نشنال اينترست: عربستان قادر به مقابله با ارتش وسپاه ايران نخواهد بود/ رويارويي احتمالي تهران ورياض، كربلايي ديگر است

به گزارش ايرنا، «محمد ايوب» استاد روابط بين الملل دانشگاه ميشيگان و از اعضاي انديشكده «گلوبال پاليسي» مي نويسد: رياض به گونه اي مداوم سعي در اغواي دونالد ترامپ (رئيس جمهوري آمريكا) براي رويارويي نظامي با ايران را دارد و همانطور كه يكي از تحليلگران آمريكايي به تازگي اشاره كرده است، «عربستان مي خواهد حتي به قيمت كشته شدن آخرين سرباز آمريكايي با تهران بجنگد».
وي در بخش ديگري مي افزايد: علي‌رغم اينكه ذخاير نفت عربستان سعودي حدود يك پنجم ذخاير جهان را تشكيل مي دهند اما تلاش هاي اخير رياض براي نفوذ در منطقه به شكست انجاميده است. از جمله اين تلاش ها؛ پشتيباني از مخالفان سني مذهب سوري بود ... همچنين تلاش عربستان سعودي براي قرنطينه و منزوي كردن قطر (در جهان عرب) نه تنها شكست خورده، بلكه دوحه را به سمت ايران سوق داده است. از همه اين موارد گذشته، راه اندازي جنگ يمن براي به زانو در آوردن حوثي ها (جنبش انصارالله) خود شكستي بزرگ ديگري براي عربستان به شمار مي آيد.
در ادامه يادداشت آمده است: تلاش عربستان سعودي براي تحكيم ايدئولوژي وهابي، در واقع، نتيجه معكوس داده و پادشاهي سعودي را در معرض خطر بيشتري قرار داده است. زيرا شاخه هاي انشعابي افراطي و خطرناك وهابيت همچون داعش، به دشمنان خطرناك رياض تبديل شده اند. عربستان سعودي ممكن است بتواند در كوتاه مدت حمايت برخي گروه ها و كشورها را داشته باشد، اما اثر بخشي ناچيز عربستان نخواهد توانست آن را به قدرت بلامنازع منطقه (خاورميانه) تبديل كند. از سوي ديگر، ايران مي تواند با داشتن سياست خارجي موفق و با وجود اعمال تحريم هاي شديد اقتصادي، به اهداف منطقه‌اي خود دست يابد.
نويسنده مي افزايد: موفقيت اتحاد ايران و حزب الله بر اين واقعيت متكي است كه تهران هيچ تلاشي براي تسلط بر تمام تصميم هاي حزب الله ندارد و اين جنبش خود يك بازيگر مستقل لبنان است كه به دليل داشتن ايدئولوژي هاي يكسان با ايران، در خطي موازي همكاري مي كند. در نتيجه، سطح اعتماد موجود بين حزب الله و ايران، به طور كيفي در مقايسه با رياض و حاميان منطقه اي آن بسيار متفاوت است و دومي نه بر مبناي همگرايي اهداف و پذيرش استقلال و خودمختاري متحدان توسط رياض، بلكه در مسيري يك طرفه و در ازاي حمايت مالي و اطاعت محض از رياض قرار دارد.
در ادامه يادداشت آمده است: مهم ترين كشور غير عربي و اهل سنت، يعني تركيه نيز در حال حاضر در مقايسه با پيش از بحران قطر، به ايران نزديك تر شده است. به نظر مي رسد عمان هم كه در حال حاضر روابط خوبي با تهران دارد و داراي جمعيت 30 تا 40 درصدي شيعه است، به همراه كويت، كشور بعدي براي خارج شدن از مدار عربستان سعودي باشد. حملات لفظي اخير شاهزاده محمد بن سلمان و سخنان تند و تحريك آميز وي در مقابل تهران، مي تواند روند رويارويي ايران و عربستان را با سرعت بيشتري به پيش ببرد.
