۲۵ دی ۱۳۹۵، ۱۶:۰۰
کد خبر: 82386605
T T
۰ نفر
نامه حجت الاسلام قرائتی به مسئولان فرهنگی كشور

تهران - ایرنا - حجت الاسلام محسن قرائتی در نامه ای به مسئولان فرهنگی كشور، از دغدغه های آموزش نسل نو سخن گفت و خواستار یك انقلاب در این زمینه شد.

به گزارش ایرنا از مركز فرهنگی درس هایی از قرآن، حجت الاسلام قرائتی در نامه ای خطاب به مسئولان فرهنگی، حوزه‌ها و دانشگاه‌ها مطالبی را نوشت و نكاتی را درباره ضرورت استفاده از ظرفیت دانشگاه ها و حوزه های علمیه و مراكز فرهنگی كشور بیان كرد.
در نامه قرائتی آمده است: اینجانب بیش از نیم قرن طلبه هستم و بیش از 40 سال معلم، و بیش از 37 سال در شبكه‌های رادیویی و تلویزیونی با محوریت قرآن و نسل نو، و سبك جدید و با توجه به استقلال و وابسته نبودن به هیچ شخص و گروه و بدون تامین اعتبار هر سال، حدود 70 سفر و نوشتن چند كتاب و برگزاری صدها كلاس‌ برای كسانی كه علاقه به معلمی و تدریس مسایل دینی داشته‌اند، به اینجا رسیده‌ام كه عصاره‌ تجربیاتم را به اساتید به عنوان زیره به كرمان، بیان كنم.
وی افزود: در زمستان امسال‌ در اثر یك بیماری كه یك ماهی فرصت استراحت بعد از عمل جراحی به من داده شد، زمانی برای بازگشت به كارهای خود و برنامه‌های حوزه و دانشگاه، پیدا كردم. زیرا با توفیق الهی هفته‌های زیادی در حوزه علمیه قم، برای طلاب جوان و هفته‌ای چند روز در دانشگاه تهران از نزدیك با نسل فرهیخته حوزه و دانشگاه مأنوس هستم.
قرائتی اضافه كرد: شاید بتوان گفت یكی از مهم‌ترین عوامل مشكلات امروز آن است كه بخش مهمی از درس‌های حوزه و دانشگاه، مباحث نظری یا محفوظات یا اطلاعات غیركاربردی است، و در این زمین‌ها میوه‌های مطلوبی به بار نمی‌نشیند. انقلابی باید بشود كه در آن خاك این باغچه عوض گردد. به تمام كتاب‌ها و درس‌ها نگاه كاربردی شود، نمره‌ها و مدارك، بر اساس مهارت‌ها ارائه گردد. (البته با حفظ بخش‌هایی از اطلاعات و محفوظات)
به گفته این معلم قرآن، امروز آموزش و پروش ما دیپلم تربیت می‌كند، ‌اما چند درصد از آنان نوعی مهارت دارند كه بعد از دیپلم وارد بازار كار شوند، به كسب و مهارتی برسند، ازدواج كنند، منتظر استخدام نباشند، از دولت توقع نداشته باشند و به خاطر آنكه از تحصیلاتش كام گرفته است،‌ به نظام علاقمند و از نظر روحیه جوانی بانشاط باشد؟
«امروز اكثر تحصیلكردگان خاك آموزش و پرورش، بی‌مهارت، بی‌درآمد، بیكار، بی‌نشاط، بدبین، پرتوقع، و كار را ننگ می‌دانند. آیا نباید این خاك عوض شود؟ امروز بسیاری از خروجی‌های دانشگاه‌ها نیز جز محفوظات و مدرك، هیچ مهارتی ندارند و مدرك برای آنها مانع كار است و جوانانی هستند پرتوقع و مطالبه‌گر و كسانی كه بدون هیچ گونه تولیدی مصرف گرا و منتظر استخدام و كار دولتی هستند و حتی حاضر نیستند، مهارت‌های پدر خود را فرا بگیرند.»
قرائتی خطاب به اساتید دانشگاه ها نوشت: نداشتن مهارت یعنی نداشتن شغل! و نداشتن شغل یعنی نداشتن درآمد، و نداشتن درآمد یعنی نداشتن همسر و فرزند و نشاط، و نداشتن این‌ها یعنی افسردگی، اعتیاد، توجه به فیلم‌ها و برنامه‌های فاسد، فاسد شدن و دیگران را فاسد كردن، بی‌اعتقادی به اسلام و نظام و...
وی وضعیت حوزه های علمیه را بهتر از دانشگاه ها ندانست و افزود: باید برای طلاب به نحوی برنامه‌ریزی شود كه هر طلبه‌ای یك یا چند مهارت تبلیغی داشته باشند. البته حساب كسانی كه توان اجتهاد دارند، و از نظر روحی آماده فقیه شدن هستند، از دیگران جداست.
رئیس ستاد اقامه نماز افزود: اگر ما چند مرجع و چند صد مدرس نیاز داریم، در عوض دهها هزار روحانی استاد و مهارت دیده لازم داریم. اگر هر پنج یا ده مدرسه یك معلم خوش سلیقه داشته باشد كه بتواند پاسخگوی نسل نو باشد و مهارت‌های لازم را دیده باشد، ما ده‌ها هزار طلبه فاضل لازم داریم.
