به نوشته اين رسانه: 'جرمي كوربين' تا پيش از آن‌كه نامزد شركت در انتخابات رياست حزب كارگر شود، تقريباً ميان مردم انگليس فردي ناشناخته بود. وي در انتخابات رهبري حزب كارگر كه عمدتاً بر پايه شعار و برنامه‌هاي نمايندگان در حوزه سياست داخلي صورت مي‌گيرد، پيروز شد. دليل اصلي پيروزي كوربين مواضع او درباره مخالفت با رياضت اقتصادي، قطع بودجه خدمات تأمين اجتماعي و افزايش ماليات براي افراد فقير طبقه متوسط در عين قطع ماليات براي ثروتمندان، بوده است.
البته موضع كوربين در سياست خارجي هم اهميت زيادي دارد، چون بسياري از اعضاي حزب كارگر با سياست‌هاي دولت انگليس از جمله حمله به عراق در دوران 'توني بلر' و اكنون دخالت‌هاي كامرون در سوريه مخالف هستند. اين در حالي است كه اين تفكر در ميان مردم وجود دارد كه غرب، بيش از حد در خاورميانه، از عراق گرفته تا افغانستان و ليبي دخالت مي‌كند.
بسياري از كارشناسان معتقدند براي آن‌كه كسي مشابه كوربين پيدا كنيم، شايد لازم باشد به دوران 'مايكل فوت' رهبر حزب كارگر در اوايل دهه 80 برگرديم. آن‌چه كوربين را از بقيه متمايز مي‌كند، سابقه طولاني او در سياست خارجي و سفرهاي متعددش به كشورهاي مختلف است.
وي هميشه از جنبش‌هاي آزادي‌خواه در دنيا حمايت كرده است و از اين نظر نسبت به اكثر رهبران قبلي حزب كارگر كه صرفاً درباره سياست‌هاي داخلي انگليس اطلاعات داشتند، مسلط تر بر مسائل بين‌المللي به نظر مي‌رسد.
'جاناتان استيل' كارشناس و نويسنده مسائل انگليس به خبرنگار مشرق مي‌گويد: 'جرمي كوربين هميشه يكي از اعضاي جناح راديكال حزب كارگر بوده است. وي در امور خارجي، تجربه زيادي دارد و به كشورهاي بسيار زيادي سفر كرده و هميشه با دخالت در امور كشورهاي ديگر مخالفت كرده است؛ چه 30 سال پيش در آمريكاي مركزي كه آمريكا در السالوادور و نيكاراگوئه دخالت مي‌كرد، چه زماني كه آپارتايد در آفريقاي جنوبي حاكم بود و چه دخالت‌هاي كنوني در خاورميانه. اين جنبه مهمي از شخصيت كوربين است، اما فكر نمي‌كنم موجب پيروزي او در انتخابات شده باشد. دليل موفقيت او اين بود كه مردم از سياست‌هاي اقتصادي دولت خسته شده‌اند و معتقدند بايد يك تغيير اساسي به وجود بيايد.
اين اعتقاد وجود دارد كه حتي 'اد ميليبند' هم كه از سال 2010 رياست حزب كارگر را به عهده داشت، در اين زمينه، سياست‌هاي خيلي متفاوتي با حزب محافظه‌كار نداشت.'
حزب كارگر، بزرگ‌ترين حزب مخالف دولت در انگليس است و اهميت زيادي دارد. ديويد كامرون نخست‌وزير كنوني اين كشور در مجلس عوام، تنها با 12 كرسي بيش‌تر، اكثريت را دارد. بنابراين اگر برخي از هم‌حزبي‌هاي او در مسائل خاص با او هم‌عقيده نباشند، مانند آن‌چه در برخي سياست‌هاي داخلي طي هفته‌هاي گذشته مشاهده كرده‌ايم، تصميم‌هاي او در مجلس عوام به كرسي نخواهد نشست. اين يعني داشتن يك حزب كارگر قوي كه جرمي كوربين هم در همين جهت گام برمي‌دارد. به خصوص اين‌كه رهبر سابق حزب كارگر يعني 'اد ميليبند'، حتي درون خود حزب هم با انتقادات زيادي مواجه بود و موجب شده بود محبوبيت حزب كارگر در انگليس كاهش پيدا كند.
