حجاب اسلامي راهي براي رسيدن به امنيت اجتماعي

در ادامه اين مطلب آمده است: حجاب اسلامي، صدفي است گرانبها كه گوهر پاك فرشته‌هاي زمين را در خود جاي داده است.
انسان محجوب، از بين احكام شريعت و خواسته‌هاي نفساني، احكام شريعت را انتخاب و اين انتخاب به روحيه تفكر و رفتار او حال و هوايي ديگر مي‌بخشد و ظاهر او نيز از آن متأثر مي‌شود.
در پرتو حفظ حجاب، كرامت انساني پديدار و مرواريد وجود آدمي در هيبت نجابت و وقار تجلي مي‌يابد.
پوشيدگي انسان نمود بارز پرهيزگاري اوست كه در پرتو آن الگوي جامع مسلماني تحقق پيدا مي‌كند.
بي‌ترديد، رعايت پوشش اسلامي از سوي زنان و مردان مسلمان، يكي از مؤلفه‌هاي مهم سامان دهنده روابط سالم اجتماعي است كه در پرتو آن جاذبه‌هاي ذاتي را در درون خانه به رخ همسران مي‌كشد و از اين راه به استواري بنيان خانواده كمك مي‌كند.
در جامعه‌اي كه برهنگي زن و مرد عادي جلوه كرده است، هر زن و مردي همواره در حال مقايسه است؛ مقايسه آن‌چه دارد، با آن‌چه ندارد و اين مقايسه آتش هوس را در زن و شوهر شعله‌ور ساخته و بنيان خانواده را به فروپاشي رهسپار مي‌كند.
امروز كمتر كسي است كه از دغدغه خانواده‌ها براي حجاب و عفاف اعضا ، بويژه فرزندان ناآگاه باشد.
همگان مي‌دانند كه در پرتو حفظ حجاب است كه جامعه در دامان ارزش‌هاي اسلامي به آرامش خواهد رسيد.
آرمان‌شهر اسلامي نيز در همين بستر شكل خواهد گرفت، اكنون كه به دلايل گوناگون، آسيب‌هاي اجتماعي تصوير نازيبايي از جامعه اسلامي را به تصوير كشيده، موضوع عفاف و حجاب يكي از جدي‌ترين دغدغه‌هايي است كه دلسوزان جامعه ايراني را نگران كرده است.
با كمال تأسف، روز به روز دامنه هنجارشكني در جامعه گسترش يافته و ابعاد گوناگون بدحجابي در معرض ديد عموم قرار مي‌گيرد، شوربختانه‌تر اين كه در پرتو اين پديده زشت، تقدس‌زدايي از ارزش‌ها نيز دنبال مي‌شود.
همانطور كه در روزهاي اخير، شادي صدر كه روزگاري سردبير پيشين روزنامه منتسب به جامعه زنان بود، با حالتي جنون‌آميز و به‌صورت نيمه‌عريان بر نشيمن‌گاهي تكيه زد و مقدس‌ترين آموزه‌هاي جامعه اسلامي را مورد تمسخر و اهانت قرار داد.
به دست گرفتن جام شراب، بدن نيمه عريان و اهانت به مقدسات را از كدامين رهگذر بايد تحليل نمود؟
پرسشي كه بايد به آن پاسخ داده شود اين است كه ريشه اين ناهنجاري كجاست؟
آيا دستاورد دنياي ارتباطات و مدرنيسم است كه جامعه ديني را تهديد و انحرافات فردي و اجتماعي فراواني را به بار آورده، يا پيامد عملكرد نادرست نهادهاي اجتماعي، از جمله نهاد پرارج خانواده است؟!
خوانش پياپي اين موضوع و پردازش آن در جامعه، ديدگاه‌هاي گوناگون و بازتاب‌هاي متنوعي به دنبال داشته به گونه‌اي كه برخي معتقدند پي‌گيري و احياي حدود الهي از جمله وظايف حاكمان و نهادهاي اجتماعي مانند كانون خانواده است و برخي نيز در لابلاي شعارهاي به اصطلاح متمدنانه، بر اين باورند كه مسأله حجاب يك مسأله فردي و شخصي است نه حكومتي!
ديدگاه نخست به عموم ملت غيرتمند ايران بويژه مسئولان خدوم نظام اسلامي تعلّق دارد.
نتايج نظرسنجي مركز اطلاعات و آمار شوراي فرهنگي و اجتماعي زنان حاكي از آن است كه بيش از 80 درصد افراد معتقدند واجب بودن حجاب مصونيت مي‌آورد و نيز آن را دليل احترام به مقام زن مي‌دانند و بيش از 75 درصد معتقدند كه حجاب اسلامي، تحكيم بنيان خانواده را در پي خواهد داشت.
ديدگاه دوم به كساني تعلق دارد كه نگرش سياسي داشته واز تاختن به ارزش‌هاي ديني و ملّي، نگراني به خويش راه نمي‌دهند و با ترويج اباحه‌گري از اهميت آن مي‌كاهند.
اينان در تب خودباختگي غربي و غفلت‌زدگي، خواهان پذيرش بي‌چون و چراي ارزش‌ها و هنجارهاي غربي در اين زمينه‌اند!