وی مهارت‌های طلاب در حوزه های علمیه را در زمینه تدریس عقاید، تدریس فقه و آموزش احكام و همچنین مهارت‌های برخوردهای اخلاقی، مناظره، نوشتن، تفسیر قرآن و سخنرانی دانست، گفت: مهارت‌های تخصصی بالاتر كه بحمدالله بخشی از آن‌ها در حوزه ایجاد شده ولی باز در همان مهارت‌ها به جنبه‌ نظری بیش از جنبه كاربردی توجه شده است.
قرائتی تاكید كرد: هر طلبه باید آنگونه تدریس كند كه عوام بفهمد و خواص بپسندد و آنگونه باشد كه از درون خود، بتواند جلسات و كلاس‌هایی را بدون تأمین اعتبار و وابستگی ایجاد كند و لذا تمام روحانیون به خصوص روحانیون جوان باید شیوه‌های جذب نسل نو را در حوزه فراگیرند. شیوه‌های دعوت به نماز، شیوه‌ سبك زندگی درست، شیوه بیان تفسیر قرآن و روایات، استفاده از تاریخ و مثال و داستان و هنر، هر كدام مهارتی است.
وی افزود: گرچه دولت طرح تحولی و یا چشم‌اندازی 20 ساله تهیه كرده اما مشكل ما، طرح تحول نیست، بلكه مرد تحول است. عوض كردن خاك این باغچه‌ها نیاز به یك عزم راسخ و جرأت و جسارت و نوعی خط‌شكنی دارد. زمانی ما موفق هستیم كه اگر امكاناتی داشتیم از آن‌ها استفاده كنیم و اگر نداشتیم خود ما آن امكانات را فراهم كنیم.
«خوشبختانه كم و بیش به این مسأله توجه شده است كه مثلاً تأسیس دانشگاه فرهنگیان برای آن است كه معلم در 4 سال، مهارت‌های معلمی را ببیند. تأسیس دانشگاه علمی و كاربردی به خاطر توجه به همین نوع مهارت‌ها است. رشته‌های تخصصی در حوزه‌ها، با توجه به این امر است ولی این كافی نیست و ما باید از همه ظرفیت‌ها استفاده كنیم.»
وی به نمونه هایی اشاره كرد و نوشت: اگر نوجوانی در اولین هفته و ماه و سال كه وارد حوزه می‌شود، از همان روز به او گفته شود كه تو باید در نماز جماعت مدرسه شركت كنی، و اذان بگویی! ماه دوم به او گفته شود، تو باید یك داستان از داستان راستان در بین دو نماز بگویی! در سال بعد به او گفته شود، باید یك مقاله‌ای كه در آن چند آیه قرآن باشد، بنویسی. اگر شنا نمی‌داند، آموزش ببیند. اگر دست خط او ضعیف است، در نزد استاد خط دوره ببیند. از روز اول قرائت نماز و تجویدش بی‌مسأله باشد و هم‌چنین هر سال برای نوعی مهارت برنامه‌ریزی شود.
قرائتی با انتقاد از تعطیلات حوزه و دانشگاه افزود: اگر این خاك باغچه عوض نشود و مهارت‌ها را به جای محفوظات نگذاریم و فقط به مدرك بسنده كنیم، هیچ دولتی نمی تواند مسأله اشتغال را حل كند و بسیاری از طلاب جوان، پس از چند ماه و چند سال، همین كه دیدند مهارتی برای تبلیغ ندارند، از ادامه تحصیل دلسرد می‌شوند و حوزه‌ها ریزش می‌كنند اما اگر هر كسی با مهارت خود، خودش را فعال یافت، به ادامه تحصیل و كار دلگرم می‌شود و هیچ احساس پوچی و حقارت نمی‌كند.
در ادامه نامه این معلم قرآن آمده است: اینجانب با لطف خداوند، بیش‌ترین تبلیغ را در حوزه و دانشگاه و صدا و سیما داشته‌ام ولی اگر از من سؤال شود، چند ساعت از مهارت‌های شما، استفاده شده است، جواب شیرینی ندارم و بارها با پیشنهاد خودم در میان دانشجویان و طلاب رفته‌ام و مطالبی را گفته‌ام.
وی افزود: علت این حرف آن است زمانی كه نامه را می‌نویسم، در بستر بیماری هستم و بعد از 70 سالگی كه تاریخ مصرفم در حال تمام شدن است، این سخنان را می‌گویم تا متهم نشوم كه فلانی كمبود یا نیازی دارد.
قرائتی از همه اساتید و فضلا خواست تا فقط به علوم، كتب، دروس، مدارك و محفوظات رسمی تكیه نكنند و همه نمره‌ها و بودجه‌ها و تشویق ها را به سوی كارهای رسمی سوق ندهند و با افراد مختلفی كه در رشته‌های گوناگون مهارت دیده‌اند، برخورد یك استاد و مدرس را داشته باشند.
وی همچنین نوشت:‌ شعار ما باید این باشد كه در كنار حوزه‌ علمیه، حوزه عملیه به وجود بیاید كه مثلاً چگونه اختلافات خانوادگی را حل كنیم و چگونه افراد منحرف را به توبه وادار كنیم، چگونه مشاوره صحیح و قرآنی به دیگران بدهیم، چگونه از تعطیلات استفاده صحیح كنیم و در مجالس عزا و شادی چه برنامه‌ای با چه سبكی و از طریق چه افرادی داشته باشیم و باید از روز اول كار را افتخار بدانیم نه ننگ.
فراهنگ ** 1003 ** 1071 ** دریافت كننده: محمدرضا جعفرملك ** انتشار دهنده: امید غیاثوند
۰ نفر