خودروهای چینی معمولا تقلیدی شكل گرفته از پلت فرم و قطعات چند خودرو كشورهای پیشرفته است كه به پایان تولید رسیده اند و از چندی پیش هم اندك اندك با فرصت جویی از بازار تحریمی و تشكیل شركت های كوچك پای خود را در ایران باز كردند، ولی اكنون دامن خود را به یكی از كارخانه های باسابقه به صورت مونتاژ كاری كشانده یا كمی هم اجازه داده قطعه های ایرانی در آن استفاده شود كه با جشن آن را اعلام و رونمایی كردند.
برلیانس آتو كه سال 1992 با خط تولید مینی بوس آغاز به كار كرد و سال 2002 خودروهای سواری را هم به این فعالیت افزود به عنوان همكار مونتاژكار چند شركت بزرگ خودروساز آلمانی، ژاپنی فعالیت خود را ادامه می دهد و خود نیز توانسته عنوان هشتمین خودروساز چین را كسب كند.
اكنون یكی از خودروسازان بزرگ كشور با 50 سال سابقه، دو خط تولید خود را در اختیار دو مدل مونتاژی این كارخانه تازه كار چینی قرار داده است، در حالیكه چینی ها به عنوان كپی كننده محصولات كشورهای پیشرفته نمی توانند شركت های ایرانی را به خودروساز تبدیل كنند و اكنون مدار مونتاژ محصولات كشورهای پیشرفته در حال تنزل به مونتاژ نوع چینی آن هم از كارخانه های با سابقه 14 سال در كارخانه ای ایرانی با این سابقه است.
اكنون این پرسش مطرح است كه خودروسازان بزرگ ایران با سابقه كم و بیش نیم قرنی و خودروسازان كم سابقه تر كه با حمایت دلارهای نفتی خودروهای چند دهه گذشته را تولید و به بهای چند برابری می فروشند و هر فصل نیز پیگیر افزایش قیمت خودرو هستند چگونه حاضر شده اند، عامل یك شركت چینی و شركت های مشابه این كشور شوند كه سابقه آنان فقط چند سال است؟.
از سوی دیگر دفاتر متعدد تحقیق و توسعه و طراحی خودرو در ایران با میلیاردها هزینه كه تاكنون نتوانسته یك خودرو نیمه مستقل تولید كنند، چه كاربرد و كاركردی داشته است؟.
اكنون خودروسازان چینی كاسب تحریم ایران با استفاده از پول های ایران انباشته در كشورشان، در بازار گشاده ایران جولان می دهند و هر خودرو ممكن را به صورت مختلف از ساخته شده تا مونتاژ یا شبه تولید روانه بازار ایران می كنند.
خودروسازان پرانتظار و بد بازده ایران كه گویا پایانی بر خواسته های ارزی و حمایت هر چه بیشتر دولت از آنان و همچنین جذب دسترنج مردم وجود ندارد، با فشارهای مختلف مانع ایجاد حضور سالم صنعت خودروسازی كشورهای پیشرفته با بازار ایران می شوند تا بتوانند با وجود كم كاری یا ناتوانی و همچنین نداشتن راهبرد بلند مدت، مانند همیشه مونتاژ كار باشند و به تازگی هم فقط چینی كار شوند.
صنعت خودروسازی ایران به مدد بازار انحصاری پس از انقلاب اسلامی و ایجاد واهمه بیكار شدن میلیون ها نفر شغل مستقیم و غیر مستقیم در این حوزه به جای اینكه به فكر ارتقا و خودكفایی این صنعت باشند روند كهنه آن را می دهند.
حمایت های بی حدو حصر مالی دولت از خودروسازان با وجود حدود چهار دهه ناكارآمدی همراه در اختیار گذاشتن 95 درصد بازار ایران به خودروهای تولید داخل كه بسیاری از آن ها حتی دو دهه قبل از خیابان های اروپا جمع آوری شده است، اكنون به عنوان مدل سال در برابر قیمت های نجومی به مردم ناچار به خرید واگذار می شود تا قاتل سوخت و همچنین هوای پاك باشند.
این روند حمایتی ناسالم از صنعت خودروسازی سبب شده خودروسازان ایرانی با ایجاد فشار و لابی های گسترده به هر طریق ممكن مانع از دست دادن این بازار شوند و مشتریان نیز حق انتخاب نداشته باشند و به مدد تعرفه ها و عوارض گمركی بر واردات در سایه امنیت باشند،
خودروسازان در حالی از تضمین فروش مطلق، صف چند ماهه مشتریان و دلاری نفتی دولت خرسند هستند كه بخش های دیگر مانند كشاورزی بویژه برنج، شكر، میوه، چای انباشت شده در انبارها، صنایع كوچك و متوسط و ...، گرفتار واردات سنگین در فصل عرضه به بازار هستند و امپراتوری دلالان نیز با فرصت طلبی دسترنج ها را به یغما می برد، ولی این بخش ها كه بر خلاف خودروسازان رسانه، گروههای لابی و فشار ندارند، باید هر سال شاهد ادامه این وضعیت باشند در حالیكه خودروسازان حاضر به خروج سازنده از امنیت 40 ساله مونتاژكاری نیستند و حتی برای ادامه این روند و متنوع سازی محصولات خود عامل مونتاژ خودروهای چینی شده اند.
اول**
تهران - ایرنا - چینی ها به همه جای صنعت ایران سرك می كشند، تولیدات غیرقابل عرضه در بازارهای كشورهای پیشرفته را به ایرانی ها می فروشند و در این میان خودروسازان بی سابقه در چین كه تا چندی پیش حضور در بازار خودرو كشور را رویای دست نیافتنی می دانستند، اكنون به مدد خودروسازان مونتاژكار ایران این عرصه را به جولانگاه خود تبدیل كرده اند.