مسعود خوانساري رئيس اتاق بازرگاني تهران در يادداشتي در روزنامه ايران، نوشته است: اقتصاد ايران به عنوان عضوي مؤثر در نظام اقتصادي جهاني بايد بيش از گذشته براي بهره‌مندي از دانش روز جهاني تلاش كند. در حال حاضر نظام آموزشي ايران، هم متخصصان و دانش آموختگان در تراز بين‌المللي و هم كارآفرينان سختكوش را به جامعه عرضه مي‌كند. اما موضوع اين است كه سرعت رشد دانش، تكنولوژي و تمام مظاهر توسعه در كشورهاي صاحب صنعت و اقتصاد با آنچه در ايران صورت مي‌گيرد، برابر نيست. علاوه بر اين، چند دهه تحريم موجب شده تا در حوزه‌هاي تكنولوژيك و همچنين موضوعات روزآمد جهان به نسبت ساير كشورهاي منطقه با عقب‌افتادگي مواجه باشيم.
اين كه در هر دوره زماني براي دستيابي به بالاترين بهره وري از دانش روز جهاني استفاده كنيم، گزينه‌اي منطقي و قابل توجه است. تمام خبرگان اقتصاد ايران تاييد مي‌كنند كه يكي از بحران‌هاي اقتصاد كشور موضوع بهره وري پايين و توسعه نيافتگي روابط اقتصادي بنگاه‌هاي ايراني با نمونه‌هاي مشابه بين‌المللي است. با توجه به اين موضوع مي‌توان از روش‌هاي مختلف براي ارتقاي سطح مديريت بنگاهي اقتصاد كشور استفاده كرد. اين بهره‌گيري ممكن است با رجوع به دانش روز جهاني از طريق كتاب‌ها و نشريات تخصصي، همكاري با شركاي خارجي به جهت بهره‌مندي از تكنولوژي آنها و يا دريافت مشاوره مستقيم از متخصصان خارجي باشد.
به هر حال اقتصاد ايران در برخي حوزه‌ها داراي مزيت نيست كه مي‌توان اين نقاط را شناسايي و در تعامل با متخصصان آنها را به سطح مطلوب رساند. آنچه در نگاه برخي از مديران تحت عنوان استفاده از مستشاران خارجي جا افتاده، تحليلي دقيق و فراگير نيست. نظام جهاني اقتصاد در عصر كنوني، متكي به هم افزايي تمام نيروهاي متخصص و صاحب صلاحيت است. اساساً مفهوم جهاني شدن در عرصه اقتصاد متكي به مزيت به جاي توجه به مليت است. بنابراين اگر امروز سرمايه‌گذار خارجي يا متخصص بين‌المللي بتواند در زنجيره ارتباط ايران با نظام جهاني اقتصاد بخشي از صنعت ايران را به سطح توانمندي و قابليت عرضه در بازارهاي جهاني برساند، بايد از آن استقبال كرد.
به نظر مي‌رسد در حال حاضر، مقدمه حركت در اين مسير پذيرش اصل جهاني شدن در اقتصاد ايران است. تا اين مفهوم جا نيفتد، نگاه ما به دانش و تخصص از ميان فيلترهاي مختلف و بازدارنده‌اي عبور مي‌كند. طي چند سال گذشته و به خصوص در دوره اجراي برجام، نقص بسيار مهمي درك و فهم شد. بخش خصوصي و صنايع ايران به جهت قطع ارتباط چندين ساله با نظام جهاني اقتصاد، قدرت مذاكره، تفاهم و همكاري با شركاي خارجي را از دست داده بودند. بنابراين در دوره مذاكرات اقتصادي هم نتيجه قابل لمسي براي اقتصاد ايران به دست نيامد.
بنابراين امروز با اين نتيجه عملي مواجه هستيم كه براي حضور در نظام اقتصادي جهاني بايد زبان اقتصاد را بياموزيم. اين آموزش پذيري هم بدون ارتباط و بهره‌گيري از دانش مديريتي روز جهان ممكن نيست. در صورت تحقق اين هدف تحصيلكرده دانشگاهي ايراني هم در تعامل با همكار بين‌المللي خود مي‌تواند دانش و مهارتش را به تراز بين‌المللي برساند. خروجي اين همكاري مشترك، بهره‌مندي اقتصاد ايران از مزيت‌هاي متخصصان خارجي و سرعت بخشي به توسعه كشور است.
*منبع: روزنامه ايران،1397،9،20
**گروه اطلاع رساني**1893**9131
تهران- ايرنا- اگر امروز سرمايه‌گذار خارجي يا متخصص بين‌المللي بتواند در زنجيره ارتباط ايران با نظام جهاني اقتصاد بخشي از صنعت ايران را به سطح توانمندي و قابليت عرضه در بازارهاي جهاني برساند، بايد از آن استقبال كرد.