اين مسأله تا آن‌جا اهميت پيدا مي‌كند كه زلف برخي سياستمداران در گفتگوهاي سياسي و اجتماعي بدين موضوع گره مي‌خورد و شماري از سياستمداران، رسالت حكومت را از هدايت مردم به بهشت جدا دانسته و در اين رهگذر، موضوع حجاب را امري فردي قلمداد نموده و براي هيچ نهادي، حق دخالت در نهادينه سازي آن قائل نيستند.!!
خوانش تاريخي موضوع عفاف و حجاب نيز بي تأثير در اهميت آن نخواهد بود، چرا كه حافظه تاريخي ملت سرشار از رويدادهايي است كه در جهت تحكيم و يا رهاسازي مسأله حجاب در جامعه اتفاق افتاده است.
آيا مي‌شود روزگاري را كه مردم غيرتمند ايران براي دفاع از ناموس و در اعتراض به توطئه رضاخان به خيابان‌ها ريختند و جان خويش را فداي نهادينه‌سازي ارزش‌هاي ديني و ملي نمودند را فراموش كرد؟
آيا مي‌توان پذيرفت كه پيگيري الگوي كشورهايي مانند اندونزي و مالزي و يا حتي لبنان مدلي كارآمد براي كشورمان باشد؟
نبايد فراموش كنيم كه ملت ايران در طول تاريخ نشان داده است كه در رابطه با حجاب و عفاف و استحاله ارزش‌ها ذره‌اي كوتاهي نكرده و اين افتخار تاريخي در مسير دفاع از هنجارهاي اسلامي را به نام خويش ثبت نموده است.
جاي تأسف است كه آن‌چه اكنون در اين زمينه بدان دامن زده مي‌شود، جريان اباحه ‌گري است كه از استحاله ارزش‌ها نيز خطرناك‌تر مي‌باشد.
مگر نه اين است كه سقوط پايه‌هاي اخلاقي، كشف خانه‌هاي فساد، كشف مواد افيوني، كشف دستگاه‌هاي فراوري مشروبات الكلي، انتشار فيلم‌هاي مبتذل و غير اخلاقي داراي ابعاد پيچيده‌اي گشته و بي توجهي به آن، تهديدي ملي براي جامعه به شمار مي‌رود؟
بد نيست بدانيم اولين زمزمه‌هاي مخالفت با حجاب در زمان قاجاريه و سفرهاي تفريحي ناصرالدين شاه آغاز و در زمان رضاخان به اوج رسيد كه از ديدن امان‌اله‌خان پادشاه افغانستان و همسر بي‌حجاب وي - ثريا- ذوق‌زده شد و در سفر به تركيه به اين نتيجه باطل رسيد كه تركيه راه پيشرفت خويش را از طريق كشف حجاب دنبال نموده است، لذا ما نيز همين كار را انجام مي‌دهيم.
رضاخان پس از اين سفر، وزيران خود را احضار و به آنان گفت: ما بايد صورتاً و سنتاً غربي شويم و در قدم اول، كلاه‌ها تبديل به شاپوري شود و نيز بايد شروع به برداشتن حجاب زن‌ها نماييم، اما چون براي عامه مردم دفعتاً مشكل است كه اقدام كنند، شما وزرا و معاونان بايد پيشقدم شويد و هفته‌اي يك بار با خانم‌هاي خود در كلوپ ايران جمع شويد.
مخالفان محترم طرح نهادينه‌سازي عفاف بايد توجه داشته باشند كه اكنون حدود هشتاد سال از فاجعه كشف حجاب در اين كشور مي‌گذرد و تركيه آن روز به پايان مسير كشف حجاب نزديك شده بود، اما آيا امروز ايران در دنيا تمدن‌ساز است يا تركيه؟
تحليل شما از روي كارآمدن پياپي اسلام‌گرايان در تركيه چيست؟ جز اين است كه آنان در اين مسيري كه آتاتورك بدان كمر همت بست، چيزي جز ولنگاري و فساد نديده‌اند؟
ملت ايران به دنبال نگرش وحياني در موضوعات اجتماعي است و در پرتو آن حيات طيبه را رهگيري مي‌كند.
در اين راستا حجاب و عفاف را دو گوهر گران‌بها مي‌داند كه براي تكامل جامعه امري حياتي و ضروري است، در جامعه ما معمولاً عفاف و حجاب در كنار يكديگر به كار برده مي‌شود كه در برگيرنده همه افراد جامعه اعم از زن و مرد مي‌باشد.
حجاب عبارت است از حرمت قايل شدن براي زن كه نامحرمان او را از ديد غير انساني ننگرند، و عفاف نيز حالتي دروني است كه توسط آن از غلبه شهوت جلوگيري مي‌شود. بنابراين عفاف، حجاب درون است و حجاب پوشش بيروني و ظاهري و به تعبير ديگر حجاب ميوه عفاف و عفاف ريشه حجاب است.
چنان‌چه همگان تلاش نمايند تا اين واجب الهي نهادينه شود، آثار و بركاتي زيادي را به همراه خواهد داشت كه به برخي از آنان اشاره مي‌گردد:
1. امنيت 2. افزايش احساس خود ارزشمندي 3.رشد رواني - اجتماعي 4. تعديل غرايز خودنمايي و تبرج 5. محافظت ار عواطف انساني زنان 6. پايبندي به اصول اخلاقي و انساني 7. تحكيم بنيان خانواده.
به اميد روزي كه همه ارزش‌هاي ديني در جامعه اسلامي نهادينه شود.
2047/7559/