدیم 8 برگ لایحه به دادگاه با ابراز تاسف از فوت مرحوم خلیلی گفت: موكل بنده به هیچ وجه قصد قتل را نداشته و هیچ گونه كینه و عداوتی بین آنها نبوده و حتی هیچ شناختی هم بین آنها وجود نداشته است.

وی با بیان اینكه قتل انگیزه و هدف می خواهد، ادامه داد: اینكه می گویند موكل من قصد قتل داشته است، باید اثبات شود.

زمانی با اشاره به گزارش بازپرس تصریح كرد: موكلم گفته كه در آن زمان مست بوده و بازپرس ویژه قتل نیز صراحتا به این موضوع اشاره كرده كه موكلم مست بود.

وكیل تسخیری ضارب شهید خلیلی موكلش را حین پرت كردن چاقو مسلوب الاراده دانست و گفت: از آنجا كه موكلم ترسیده بود و مست نیز بود، مسلوب الاراده بودنش را اثبات می كند.

وی دادگاه را تجلی عدالت خواند و اظهار كرد: مطمئنا آیندگان، حقوقدانان و صاحب نظران روی آرای دادگاه قضاوت خواهند كرد و لذا دادگاه رای خالی از شبهه و تردید صادر كند.

زمانی افزود: از این رو از دادگاه می خواهم تا برای رفع هرگونه شك و شبهه ای اجازه دهد پزشكی قانونی كارشناسی كند و ببیند آیا متهم حین ارتكاب بزه مسلوب الاراده بوده است یا نه.

وی موضوع دیگر را رابطه به مرگ شهید خلیلی و ضربه چاقو عنوان كرد و گفت: در وجود رابطه مستقیم بین جراحت وارده در سال 90 و فوت در سال 93 تردید جدی وجود دارد.

وكیل تسخیری متهم ادامه داد: جراحتی كه آن زمان وارد شده همان موقع درمان شده و بهبود یافته، پس این نمی تواند عامل مرگ در سه سال بعد باشد.

به گفته زمانی هم مادر مرحوم و هم پزشكی قانونی در آن زمان اعلام كرده بودند كه این شهید رو به بهبود است و طول درمان آقای خلیلی پایان یافته اعلام شده بود.

وی خاطر نشان كرد: اگر مرحوم خلیلی بهبود نیافته بود چرا روند درمان را دنبال نكرد و در این سه سال طبق گزارش كالبدشكافی پزشكی قانونی هیچ دارویی مصرف ننمود.

زمانی بستری نبودن مرحوم در بیمارستان را از مصادیق سهل انگاری دانست و گفت: مگر می شود اینهمه عفونت در بدن آدم باشد و فرد در خانه بماند و مرحوم خلیلی تا زمان فوت در منزل بود و بستری نشد.

وكیل مدافع ضارب شهید خلیلی سپس به قصور پزشكی اشاره كرد و گفت: در شب وارد شدن ضربه چاقو پزشك آنكال بیمارستان تهرانپارس نبود و پزشك عمومی او را درمان كرد و سپس با اصرار خانواده مرحوم و واریز پنج میلیون تومان به حساب بیمارستان عرفان مریض برای جراحی به این بیمارستان انتقال داده شد.

وی خاطر نشان كرد: اگر قصور پزشكی در میان نبود پس چرا رییس دانشگاه شهید بهشتی، رییس بیمارستان شهدای تجریش، چندین پزشك و مسوول در آن زمان از كارشان اخراج شدند؟

زمانی از نظریه كمیسیون پزشكی قانونی و استناد نظریه شان صرفا به اظهارات وزیر بهداشت وقت انتقاد كرد و گفت: اگر چنین بود چرا از 24 بیمارستان تهران خواسته شده مرحوم خلیلی را بپذیرند و چرا پزشكی قانونی به نامه وزیر بهداشت وقت استناد كرده است.

جلسه دادگاه در حال خاتمه یافتن بود و قاضی بار دیگر متهم را برای گرفتن آخرین دفاعیات به جایگاه احضار كرد.

قاضی از او خواست آخرین دفاعیات خود را مطرح كند كه متهم گفت: من قصد كشتن نداشتم و برای ترساندن به او ضربه زدم.

الف.ش ادامه داد: مشروب زیاد خورده بودم و در حال خودم نبودم.

قاضی خطاب به این متهم جوان پرسید: آیا چون او عینكش را برداشته بود و به سمت تو آمده بود باید به او چاقو می زدی كه متهم گفت قصد حمله داشته است.

قاضی ادامه داد: مسلح كه نبود، خواست مثلا دو تا مشت و لگد به تو بزند شما هم می توانستید به او مشت و لگد بزنید. او كه قمه نداشت ولی تو چاقو كشیدی.

متهم ادامه داد: دست خودم نبود از خانواده اش نیز می خواهم تا از من در گذرند.

ضارب شهید خلیلی همچنان كه اشك از چشمانش جاری شده بود به پای اولیای دم شهید خلیلی افتاد و گفت: مرا ببخش، تو را به امام حسین (ع) مرا ببخش.

مادر شهید خلیلی به جایگاه رفت و گفت: این جوان پسرم را عمدی كشته است و اگر پسرم این سه سال زنده ماند معجزه و خواست خدا بود.

در این زمان ساعت بالای سر قاضی راس ساعت 12 ظهر را نشان می داد و اینجا بود كه قاضی ختم جلسه را اعلام كرد و گفت: در وقت قانونی رای دادگاه اعلام می شود.

اجتمام**9317**1436