به گزارش گروه پژوهش و تحلیل خبری ایرنا، خلیج فارس در تمامی اسناد بین الملل و جغرافیایی جهان ثبت شده است و سازمان ملل متحد هم بارها در بیانیه، اصلاحیه و مصوبه های گوناگون با انتشار نقشه های رسمی، نه تنها بر رسمی بودن نام خلیج فارس تاكید دارد بلكه از هیات های بین المللی خواسته در مكاتبات رسمی به ویژه در اسناد سازمان ملل از نام كامل خلیج فارس استفاده كنند.
با این وجود، برخی با غرض ورزی و پیش كشیدن اسناد جعلی، سعی در بكاربردن نامی دیگر بر این خلیج همیشه فارس دارند. نمونه اخیر آن، سخنان «ركس تیلرسون» وزیر خارجه آمریكا، در یك سخنرانی تلویزیونی با موضوع خاورمیانه در 19 خرداد ماه جاری بود كه از یك عبارت جعلی برای نام بردن از خلیج فارس استفاده كرد. سخنانی كه با واكنش مستقیم از سوی وزارت خارجه ایران روبه رو شد.
«بهرام قاسمی» سخنگوی دستگاه دیپلماسی كشورمان، درباره اظهارات وزیر خارجه آمریكا گفت: سیاستمداران آمریكایی كاملا آگاه هستند كه خلیج فارس نامی دیرینه است و جناب تیلرسون وزیر خارجه آمریكا نیز با توجه به اینكه سابقا از مدیران نفتی بوده است حتما به این مهم توجه دارد؛ البته شاید وی از تاریخ و جغرافیا ناآگاه است كه من در این صورت به وی توصیه میكنم در كنار مطالعات نفتی مطالعات تاریخی و جغرافیایی نیز داشته باشد.
وی اظهار كرد: همچنین به وزیر خارجه آمریكا توصیه میكنم تا به كتابخانه كنگره این كشور و مراكز اسناد و آرشیو وزارت خارجه كشورهای جهان مراجعه كند تا با واقعیتهای تاریخی بیشتر آشنا شود.
برهمین اساس، برجسته سازی و یادآوری اسناد تاریخی خلیج فارس ضرورتی است كه مانع تغییر تاریخ و تمدن و فرهنگ با دلار و معامله و تجارت و نفت خواهد بود.
**فهرست اسناد سازمان ملل درباره نام «خلیج فارس»
اهمیت خلیج فارس و موقعیت استراتژیك آن را می توان در اسناد بین المللی كه از پیشینه چند هزار ساله این نامگذاری حكایت دارند، جست و جو كرد. نامی كه گاه و بیگاه كشورهای عربی غرض ورزانه آن را مورد تحریف قرار داده و اسناد جعلی ارایه می دهند.
پژوهش های بسیاری درباره اسناد و پیشینه تاریخی خلیج فارس و نام آن از گذشته های دور تا حال صورت گرفته و در هیچ برهه ای از زمان به نام دیگری خوانده نمی شده است. این اسناد عبارتند از:
1. سند شماره 61 نشست بیست و سوم سازمان ملل متحد در وین (28 مارس تا 4 آوریل 2006) با عنوان «رسمیت تاریخی، جغرافیایی و حقوقی نام خلیج فارس»
2. سند ST/CS/SER.A/29/Add.2 در تاریخ 18 اوت 1994 (27 مرداد 1373)
3. قطعنامه UNLA 45٫8.2 در تاریخ 10 اوت 1984 (19 مرداد 1363)
4. قطعنامه UNAD 311/Qen در تاریخ 5 مارس 1971 (14 اسفند 1349)
5. نقشه رسمی كمیسیون اقتصادی و اجتماعی غرب آسیا، شماره 3978 چاپ سازمان ملل (سپتامبر 2007)
6. نقشه رسمی ایران، شماره 3891 چاپ سازمان ملل (ژانویه 2004)
7. نقشه رسمی غرب آسیا، شماره 3978 چاپ سازمان ملل (نوامبر 1998)
8. فهرست اسناد سازمان های مهم درباره نام «خلیج فارس»
9. در وب سایت معروف www.fifa.com كه سایت فدراسیون جهانی فوتبال است، دربخش اطلاعات جغرافیای كشورهای حاشیه خلیج فارس به هر چهار زبان اصلی خود یعنی (انگلیس،آلمانی،اسپانیولی و فرانسوی ) ازلغات هم معنی خلیج فارس (persian gulf,golfe persique,persischer golf,golfo persico) استفاده شده است.لازم بذكر است كه گستردگی فیفا تاحدی است كه تعداد كشورهای عضو آن از تعداد كشورهای عضو سازمان ملل بیشتر است.
**كتاب های منتشره در وصف فارسی بودن خلیج
كتاب «وصف خلیجفارس در نقشههای تاریخی» نخستین كتاب از مجموعه اسناد و مدارك خلیجفارس است كه توسط معاونت پژوهشی بنیاد ایرانشناسی، در راستای ارایه حقایق مستند شده خلیجفارس، همزمان با روز ملی «خلیجفارس» انتشار یافت.