نويسنده ادامه مي دهد: آخرين حركت عربستان سعودي براي رويارويي با ايران، دوستي با اسرائيل (رژيم صهيونيستي) است كه خود شكستي ديگر براي رياض محسوب مي شود، چرا كه عربستان از سوي ديگر همواره ادعاي رهبري جهان اسلام و عرب را داشته است. حال اگر شاهزاده محمد بن سلمان، لفاظي هاي تند خود را ادامه دهد، شكستي ديگر براي عربستان رقم خواهد زد و خاورميانه را در آتشي بزرگ‌تر فرو خواهد برد. در اين صورت ممكن است نبرد كربلاي دوم بين نيروهاي يزيد و حسين بن علي (ع) رخ دهد، هر چند احتمال دارد اين بار پايان متفاوتي داشته باشد.
در بخش ديگري از اين يادداشت آمده است: در سال 680 ميلادي، كمتر از پنجاه سال پس از وفات پيامبر اسلام(ص)، ارتشي با بيش از سي هزار مرد جنگجو تحت خلافت يزيد سي و سه ساله، به جنگ حسين بن علي (ع) نوه پيامبر و 72 تن از يارانش كه مشروعيت حكومت موروثي «امويان» به چالش كشيده بود، رفتند. در نتيجه اين نبرد كه در كناره رود فرات در شهر كربلاي عراق امروزي رخ داد، حسين بن علي (ع) و تمامي همراهانش كشته شدند. اين رويداد در نخستين سال هاي تاريخ اسلام رخ داد و منجر به تثبيت هويت سياسي شيعيان علوي، اولين امام شيعيان شد.
نويسنده مي افزايد: وارث فعلي خليفه «يزيد بن معاويه»، «محمد بن سلمان» وليعهد عربستان سعودي است كه او نيز سي و سه ساله است و به نظر مي رسد در حال حاضر مبارزه براي پايان دادن به حضور شيعيان در خاورميانه را همانند يزيد در سال 680 ميلادي، در برنامه كار خود دارد. «محمد بن سلمان» با توجه به تعادل قدرت در منطقه، به ويژه بين عربستان سعودي و قدرت پيشرو ايران شيعه، حزب الله لبنان را به عنوان اولين هدف خود انتخاب كرده است و قصد دارد با تكرار داستان كربلا و نابود كردن حزب الله كه در مقايسه با ارتش عربستان، يك نيروي نظامي كوچك بشمار مي آيد، همان كاري را كه يزيد با حسين (ع) و يارانش كرد، با حزب الله كند. حصر خانگي «سعد حريري» نخست وزير لبنان در رياض، شليك نخستين تير براي آغاز اين نبرد بود.
در ادامه يادداشت آمده است: از ديدگاه سعودي ها، گناه بزرگ حريري اين بود كه در حالي كه از پشتيباني عربستان استفاده مي كند، حزب الله را به عنوان بخشي از دولت وحدت ملي لبنان پذيرفته است. در صورتي كه حريري اين سياست را در قبال حزب الله در پيش نمي گرفت ... اين امر مي توانست پشتيباني شيعه هاي لبنان را كه كمتر از نصف جمعيت كشور را تشكيل مي دهند، از دولت از بين ببرد.
نويسنده ادامه مي دهد: هدف واقعي محمد بن سلمان اين است كه ايران را عقب براند و برتري سعودي را در خليج فارس اثبات كند. همانطور كه يزيد امتناع حسين بن علي (ع) از خلافت اموي را چالشي براي حكومت خود مي دانست، وهابيت سعودي امروزه معتقد است كه مشروعيت مذهبي‌اش تا زماني كه ايران، كشور پيشرو شيعه باشد و برنامه هاي خود را به عنوان الگوي حكومت اسلامي، پياده كند، در معرض خطر قرار دارد.
به گزارش ايرنا؛ نشنال اينترست در سال 1985 كار خود را با تمركز بر سياست خارجي آغاز كرده و در طول چند دهه فعاليت خود با متفكران و دولتمرداني همچون «هنري كيسينجر» ارتباط داشته است. گرچه سياست هاي بين المللي در چند دهه گذشته بطور قابل توجهي تغيير كرده، اما اساسنامه اين انديشكده در سومين دهه فعاليت آن همچنان بدون تغيير باقي مانده و اين نهاد تمركز خود را بر روي سياست خارجي در راستاي منافع ملي آمريكا قرار داده است.
شبس *7276**1486** 9386** مترجم: مرضيه جلال الديني** تنظيم: مهران معيني جم