شادي و اميد مردم براي اقتصاد مهمتر از نفت است

به گزارش روز شنبه خبرنگار اقتصادي ايرنا، محسن رناني در نشست ائتلاف اجتماعي، اميد و نشاط اجتماعي كه با حضور جمعي از دانشجويان دانشگاه تهران، كارشناسان و مديران در محل وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعي برگزار شد، افزود: دهه 80 ميلادي زماني كه پادشاه كشور بوتان درگذشت، از وليعهد او پرسيدند كشور شما كشوري فقير است با چه ابزاري مي خواهيد آن را اداره كنيد؟

وي ادامه داد: وليعهد در پاسخ به پرسش يادشده اظهار داشت عليرغم فقر ما ملتي شاد و اميدوار هستيم و اين بزرگترين سرمايه اجتماعي هر دولتي محسوب مي شود.

به گفته رناني، در دهه هاي 70 و 80 ميلادي، اقتصاددانان پي بردند كه سرمايه اجتماعي چه ميزان براي توسعه نقش كليدي دارد.

وي با اشاره به برخي ويژگي هاي سنتي در ايران، گفت: ملتي كه داراي سرود است، ثروتمند است زيرا ابزاري براي بيان شادي ها و اميد هاي يك ملت دارد.

اين اقتصاددان اظهار داشت: ملتي كه صبح زود براي كار از خانه بيرون مي آيد، ورزش عمومي در مكانهاي عمومي مي كند، خوشبخت تر از ساير مللي است كه اينها را ندارد. شادي مي تواند بسياري از كارها را براي ارتقا رفاه فراهم آورد.

وي با مقايسه دو كشور ايران و تركيه، گفت: دو كشور همسايه هستيم و تقريبا جمعيت دو كشور مساوي است اما شادي در تركيه نمود بيشتري نسبت به ايران دارد.

وي معتقد است: ملتي كه شادي ندارد بايد هزينه هاي جانبي را كه به دنبال بي رفتاري بر آنها وارد مي شود، جبران كند. وقتي شادي نداري غمگين و افسرده هستي. جامعه غمگين بايد هزينه هاي بيماري، تصادفات رانندگي و غيره را كه از سوي افراد غمگين و سرخورده ايجاد مي شود، بپردازد.

به گفته وي، در جامعه غمزده و افسرده افراد به رانندگي توجهي نمي كنند و به طور دائم در معرض آسيب هاي جاني و يا مالي قرار دارند. به طور دائم در خيابان ها خط كشي مي كنيم، چراغ مي گذاريم، نيروي انساني براي كارهاي راهنمايي و رانندگي استخدام كنيم اما در نهايت باز هم به نتيجه دلخواه نمي رسيم.

وي دربار شرايط شهر اصفهان در اين خصوص نيز گفت: در حالي كه سالانه چهار ميليارد تومان در اين شهر صرف خط كشي خيابان ها مي شود مي توان اين هزينه را براي ساخت و بازسازي مدارس هزينه كرد.

رناني ادامه داد: خط كشي مي كنيم نتيجه نمي گيريم و باز براي نصب چراغ، استخدام پليس و نرده كشي خيابانها هزينه مي كنيم كه باز هم نتيجه اي حاصل نمي شود.

وي درباره بالا بودن قيمت كالا در ايران، گفت: توليد كالا گران است زيرا هزينه همكاري و تعاملات در ايران گران است.

به گفته وي، شاد نبودن در هر اجتماعي مي تواند باعث برخوردهاي فيزيكي و تنش شود كه در نهايت بايد هزينه هاي قاضي، دادگاه، زندان و بيمارستان و مخارج متعدد ديگر را به همه اينها اضافه كرد.

وي با خاطره اي از يكي از اساتيد كشور ژاپن كه به شهر اصفهان آمده بود، گفت: اين استاد پس از مدت بسيار كوتاهي اعلام كرد كه مي خواهد برگردد وقتي علت را از او جويا شدم، گفت شما ملتي عبوس هستيد و مردم به طور عام خيابان هاي تان را با لباسهاي تيره اي كه بر تن مي كنند، فضاي عمومي را غمگين تر مي كنند.

رناني ادامه داد: متاسفانه ما به چهره هاي افسرده و عبوس و رنگ هاي تيره عادت كرده ايم، ما به بوق زدن در خيابانها عادت كرده ايم در حالي كه وقتي من به ژاپن رفته بودم طي 6 ماه شايد فقط پنج بار صداي بوق شنيدم زيرا آنها معتقدند بوق زدن فقط براي زماني است كه احساس خطر مي كنيم.

وي اظهار داشت: شادي وقتي در جامعه اي وجود داشته باشد آستانه ها بالا مي رود و افراد ديرتر خشمگين مي شوند.

رناني در خصوص طول عمر شركت ها نيز گفت: كشورهايي موفق مي شوند كه طول عمر شركت هاي آنها بيش از عمر صاحبان شركت ها باشد. به طور مثال شركت هوندا سابقه اي 100 ساله دارد در حاليكه رئيس آن 20 سال پيش فوت كرد، در ايران آيا شركتي داريم كه داراي عمر طولاني باشد؟

وي تصريح كرد: صبر جامعه ما كم است خيلي سريع تصميم مي گيريم. به حجت الاسلام والمسلمين حسن روحاني راي مي دهيم و روز بعد تلفن هاي همراه خود را درمي آوريم و با عباراتي دولت را زيرسئوال مي بريم.

وي برگزاري جشنواره ها و سرودها را شاخص شادي جامعه دانست و گفت: همچنين جامعه اي كه ورزش را به شكل عمومي انجام مي دهد ملتي شاد است. ملتي كه شاد است ورزش عمومي را در برنامه هاي خود دارد.

