هر گونه تهدید به خودكشی نوجوانان را جدی بگیرید

به گزارش ایرنا از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی، احمد حاجبی این مطلب را روز چهارشنبه در پی انتشار خبر اقدام به خودكشی دو نوجوان در روزهای اخیر در رسانه ها بیان كرد.
وی درباره نحوه انعكاس اخبار خودكشی در رسانه ها توضیح داد: اگر رسانه ها به پررنگ كردن حاشیه های مربوط به افرادی كه خودكشی كرده اند بپردازند، نه تنها كمكی به كاهش این رفتار نمی كند كه ممكن است در مواردی، موجب افزایش پدیده خودكشی های تقلیدی به خصوص در نوجوانان نیز بشوند.
مدیر كل دفتر سلامت روانی، اجتماعی و اعتیاد وزارت بهداشت ادامه داد: آنچه كه به مردم جامعه امروزی ایران كمك می كند، این است كه به دنبال انتشار اخبار مربوط به خودكشی، رسانه ها در یك اقدام همگام با یكدیگر، مخاطبان را به توجه بیشتر به امر پیشگیری در سلامت روان سوق دهند و در جهت ارتقای سطح سواد سلامت روان مردم و درك نیاز به دریافت خدمات تخصصی برای درمان مشكلات مربوط به حوزه سلامت روان بكوشند تا نظام سلامت نیز بتواند خدمت خود را به دست خدمت گیرندگان نیازمند برساند.
حاجبی در ادامه در خصوص علل و انگیزه های سبب ساز رفتارهای خودكشی تصریح كرد: خودكشی و رفتارهای آسیب زننده به خود (خودزنی) در نوجوانان، اغلب نشانه ای از ابتلای فرد به یك اختلال روانپزشكی است، یعنی عوامل برون زاد و درون زاد مختلفی می توانند دست به دست هم دهند و باعث شوند كه نوجوان اقدام به خودكشی كند.
مدیر كل دفتر سلامت روانی، اجتماعی و اعتیاد وزارت بهداشت اظهاركرد: اختلالات روانپزشكی مانند، افسردگی اساسی، در صدر این علل قرار دارند، هر چند بسیاری از موارد اقدام به خودكشی منجر به فوت نمی شود، اما هر یك اقدام به خودكشی، خطر اقدام بعدی را در خود فرد و یا اطرافیان او چندین برابر می كند.
وی در خصوص نوعی از خودكشی در نوجوانان تحت عنوان خودكشی تقلیدی گفت: خودكشی تقلیدی، نوعی از خودكشی است كه در نوجوانان به دنبال انعكاس نامناسب اخبار مربوط به خودكشی یا حتی به دنبال خودكشی یكی از همسالان و به دلیل ویژگی تقلید پذیری بیشتر در نوجوانان ممكن است رخ می دهد.

*بیشترین میزان خودكشی در گروه سنی 15 تا 24
مدیر كل دفتر سلامت روانی، اجتماعی و اعتیاد وزارت بهداشت در خصوص آمار اقدام به خودكشی گفت: بیشترین میزان اقدام به خودكشی در گروه سنی ١٥ تا ٢٤ سال است و همچنین آمار، نشان دهنده بالاتر بودن میزان اقدام به خودكشی در زنان است كه یكی از دلایل آن می تواند بالاتر بودن میزان شیوع افسردگی در آنان باشد.
وی ادامه داد: در افراد جوان و نوجوان، بدتنظیمی خلق و رفتارهای تكانشی بیشتر است و همین امر سبب می شود كه آمار اقدام به آسیب به خود و اقدام به خودكشی نیز در آنها بیشتر باشد، چرا كه در این گروه سنی، تصمیمات هیجانی و ناگهانی بیشتر رخ می دهد.
وی خاطرنشان كرد: گاهی خودكشی ها در نوجوانان به صورت تقلیدی و به دنبال پخش اخبار توام با شور و هیجان و دراماتیزه كردن اخبار مربوط به خودكشی های خاص، بدون بررسی سبب شناسی آنها رخ می دهد و انتشار اخبار و عكس های منتشر شده از فرد متوفی و قهرمانانه جلوه دادن اقدامش در پایان دادن به زندگی اش و احیانا او را قربانی اجتماع نشان دادن، اشتباه رسانه ای است و نوجوان و جوان به اشتباه تصور خواهد كرد، پایان دادن به زندگی، عاقبت طبیعی یك فرد تحت فشار اجتماعی است و خودكشی رفتاری مورد تشویق رسانه ها و سبب شهرت او خواهد شد.
حاجبی خاطر نشان كرد: در حال حاضر در كشورمان، برنامه ملی پیشگیری از رفتارهای خودكشی مبتنی بر راهبردهای توانمند سازی جمعیت عمومی، شناسایی اختلالات و مراقبت فعال بیماران اقدام كننده به خودكشی برای پیشگیری اولیه و ثانویه از بروز رفتار خودكشی در حال اجراست و مطالعات جهانی نشان می دهد كه اغلب كسانی كه اقدام به خودكشی نموده اند، اغلب در فاصله یك ماه قبل از آن به یك دلیل دیگری به یك پزشك مراجعه كرده بودند و این اهمیت شناسایی بیماران و ارجاع كارآمد و به موقع بیماران را نشان می دهد.
وی ادامه داد: مهمترین كاری كه می توان برای دانش آموزانی كه با اختلالات روانپزشكی شایع یا افكار خودكشی مراجعه می كنند انجام داد، این است كه به آنها مهارت های زندگی و خود مراقبتی را بیاموزیم، در جهت درمان اختلالات آنها اقدام كنیم و به خانواده های نوجوانان دارای مشكلات رفتاری و خصلت های تكانشی بیشتر، مهارت های فرزندپروری بیاموزیم تا بتوانند تعامل سازنده و غیر تخریب كننده ای با نوجوان خود داشته باشند.
حاجبی گفت: با این تفاسیر، وزارت بهداشت به تنهایی نمی تواند در كاهش میزان خودكشی موفق باشد، چون شواهد علمی موجود در داخل و خارج از كشور بیانگر این واقعیت هستند كه عوامل متعدد اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی و خانوادگی بر این پدیده تاثیر مستقیم و غیرمستقیم دارند و لذا برای كنترل آن، نیاز به همكاری همه دستگاه ها و ارگان ها با وزارت بهداشت نیاز هست.
وی تاكید كرد: با توجه به موارد اقدام به خودكشی در دوره نوجوانی، برخی دستگاه ها مانند آموزش و پرورش می توانند نقش مهم و موثری در زمینه پیشگیری از خودكشی داشته باشند، در صورت عدم توجه به این امر مهم و عدم همكاری آنان، بسیاری از برنامه های بهداشتی پیشگیری كننده برای گروه نوجوانان اثربخش نخواهد بود.
دریافت خبر: افشین شاعری ** انتشار: لیلا خطیب زاده
اجتمام 3063 ** 1776