وصف خلیج فارس در نقشه های تاریخی ، دربرگیرنده مجموعهای از نقشههای مختلف با محوریت موضوع و نام خلیجفارس از سراسر جهان در طی دورانهای مختلف تاریخی و شیوههای گوناگون نقشهنگاری است. بر این اساس این اثر با صراحت، درباره نام و نشان خلیجفارس، بر پایه اسناد جغرافیایی مشهور، مسلم و مستند سخن میگوید.
دیگر كتاب های نگاشته شده با موضوع خلیج فارس، عبارتند از: كتاب «اسناد نام خلیج فارس، میراثی كهن و جاودان» نوشته «محمد عجم»،كتاب «خلیج فارس و نقش استراتژیك تنگه هرمز» به قلم «محمدرضا حافظ نیا»،كتاب های «خلیج فارس؛ كشورها و مرزها» و «كشورها و مرزها در منطقه» و «امنیت و مسایل سرزمینی در خلیج فارس» نوشته «پیروز مجتهدزاده»، كتاب «خلیج فارس در عصر ظهور اسلام» تالیف «علی اكبر ولایتی»، كتاب «از مروارید تا نفت:تاریخ خلیج فارس» تالیف «رضا طاهری»، كتاب «خلیج فارس در تفاسیر اسلامی» نوشته «محمود تقیزاده داوری» و هزاران نوشته دیگر كه همگی سندی ماندگار از نام جاودانه خلیج فارس است.
همچنین كتاب «وقایع نگاری خلیج فارس، بخش تاریخ ایران» با عنوان اصلی «The Gazetteer of The Persian Gulf, Oman and Centeral Arabia, Calcutta, India, 1915» است كه به وقایعنگاری تاریخی، جغرافیایی، اجتماعی و… كشورهای حوزه خلیج فارس میپردازد. این كتاب توسط «عبدالمحمد آیتی» از متن عربی به فارسی ترجمه شده است.
اما بر خلاف نیات مغرضانه برخی همسایگان ایران، این آبها، تاریخچه و گذشته دور و درازی دارند؛ گذشتهای كه مرور آنها، ثابت میكند اینگونه تحریفها، كه برخی آنها را ظاهری و سطحی و برآمده از تعصبات قومی میدانند، پشتوانهای قوی و برنامهریزی كاملا حسابشده، در ورای آن نهفته است.
**برجسته بودن نام خلیج فارس در اطلس های كهن
در تمامی نقشهها و اطلسهای كهن، نام خلیج فارس حك شده است به عنوان نمونه، در اطلس «العراق فی الخوارط القدیمه» به ترسیم «احمد سوسه» (بغداد 1959) شامل 40 نقشه از منابع عربی قرون وسطی است. در اطلس «كویت فی الخوارط العالم» نیز نام خلیج فارس در نقشهها به كار رفته است.
نقشه ایران در دوره افشاریه كه نام «Persian Sea» دریای پارس در آن به وضوح قابل مشاهده است، این نقشه را «امانوئل بوئن» جغرافیدان بریتانیایی ترسیم كرده است. «فیثاغورث» نیز در سفرنامه خود این آبراه را دریای پارس نامیده است.
یكی از مهمترین اسناد در این زمینه نقشه جهان به ترسیم «هكاتوس» جغرافیدان (472 تا 509 پیش از میلاد) است. در این نقشه خلیج فارس و خلیج عرب (دریای سرخ) به وضوح از یكدیگر تمیز داده شدهاند. در نقشه هرودوت، مورخ مشهور یونان (425 تا 484 پیش از میلاد) نیز خلیج عربی همان دریای سرخ امروزی معرفی شده است.
نقشه مصر در زمان عثمانیان هم خلیج فارس را با عنوان «خلیج العجم» مشخص كرده است.
30 اطلس تاریخی شامل اطلس «توماس هربرت» 1628 ، اطلس پاریس دانشگاه لوساج 1863 ، اطلس آلمان 1861 ، اطلس پاریس انویلی 1760 ، اطلس جغرافیایی مدرن 1890 پاریس دارای 10 نقشه با ذكر نام خلیج فارس، اطلس لندن 1873 ، اطلس «ارنست امبروسیوس» 1922 ، اطلس بیلفیلد 1899 ، اطلس هارمسورث قرن 19 لندن هم از نام خلیج فارس استفاده كرده اند.دایره المعارف لاروسكا ، آمریكانا و … تمام دایره المعارف های مشهور از قدیم تا كنون خلیج فارس را با همین واژه ثبت نموده اند.
پژوهشم**9294** 1601**خبرنگار: فاطمه دهقان نیری**انتشار دهنده: شهناز حسنی
ایرنا پژوهش، كانالی برای انعكاس تازه ترین تحلیل ها، گزارش ها و مطالب پژوهشی ایران وجهان، با ما https://t.me/Irnaresearch همراه شوید.
تهران-ایرنا- اسناد و نقشه های به جای مانده در موزه های تاریخ از پارسی بودن خلیجی حكایت دارد كه امروزه شبهه پراكنان سعی دارند با دستاویز قراردادن ادعاهای بی پایه و اساس، پیشینه چندهزارساله آن را تغییر دهند.