وي اظهار داشت: زماني درآمد دولت خوب بود، استاديوم مي ساخت و برنامه هاي مفرح در آن اجرا مي كرد و به عبارتي از سوي دولت شاد نگه داشته مي شديم.



** به پايان عصر دولت پولدار رسيديم

اين كارشناس اقتصادي با اشاره وضعيت ركود - تورمي كه از دولت گذشته به دولت تدبير واميد به ارث رسيده، افزود: دوره زمامداري با پول زياد به اتمام رسيده است.

وي معتقد است: از اين پس درآمدهاي نفتي به بيش از 20تا 30 ميليارد دلار نخواهد رسيد، در تاريخ ايران اين امر كه درآمدهاي نفتي بيش از 100 ميليارد دلار شده ديگر تكرار نخواهد شد.

به گفته اين اقتصاددان، از اين پس ديگر دولت مرفه نداريم كه ما را مرفه كند.

وي اضافه كرد: خرسندي هميشه با رفاه همراه نيست، ممكن است در گران قيمت ترين خودرو نشسته باشيم اما رضايت از محيط پيراموني نداشته باشيم. نگران ترافيك باشيم و يا به چك هاي برگشتي خود فكر كنيم و يا به هر دليل ديگر اجتماعي خرسند نباشيم.

وي يادآور شد: بخش بزرگي از مردم به دنبال رفاه هستند نه شادي و تصور مي كنند در صورتي كه رفاه محقق شود شادي هم به همراه آن مي آيد. دولت ها هم به اين گونه مي انديشند، تصور مي كنند نفت را از دل زمين بيرون بياورند، بفروشند و صرف مردم كنند مي توانند رضايت را محقق سازند.

رناني با اشاره به هزينه هاي سنگين تصادفات رانندگي، گفت: سالانه در كشور 20 هزار نفر در تصادفات رانندگي فوت مي كنند و در صورتي كه هزينه هر نفر را براي دولت 2.5 ميليون دلار بدانيم بنابراين سالانه فقط 175هزار ميليارد تومان هزينه تصادفات مي دهيم.

وي ادامه داد: هم اكنون آلمان سالانه 500 نفر فوت براثر تصادف دارد، هزينه هاي تصادفات رانندگي در كشور به دليل بي حوصلگي، نااميدي، پرخاشگري و در نهايت نداشتن سرمايه اجتماعي است.



** دولت نمي تواند انتظارات ما را برآورده كند

وي بيان كرد: در شرايط كنوني دولت 25 ميليارد دلار درآمد حاصل از فروش نفت دارد كه بايد هزينه خريد كنجاله، شكر، روغن، دارو و گندم را بدهد بنابراين ديگر دولت نمي تواند انتظاراتي را كه داشتيم برآورده كند.

وي گفت: خب حالا متوجه شديم كه جامعه ما دچار مشكل است حتي اگر دولت هم اعلام مي كرد همه چيز عالي است كم كم بيماري هاي اجتماعي آشكار مي شد.



** آشتي ميان مردم و آشتي مردم با حاكميت

وي با اشاره به انقلاب اسلامي در كشور، گفت: 35سال پيش انقلاب كرديم در حاليكه در اوج قدرت اقتصادي بوديم و با وجود سرمايه اجتماعي در اين سالها دوام آورديم. هم اكنون مي توان از طريق تعامل سازنده ميان مردم و تعامل مردم با حاكميت بسياري از مشكلات را پشت سر نهاد.

وي ادامه داد: در صورتي كه به تعامل تن ندهيم شكاف ايجاد خواهد شد كه اين به نفع هيچكس نيست.

وي گفت: مي توان اعلام كرد كه حكومت و دولت بسياري از امور را ديگر انجام نمي دهد و خودمان وارد صحنه شويم. همه كارها مي تواند از پايين شكل بگيرد از كوچه و محله مان شروع كنيم.

وي با اشاره به نقش زنان در بخش هاي مختلف كشور، گفت: زنان براي برخي از مسائل بخوبي گردهم مي آيند مي توان چنين توانمندي را براي كارهاي ديگر بكار گرفت.

به گفته رناني، مردم در خصوص بسياري از موضوع ها با يكديگر گفت و گو مي كنند اما بر سر مسائلي نظير نظافت شهر و خيابان گفت و گو نمي كنند، متاسفانه گفت وگويي در سطوح ملي، منطقه اي و شهري نمي شود.

اين عضو هيات علمي دانشگاه اصفهان افزود: گفت و گو از خانواده شروع مي شود، متاسفانه در ايران وقتي حتي دو قوه با يكديگر مشكلي مي يابند از طريق تريبون مخالفت هاي خود را اعلام مي كنند، در ايران توان گفت و گو پايين است.

وي تاكيد كرد: بايد گفت و گوي اجتماعي افزايش يابد، بايد بياموزيم كه با حفظ حرمت ها با يكديگر گفت و گو كنيم.

وي گفت: بايد توان خود را براي نقد شدن و نقد كردن افزايش دهيم، مسائل اقتصادي و اجتماعي با كلاس و دانشگاه درست نمي شود، در شرايط كنوني دولت نمي تواند كار خاصي انجام دهد.

رناني در پايان اظهار داشت: تعاملات سازنده ميان مردم براي مشاركت اجتماعي بايد افزايش يابد و سرمايه اجتماعي در اين مسير در كشور ارتقا يابد، سرمايه اجتماعي مهمترين ثروت يك جامعه محسوب مي شوند.

اقتصام(3)9123 **1558