كوربين پس از موفقيت در انتخابات رياست حزب كارگر، به زودي يك 'كابينه سايه' تشكيل خواهد داد، به اين معني كه كابينه‌اي دقيقاً شبيه به كابينه دولت تشكيل مي‌دهد. مثلاً اگر كابينه دولت، يك وزير آموزش و پروش دارد، كابينه سايه هم چنين وزيري خواهد داشت.
'حميد نيكو' كارشناس مسائل انگليس درباره كاركرد دولت سايه در انگليس به مشرق مي‌گويد: 'در مجلس عوام پارلمان انگليس، وقتي يك حزب پيروز مي‌شود و اكثريت كرسي‌ها را به دست مي‌آورد، حزبي كه شكست مي‌خورد، به طور اتوماتيك به يك اپوزيسيون تبديل مي‌شود. در مدتي كه حزب پيروز، روي كار است، حزب ديگر تلاش مي‌كند تا از سياست‌هاي داخلي و خارجي حزب حاكم انتقاد كند و آن را به چالش بكشد.'
انتخاب كوربين به عنوان رئيس حزب كارگر مي‌تواند فصل جديد و مهمي را در تقابل ميان دو حزب كارگر و محافظه‌كار رقم بزند. در حال حاضر كه حزب كارگر، در قدرت نيست، يك 'دولت سايه' را تشكيل مي‌دهد. 'جاناتان استيل' نيز درباره مسئوليت دولت سايه مي‌گويد: 'وزراي كابينه سايه، مسئوليت يا توان تصميم‌گيري ندارند، اما مي‌توانند درباره سياست‌هاي دولت صحبت كنند و پوشش رسانه‌اي هم دريافت مي‌كنند. بسياري اوقات در تلويزيون حاضر مي‌شوند و كارشان اين است كه سياست‌هاي جايگزين به جاي سياست‌هاي رسمي دولت پيشنهاد دهند. يكي از نكاتي كه كوربين درباره كابينه سايه خود گفته، اين است كه 50 درصد اين كابينه از زنان تشكيل خواهد شد. اين اقدام باعث مي‌شود فشار بر دولت كامرون افزايش يابد تا دست به اقدامي مشابه بزند.'
حميد نيكو معتقد است كوربين در بسياري از جهات، از سياست‌هاي حزب حاكم انتقاد مي‌كند: 'مثلاً حزب محافظه‌كار درباره مهاجران، رويكرد بسيار تندي دارد و با پذيرش مهاجر در انگليس حتي از كشورهاي اروپايي، مخالف است. يعني اگر يك كارگر مثلاً لهستاني بخواهد به انگليس برود و آن‌جا كار كند، بسيار به او سخت مي‌گيرند. از آن طرف، جرمي كوربين در صحبت‌هاي خود گفته كه ما اتفاقاً بايد بيش از اين مهاجر بپذيريم. اين رويكرد در حمايت از پناهندگان و آوارگان، يك چرخش جدي و تغيير نگاه را نشان مي‌دهد.'
جرمي كوربين اخيراً مقاله‌اي در روزنامه گاردين منتشر كرد و شديداً با آن‌چه خودش 'بمب‌هاي سعودي كه روي يمن ريخته مي‌شود' ناميد، مخالفت كرد. اين موضعي بسيار شبيه به موضع ايران است. كوربين هم‌چنين گفته كه دولت انگليس بايد به خاطر سركوب جنبش دموكراسي‌خواهان در بحرين، با ديكتاتوري اين كشور مخالفت كند. اين در حالي است كه حكومت بحرين، سلاح‌هاي خود را از انگليس مي‌گيرد.
'جاناتان استيل' وجود بسياري از مواضع مشترك ميان وي و ايران را تأييد مي‌كند، ولي مي‌گويد: 'البته برخي سياست‌هاي كوربين هم هست كه با مواضع ايران بسيار فاصله دارد. مثلاً اين‌كه كوربين معتقد است بشار اسد، مرتكب جنايات نفرت‌انگيزي شده است، اما اين دليل نمي‌شود كه اين كشور را بمباران كنيم. در حالي كه مي‌دانيم، سياست دولت ايران، حمايت از بشار اسد است. يكي ديگر از مسائلي كه درباره كوربين وجود دارد و در رهبران قبلي حزب كارگر نبوده است، توجه به موضوع فلسطين است. او با سياست‌هاي توسعه‌طلبانه و اشغال فلسطين توسط اسرائيل به شدت مخالف است و اين مخالفت را در قالب حمايت از حماس و همين‌طور حزب‌الله نشان داده است.'
