«مرد بازنده»؛ اثری که در رسیدن به یک هویت مستقل مردد ماند

سرهنگ احمد خسروی در خلال بررسی پرونده یک قتل مشکوک به رازهای پشت پرده ای نزدیک می شود که حکایت از باندهای مافیایی اقتصادی دارد و پرونده در هاله ای از ابهام از دست او خارج می شود. مرد بازنده با توجه به قصه و نوع ساختار آن در زیر گروه فیلم های ژانر جنایی قرار می گیرد.

فیلم هایی که در آن هر چه مجرمان پیچیده تر، پر رمز و رازتر باشند، جذاب تر به نظر می رسند. از دیگر ویژگی های ژانر جنایی می توان به یک افسر تک رو در پرونده اشاره کرد که برای رسیدن به نتیجه و رازگشایی از انجام رفتار فراقانونی و غیر قانونی نیز واهمه ای ندارد، چیزی که در آخرین ساخته مهدویان نیز به خوبی می توان دید.

در شکل کلیشه ای این گونه سینمایی، مسائل و مشکلات خانوادگی افسر اصلی پرونده نیز به قصه فیلم اضافه می شود؛ پلیسی که بسیار متبحر، تیزهوش، نکته سنج و دقیق است اما در ارتباط با فرزندانش ضعف های بسیار جدی دارد و هیچ گاه نتوانست نقش یک پدر خوب را برای خانواده خود بازی کند.

الگوبرداری مرد بازنده از کارآگاهان خارجی

پلیسی که در خلال پیچیدگی های رسیدن به سر نخ های پرونده باید به فکر پدر خوب بودن برای فرزندانش هم باشد و در این میان اگر مانیفست های شعارگونه ای هم میان پدر و فرزند رد و بدل شد، چندان نباید خرده گرفت.

مهدویان در جدیدترین ساخته سینمایی خود بیشتر از آنچه که به ساختار اصلی روایت خود توجه کند، درگیر الگوبرداری از کارآگاهان فیلم های خارجی شده است. نمونه هایی مثل علاقه زیاد کاراکتر سرهنگ خسروی به خوردن ساندویچ در حین اجرای ماموریت و تکرار چند باره آن اگرچه با حال به نظر می رسد اما در حد یک تقلید باقی می ماند و فیلم در رسیدن به یک هویت مستقل مردد مانده است.

جواد عزتی در نقش سرهنگ خسروی اگرچه تلاشش را به کار می گیرد تا الگویی متفاوت از یک کاراگاه ایرانی ارائه دهد اما چندان موفق به نظر نمی رسد و ضعف اصلی آن را نه در بازی عزتی که باید در پرداخت فیلمنامه و نگاه کارگردان به کاراکتر جستجو کرد. پلیسی که خود بدون اثبات جرم برای گرفتن اعتراف به متهم خود سیلی می زند، چندان منطقی به نظر نمی رسد که در مواجهه با سیلی خوردن فرزندش از دست ماموری دیگر یقه بدراند و زمین و زمان را به هم بدوزد.

شاید اصلی ترین مشکل مرد بازنده همین سردرگمی کارگردان در ارائه یک کاراگاه متفاوت ایرانی است که با الگو برداری از نمونه های خارجی آن چندان بومی نشده است و فیلم، هویت ایرانی خود را در لحظاتی با تردید مواجه کرد.

مهدویان با تمام نقدهایی که به آن وارد است اما نباید بی انصافی کرد که عناصر یک اثر خوش ساخت را به خوبی می شناسد و در رسیدن به یک فیلم خوش ریتم و با ضرباهنگ مناسب تلاشش قابل توجه است.

نقش اثربخش آناهیتا درگاهی

مرد بازنده اگر چه فیلمی با تایمی بالاتر از استانداردهای متداول سینمای ایران است اما خسته کننده نیست و دکوپاژ، میزانسن، حرکت دوربین و تدوین در خدمت اثر است. تلاش جواد عزتی فارغ از ضعف های فیلمنامه در خلق یک بازی متفاوت، مشهود و قابل توجه است.

همچنین آناهیتا درگاهی به خوبی از پس نقش برآمده است و حضورش اگرچه در فیلم چندان طولانی نیست اما جنس بازی اش موثر واقع شد. آنچه مسلم است مرد بازنده اثری نیست که از پدیده های جشنواره چهلم باشد اما اثری است که لحظات خوب در آن کم نیست.

به گزارش ایرنا، چهلمین جشنواره فیلم فجر با حضور ۲۲  فیلم در بخش «سودای سیمرغ»، ۱۰ فیلم در بخش «فیلم کوتاه» و هشت فیلم در بخش «مستند» از ۱۱ تا ۲۲ بهمن به دبیری مسعود نقاش‌زاده در برج میلاد به عنوان کاخ جشنواره، برگزار می‌شود. فیلم‌های این دوره از جشنواره در سینماهای ۳۱ استان در سراسر کشور اکران خواهد شد.

چراغ جشنواره فیلم فجر در روز نخست با نمایش ۲ فیلم بیرو و مرد بازنده روشن شد.