نویسنده اماراتی: عربستان جزایر ما را اشغال كرده و نفت آن را می دزدد

به گزارش روز دوشنبه ایرنا، اخبارالساعه به نقل از سالم بن حمید كه یكی از نزدیكان شیخ محمد بن زاید آل نهیان ولیعهد ابوظبی است، نوشت: عربستان حدود چهار هزار كیلومتر از زمین های امارات را اشغال كرده و از سال 1803 میلادی روزانه با سرقت بیش از 650 هزار بشكه نفت، آن را به فروش می رساند.
اختلاف های دیرینه مرزی و سیاسی امارات و عربستان سعودی طی سال های اخیر و بخصوص در باره برخی تحولات و بحران های منطقه ای مثل یمن، سوریه و مصر بالا گرفته و بیشتر خود را نشان داده است.
با نگاهی به سوابق تاریخی هشت كشور عرب حوزه خلیج فارس ثابت می كند كه در میان این كشورها حدود 23 اختلاف مرزی وجود دارد.
كشور امارات عربی متحده به دلیل تازه تاسیس بودن، اختلاف های زیادی با همسایگان خود دارد و به دلیل اینكه انگلستان طراح آن بوده، موجب بروز اختلاف های قومی، زبانی، طایفه‌ای و قبیله‌ای شده كه نمونه های آن را در قالب اختلاف های مرزی بین این كشورها مشاهده می كنیم.
امارات از چند امیرنشین كه اختلاف های ریشه‌ای فراوانی در درون خویش دارند تشكیل شده است به همین دلیل سران این كشور، سیستم فدرالی را برای اداره سرزمین چند تكه ای خود اتخاذ كردند تا بتوانند با وجود همه این اختلاف ها، این امارت‌های هفت‌گانه را زیر لوای یك پرچم واحد قرار دهند.
با این حال در طول حدود چهار دهه گذشته، امارات شاهد اختلاف نظرهای بسیاری بین هفت امیرنشین بوده و تنها زمانی كه اختلاف های خارجی امارات با دیگر كشورها مطرح شده، نوعی اتحاد میان هفت امارت بوجود آمده است.
از جمله مناطقی كه مورد اختلاف مرزی بین امارات و عربستان است منطقه بوریمی است، منطقه ای پر آب و سرسبز دارای ذخایر نفتی كه در فاصله 100 مایلی جنوب شرقی ابوظبی واقع شده و چند دهكده سرسبز و آباد دارای نخلستان‌های فراوان را دربرمی‌گیرد.
اختلاف بر سر حاكمیت بوریمی به سال 1952 باز می‌گردد كه به تدریج ابعاد بین المللی نیز به خود گرفت. اگرچه در سال 1974 میلادی این اختلاف با توافقنامه‌ای كه منعقد شد به ظاهر فیصله پیدا كرد اما همواره به عنوان منبع بالقوه ای برای درگیری و اختلاف بین سه كشور باقی مانده است.
عربستان در سال 2006 میلادی با احداث خط لوله 'دلفین' برای انتقال گاز قطر به امارات مخالفت و ادعا كرده بود كه این خط لوله از آب‌های سرزمینی عربستان (منطقه‌ای به نام گذرگاه خور العدید) عبور می‌كند.
عربستان بر این باور است كه بر اساس توافقنامه 1974 جده كه با امارات منعقد شد، این منطقه به عربستان تعلق دارد از سوی دیگر امارات نیز نگران است عربستان مدعی مالكیت بر آب‌های سرزمینی در محدوده 20 مایلی شود كه راهرویی بین امارات و قطر محسوب می شود و در نتیجه، منابع نفتی 'زركوه' به عربستان سعودی تعلق می گیرد كه امارات و قطر درحال بهره برداری از آن هستند.
منطقه سبرخه مطی نیز كه دارای ذخائر نفتی فراوانی است یكی از نقاط اختلاف مرزی بین امارات و عربستان است.
این منطقه در امتداد خط ساحلی به طول 25 كیلومتر به سواحل خلیج فارس در حد فاصل مرزهای خاكی ابوظبی و قطر به خاك عربستان قرار دارد و 80 درصد ذخائر نفتی منطقه 'خیز الشیبه' را به خود اختصاص داده است. طبق برآوردها دارای بیش از 15 میلیارد بشكه ذخایر قطعی نفت و حدود 650 میلیون متر مكعب گاز طبیعی است.
امارات عربی متحده مدعی است، این توافقنامه در شرایطی امضا شد كه امارات در حال استقلال بود و عربستان نیز اعلام كرد تا زمانی كه امارات شروط توافقنامه 1974 را قبول نكند، این كشور را به رسمیت نخواهد شناخت، به همین دلیل امارات تحت فشار این توافقنامه را پذیرفت و اكنون به آن توافقنامه پایبند نیست.
تحلیلگران سیاسی در تشریح این اختلاف ها معتقدند كه امارات در آن زمان درصدد كسب استقلال بود، عربستان سعودی كه ملك فیصل بن عبدالعزیز در راس آن قرار داشت، شناسایی و به رسمیت شناختن این كشور را منوط به تكمیل درخواست هایی از قبیل دست كشیدن امارات از نوار دریایی العدید و دست كشیدن از بخشی از میدان نفتی ' الشیبه' نمود.
پادشاه وقت عربستان سعودی به آنچه خواست دست یافت و پس از آن كشور امارات عربی متحده را به رسمیت شناخت اما اختلاف در این زمینه همچنان باقی مانده است.
اكنون فرزندان شیخ زاید بن سلطان آل نهیان حاضر نیستند از نوار دریایی العدید دست بكشند و اصرار دارند كه این منطقه بخشی از خاك امارات است و خواستار بازگرداندن آن هستند و نارضایتی خود را از طریق دورشدن از عربستان، بارها و بارها نشان داده اند.
اختلاف های ارزی و مرزی در كنار اختلاف های سیاسی و گرایش های متفاوت عربستان و امارات بر سر بحران های منطقه ای مثل مصر، یمن، عراق، سوریه، لبنان، لیبی و دیگر مسایل منطقه ای، دو كشور را رو در روی یكدیگر قرار داده است.
عربستان و امارات اگر چه به دلیل اشتراك منافع سیاسی در منطقه، به ظاهر مواضع مشتركی را اتخاذ می كنند اما اختلاف بین آنها همانند آتشی زیر خاكستر، شعله های خود را هر از گاهی آشكار می كند.‏
خاورم**1653**1566