'شاپير رضوي' مدير مؤسسه گفتگوي بين‌المللي در انگليس و از دوستان نزديك جرمي كوربين درباره مواضع بين‌المللي كوربين به خبرنگار مشرق مي‌گويد: 'كوربين درباره انقلاب اسلامي در ايران مواضع بسيار مثبتي دارد و درباره حماس و حزب‌الله هم معتقد است كه بايد با تمام گروه‌ها حرف زد، حتي اگر با آن‌ها موافق نباشيد. آن‌چه درباره كوربين بايد بدانيد اين است كه وي هميشه حامي مظلومين در دنيا بوده است. من به عنوان يك مسلمان كه تقريباً تمام عمرم را در انگليس زندگي كرده‌ام، ترجيح مي‌دهم مديريت كشورم به دست كسي مانند جرمي كوربين باشد تا به دست بسياري از حاكمان كشورهاي اسلامي. نه به اين خاطر كه كوربين ارتباط خاصي با مسلمانان دارد، بلكه به اين خاطر كه او در جهتي تلاش مي‌كند كه با آرمان‌هاي عدالت‌خواهانه و مبارزه عليه ظالمان هم‌جهت است.'
اما آن‌چه درباره جرمي كوربين بسيار شگفت‌انگيز است، اين است كه تمام خواص در حزب كارگر از جمله 'توني بلر'، كه انگليس را وارد جنگ عليه عراق كرد، در مقابله با كوربين صف كشيده‌اند. حزب كارگر، اخيراً در مسائلي مانند حمله به عراق و اعمال سياست‌هاي رياضت اقتصادي، موضعي شبيه به محافظه‌كارها اتخاذ كرده است، اما اكنون، جرمي كوربين مي‌داند آرزوها و نيازهاي مردم انگليس واقعاً چيست و مي‌تواند حزب كارگر را در جهتي متفاوت از گذشته هدايت كند.
'جاناتان استيل' درباره اين‌كه آيا مي‌توان انتظار داشت كوربين نخست‌وزير آينده انگليس باشد، گفت: 'هر چيزي ممكن است، اما ما با انتخابات نخست‌وزيري در انگليس فاصله زيادي داريم و از الآن هيچ چيز را نمي‌توان پيش‌بيني كرد. همان‌طور كه مخالفان كوربين مي‌گفتند ممكن نيست او به عنوان رئيس حزب كارگر انتخاب شود، اما ديديم كه اين اتفاق افتاد. بايد ببينيم طي سال‌هاي آينده آيا مي‌تواند حمايت افراد بيش‌تري را در حزب كارگر جلب كند و هم‌چنين مردم بيش‌تري را متقاعد كند به او رأي بدهند يا نه.'
'جاناتان استيل' مي‌گويد: 'رسانه‌هاي انگليس از پيروزي كوربين در انتخابات اخير بسيار شگفت‌زده شده‌اند. اگرچه پيروزي كوربين از قبل پيش‌بيني شده بود، اما اختلاف آرايي كه كوربين به دست آورد، تقريباً براي هيچ‌كس قابل پيش‌بيني نبود. موفقيت او حتي از 'توني بلر' هم كه سال 1994 به رياست حزب كارگر انتخاب شد، بزرگ‌تر بود. بنابراين او درون حزب كارگر، حمايت بيش‌تري، حتي نسبت به توني بلر دارد. بر همين اساس، با گذر زمان، رسانه‌هاي انگليس انتقادات بسيار شديدي را از او و به خصوص سياست‌هاي خارجي‌اش آغاز خواهند كرد. بايد در نظر بگيريد كه رسانه‌هاي انگليسي حامي جناح راست هستند و همان‌طور كه 'اد ميليبند' را در انتخابات قبلي نخست‌وزيري انگليس تخريب كردند، در انتخابات آينده هم تلاش خواهند كرد تا چهره كوربين را خراب كنند.'
منبع: پايگاه اينترنتي مشرق
اول**1577
تهران - ايرنا - پايگاه اينترنتي مشرق در گفت و گو با كارشناسان مسائل بين المللي، دلايل پيروزي جرمي كوربين به رهبري حزب كارگر انگليس را مورد بررسي قرار داد.