در اين مطلب با عنوان 'برخي از هنرمندان فراموش شده اند' به قلم 'شيردل' مي خوانيم: هنرمنداني كه تا هستند قدرشان را نمي دانيم و روزي كه بار سفر را بستند به اين فكر مي افتيم كه برايشان يادماني بگيريم و يك دور همنشيني برگزار كنيم. اما چه سود؟
كمتر كسي را مي توان يافت كه نامي از استاد دردي طريك نشنيده باشد، استادي كه نامش گره محكمي با دوتار خورده است. صدا و نواي استاد او را ماندگار كرده و بسياري وي را شجريان قوم تركمن مي دانند. البته اين تعريف نابجا نيست، وي از معدود هنرمندان تركمن صحراست كه براي اجراي برنامه بسياري از كشورهاي اروپايي و آسياي ميانه را در نورديده است.
دردي محمد اسماعيل زاده معروف به دردي طريك نواختن تار را از دوران كودكي به دور از چشمان پدر آغاز كرد از همان دوتاري كه گوشه اي از خانه آويزان بود. دستان كودكانه اش آنچنان تار را نوازش مي كرد كه تا عمق جانش ريشه دواند و امروز استاد طريك خود يكي از هنرمندان صاحب سبك در عرصه موسيقي است.
وي مدتي را در راديو گرگان به خوانندگي مشغول بود و بيشتر آوازهايش از ميان سروده هاي مختومقلي فراغي، مسكين قليچ، ستار سوقي و عمويش جان محمد طريك است.
اين روزها پس از گذشت 62 بهار، استاد حال و روز خوشي ندارد، چند روز پيش بود كه وي بعد از 9 روز بستري در بيمارستان به منزلش در روستاي آق قبر (از روستاهاي شهرستان آق قلا) بازگشت.
حالش خوب نيست، كاش برخي ها بيشتر هواي استاد را داشته باشند و روي وعده ها و قول هايي كه دادند باشند. يكي از دوستان نزديك استاد مي گفت حال و روز استاد را براي امام جمعه اهل سنت شهرستان بازگو كرديم و ايشان هم تماسي با يكي از مديران فرهنگي استان داشت، اما اين فرد از امام جمعه پرسيد دردي طريك كيست!! اين ها درد است درد، هنرمنداني كه تا هستند قدرشان را نمي دانيم و روزي كه بار سفر را بستند به اين فكر مي افتيم كه برايشان يادماني بگيريم و يك دور همنشيني برگزار كنيم. اما چه سود؟! استاد تسلط كافي بر زبان فارسي ندارد ولي به هر ترتيب و به واسطه يكي از دوستان توانستيم گفت و گويي كوتاه با وجود ناخوش احوالي استاد با ايشان داشته باشيم.
- از حال و روزتان برايمان بگوييد.
خدا را شكر، پس از 9 روزي كه در بيمارستان آل جليل آق قلا بستري بودم، الان حالم بهتر است و دوره نقاهت را در منزل سپري مي كنم.
- بازهم بيماري قلبي؟
نه، بعد از عمل قلبي كه سال 90 انجام دادم، خيلي اذيت نمي شوم، اين دفعه به دليل مشكلات داخلي چند روزي را در بيمارستان بودم كه دكترها زحمت زيادي كشيدند و گفتند فعلاً مشكلي نيست.
- مثل اينكه از برخي مسئولان گلايه مند بوديد؟
اغلب هنرمندان فقط در زمان فعاليت شان به آنها توجه مي شود و هر زماني قرار باشد در يك برنامه و يا يك جشنواره شركت كنند، از آنها دعوت مي كنند ولي زماني كه همين هنرمند ديگر نتواند فعاليت هنري انجام دهد و يا به هر دليلي دچار مشكل شود، كسي خبري از او نمي گيرد. در اين 9 روزي كه در بيمارستان بستري بودم هيچ كس خبري از من نگرفت و تمام مدت هم دوستان و خانواده ام كنارم بودند. تنها افرادي از مسئولان كه به ملاقاتم آمدند فرماندار و معاونش بودند. بعضي وقت ها هم برخي از مسئولان يكسري وعده مي دهند ولي پاي عمل كه مي رسد نه تنها اتفاقي نمي افتد بلكه مشكلات ديگري براي هنرمندان درست مي شود.
سه سال پيش قرار بود اعضاي شوراي شهر وقت مجوز 5 دستگاه ميني بوس (ون هاي سفيد) را براي شهر بگيرند و به گفته خودشان به خاطر فعاليت ها و تلاش هايي كه براي معرفي هنر قوم تركمن انجام داده ام، يك دستگاه از اين ميني بوس ها را در اختيار بنده بگذارند كه پس از گذشت سه سال پولي كه به واسطه فروش يك قطعه زمين داشتم رفته و خودرويي به من داده نشد.
- درد دل هايتان خيلي زياد است، استاد الان چگونه زندگي مي گذرانيد؟
با خانواده ام زندگي مي كنم و شرايط زندگي هم بسيار سخت است. دو سالي هست كه پرونده اي از فعاليت ها و كارهاي هنري ام تشكيل شده و به وزارت فرهنگ و ارشاد فرستاده ايم تا حداقل بتوانيم مستمري بگير باشيم، اما با وجود پيگيري هايي كه انجام داده ايم هنوز نتيجه اي در پي نداشته است.
6159/6203
روزنامه خراسان در ويژه نامه روز چهارشنبه استان گلستان، با درج گفت و گو با دردي محمد اسماعيل زاده معروف به دردي طريك استاد موسيقي تركمن، نوشت: شجريان قوم تركمن در بستر بيماري و كم توجهي مسوولان فرهنگي به فراموشي سپرده شده است.