بيابان زدايي راهكاري براي تامين امنيت غذايي

به گزارش خبرنگار اقتصادي ايرنا، گري لوئيس روز سه شنبه در همايش روز جهاني مقابله با بيابانزايي كه در سازمان جنگل ها برگزار شده بود با بيان اينكه پيام امسال دبيركل سازمان ملل متحد به مناسبت روز جهاني مقابله با بيابانزايي، بر ارتباط حياتي بين امنيت غذايي و بيابانزايي تاكيد دارد، افزود: برخلاف اعتقاد عمومي، بيابانزايي از دست رفتن زمين به دليل پيشرفت تپه هاي شني نيست، بلكه فرايند تخريب سرزمين است كه عوامل انسان ساز و عوامل طبيعي را ايجاد مي كند.

وي با بيان آنكه نزديك 80 درصد از سرزمين ايران را مناطق خشك و نيمه خشك تشكيل داده، اظهار داشت: در عين حال تخريب سرزمين به شدت به ايران آسيب مي زند لذا مي توان ميزان فرسايش خاك را به عنوان شاخص خوبي از تخريب سرزمين مدنظر قرار داد.

به گفته لوئيس، اين ميزان در ايران حدود 15 تن در هكتار در سال گزارش شده كه انجمن علوم خاك ايران اين ميزان را 3 برابر متوسط ميزان فرسايش خاك در آسيا قلمداد مي كند و حدود چهار سال قبل در سال 2011 انجمن علوم خاك ايران اذعان كرد كه ايران از بالاترين ميزان فرسايش خاك در دنيا رنج مي برد.

وي ادامه داد: ايران تنها يك سوم ميزان متوسط بارندگي دنيا را دريافت مي كند در حالي كه ميزان تبخير در اين كشور 3 برابر متوسط دنياست.

نماينده برنامه عمران سازمان ملل متحد، گفت: محققان اقليم شناس معتقدند، پديده تغيير اقليم كه خود ريشه در عوامل انساني دارد، دليل كاهش بارندگي ها در اين بخش از كره زمين است.

وي اضافه كرد: در بخش كشاورزي، كشاورزان خرده پاي ما كه بخش اعظمي از جامعه كشاورزان را تشكيل مي دهند، دانش و فناوري لازم براي اجراي فعاليت هاي كشاورزي پايدار را در اختيار ندارند كه موجب تخريب شديد سرزمين مي شود.

وي ادامه داد: تعداد واحد دامي در واحد سطح، ‌بسيار بيشتر از ظرفيت برد مراتع است و در وراي اين عوامل، مخرب، جمعيت رو به افزايش كشور و سبك مدرن زندگي، فشار زيادي را بر منابع طبيعي ما تحميل مي كند.

وي افزود: در همه جاي كشور پهناور ايران، تغيير كاربري اراضي را براي تامين نيازهاي غذايي و سكونت مردم شاهد هستيم.

لوئيس اظهار داشت: بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه بيابانزايي در همه جاي كشور در حال وقوع است و همه را تحت تاثير قرار مي دهد و تاثير منفي بيابانزايي تنها گريبانگير كشاورزان نيست و تنها به آناني كه در نزديگي بيابانها ساكن هستند، آسيب نمي رساند بلكه پديده بيابانزايي گريبانگير همه است.

وي گفت: براي حفاظت از منابع آب در جهت تحقق امنيت غذايي نسل امروز و نسل هاي آتي، بايد در سياستگذاري هاي بخش آب و مديريت اراضي خود و بازنگري كنيم و بايد روش هاي كشاورزي خود و مصرف آب در بخش كشاورزي را اصلاح كنيم تا كشاورزي با پايداري بيشتر داشته باشيم.

وي تصريح كرد: بهبود راندمان مصرف آب در بخش كشاورزي نيازمند اقدام عاجل ماست. ما نيازمند سياست هايي هستيم كه تاب آوري ما در برابر تغيير اقليم را ارتقاء مي دهد، سياست هايي كه بايد با تكيه بر دانش و علم روز تدوين شود، ضمن آنكه بايد به كشاورزان كمك كنيم تا به فناوري هاي سبز براي انجام فعاليت هاي كشاورزي دست يابند.

به گفته وي، فناوريهاي نظير سيستم هاي كشاورزي بدون شخم يا با حداقل ميزان خاك ورزي اين سيستم ها به هم خوردگي ساختمان خاك را به حداقل مي رساند و به حفظ خاك سطحي كمك مي كند، هرچند بكارگيري اين روش ها باعث حفظ ذخيره رطوبتي خاك مي شود و در عين حال كمك خواهد كرد تا ريشه گياهان از خاك محافظت كند.

نماينده برنامه عمران سازمان ملل متحد در ايران اضافه كرد: هرگونه تغيير در سيستم كشاورزي و زراعت نيازمند تحقيق و بررسي دقيق است و لازمه چنين اقدامي بررسي و تحقيق در زمينه سامانه هاي ترويج كشاورزي و خلاءهاي موجود در اين سامانه هاست تا نيازهاي واقعي براي تبديل سيستم كشاورزي كنوني به سيستمي كار آمد و پايدارتر را به ما نشان دهد.

وي گفت: بايد برنامه ريزان كشور را حمايت كنيم تا در مقابل فشارهاي حاشيه اي، قاطعانه ايستادگي كنند و از تخصيص منابع به روشهاي غيراصولي پرهيز شود

، بايد برنامه ريزان كشور را در محاسبه هزينه - فايده « گزينه هاي سبز» ممكن حمايت كنيم.

لوئيس افزود: در پنج دهه گذشته، سازمان ملل متحد دوشادوش دولت جمهوري اسلامي ايران براي مديريت پايدار منابع طبيعي تلاش كرده و اين تلاش ها در قالب پروژه هاي اجرايي متعددي صورت گرفته است.

وي گفت: بايد توجه بيشتر داشت كه ما بيش از منابع پولي و سرمايه گذاري هاي مالي، به توليد دانش و توسعه راهكارهاي خلاقانه نياز داريم تا بتوانيم درمقابل روند تخريب سرمايه و بيابانزايي ايستادگي كنيم.

نماينده برنامه عمران سازمان ملل متحد در ايران اظهار داشت: مجموعه سازمان ملل متحد در ايران و برنامه توسعه ملل متحد(UNDP) به طور خاص آمادگي خود را براي حمايت از دولت جمهوري اسلامي ايران در مسير دستيابي به حمايت هاي فني و به اشتراك گذاري دانش و فناوري مورد نياز براي حل معضل بيابان زايي اعلام مي كند.

وي با بيان اينكه هدف مشترك ما همواره استقرار سيستم هاي كشاورزي بوده، افزود: استقرار سيستم هاي كشاورزي به پايداري خدمات اكوسيستمي كمك مي كند.

اقتصام(3)9186**1558