پلاسكو؛ دریغا دریغ

در این یادداشت به قلم سیدمحی الدین حسینی ارسنجانی آمده است: امروزشنبه سی ام دی ماه مصادف است باحادثه تلخ ودردناك ریزش و سوختن ساختمان پلاسكو كه از آن به‌عنوان اولین آسمان‌ خراش ایران یا ساختمان مدرن خاورمیانه در نیم قرن وبیشتراز آن یاد می‌شد.بنایی در17 طبقه كه با اسكلتِ فلزی درسال 1341 افتتاح شده بود، و یكی از مهمترین مراكز تولید و فروش پوشاك در تهران بود.
پلاسكو در روز پنج ‌شنبه 30 دی 1395 پس از 54سال اززمان ساخت براثر آتش‌سوزی فرو ریخت و 560 واحد تجاری آن نابود شد. پلاسكو در حالی بعد از 3٫5 ساعت سوختن، فرو ریخت كه هنوز تعداد زیادی آتش‌نشان درحال مهار آتش ‌سوزی،دربیرون وداخل ساختمان بودند.
پلاسكو با ارتفاع 42 متر در زمان اتمام ساخت بلندترین ساختمان تهران بود و در كنار ساختمان آلومینیوم از اولین آسمان‌ خراش‌های تهران شمرده می‌شد. این ساختمان نماد تهران جدید و معماری مدرن در پایتخت و به عنوان یك نماد شاخص شهری محسوب می‌شد.
در دههٔ 1340 از این ساختمان به‌ عنوان «نماد سرمایه‌ داری» نام برده می‌شد. فروریختن ساختمان پلا سكو نمادی از قصور و ناكارآمدی بسیاری از دستگاه‌ ها بود،قصور و كاستی‌هایی كه چندین دهه بر یكدیگر انباشته شده بود. تشكیل نشدن تیم ایمنی در ساختار فرماندهی حادثه ضعف اساسی در فرماند هی حادثه در مقطع قبل از ریزش بوده و شهر داری تهران در اجرای كامل و به موقع بند 14 ماده 555 قانون شهرداری و تبصره آن كوتاهی داشته است. مالك ساختمان، شهرداری، وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعی بیشترین ارتباط را با ساختمان پلاسكو و نگهداری وایمنی آن داشتند كه قبل از ریزش ساختما ن می‌توانستند بهتر عمل كنند؛ قصور بقیه سازمان و دستگاه‌ها در رده پایین‌تری قرار دارد.
امروز نیز پس ازیك سال باید با عبرت گرفتن از آنچه برما در حادثه تلخ پلاسكوی تهران گذشت مواظب باشیم پلاسكو های دیگری ازتهران و كلانشهرها در آتش بی تفاوتی، بی برنامگی و بی خیالی ما نسوزد تا شاهد از دست دادن جان عزیزانمان نباشیم.
دریغا ودریغا كه پلاسكو سوخت و پلاسكوهای دیگری آماده سوختن هستند و ما باز بی خبریم. صدها پلاسكوهای موجود درتهران و مشهد، تبریز و اصفهان، شیراز و دیگركلانشهرها هستند كه ما به دنبال استاندارد شدن و ایمنی كردن آنها نرفته و از آنها غافل مانده ایم.
6114/ 2027
دریافت خبر: علی اكبر خرامش ** انتشاردهنده: سیداحمد نجفی