برنج كالایی است كه با رنج به دست می آید و اصولا هیچ محصول ارزشمندی نیست كه بدون تحمل رنج حاصل شود و البته هرچه رنج بیشتر، ارزش محصول هم بیشتر.
همه ساله با فرارسیدن بهار، استان هایی مثل گیلان، رنگ و بو و حال و هوای تازه ای پیدا می كند. كشاورزان سختكوش گیلانی با همه تنگناها و نیز تنگدستی های احتمالی، آستین همت بالا زده و در فرآیندی پرهزینه و پررنج، به كاشت و داشت و درنتیجه برداشت برنج و ... اقدام می كنند.
اگرچه نتایج بررسی ها نشان می دهد كه در حال حاضر و با ساز و كارهای كنونی، كشاورزی در گیلان چندان به صرفه نیست، اما كشاورزان پرامید و پرتلاش، باز هم راه آباء و اجداد خود را برای تامین برنج مصرفی استان و كشور ادامه داده و با دل خوش كردن به وعده های مسوولان مربوطه، در انتظار روزهایی بهتر، روزگار را می گذرانند.
اینك كه بحمدالله، متولیان امور استان از فرزندان همین آب و خاك و آشنا با دردها و رنج ها، ظرفیت ها و چالش های كشاورزی در استان هستند، باید مدبرانه و دلسوزانه طرحی نو در اندازند و كشاورزان گیلانی را برای همیشه از این شرایط و وضعیت نامناسب برهانند و گرنه به جای افزایش تولید برنج، خواسته یا ناخواسته، باید همچنان با كاهش تولید روبرو گردیم و كاهش تولید برنج یعنی فقیرتر شدن كشاورزان و گرفتارترشدن استان به تبعات ناگوار ناشی از آن.
7295/2007
هفته نامه ندای كشاورز در شماره 465 در مطلبی با عنوان كشاورزان گیلانی در انتظار فردایی بهتر به قلم امیر پورناصرانی مدیرمسوول این نشریه، به دغدغه های برنج كاران این استان و دشواری های به دست آمدن این محصول كشاورزی و البته ضرورت حمایت های مسوولان از كشاورزان اشاره كرده است.