«حسین ثوری» رئیس فدراسیون بوکس در گفت‌وگو با ایرنا به تشریح حضورش در اجلاس جهانی این رشته، شرایط تیم ملی و تغییر نگاه جهانیان به بوکس ایران، تعویق بازی‌های آسیایی، وجود حواشی و تاثیر موفقیت‌های سال گذشته پرداخت که شرح آن را در زیر می خوانید.
در ابتدا از حضورتان در اجلاس جهانی بگویید.
سفر به ترکیه برای حضور در اجلاس جهانی بوکس به‌منظور انتخاب رئیس و اعضای هیات رئیسه بود. اجلاس سه روز ادامه یافت که دو روز آن انتخابات بود. در روز نخست به دلیل مشکلاتی که برای یکی از نامزدها ایجاد شد، انتخابات برگزار نشد و روز بعد «کرملوف» روس به‌عنوان تنها نامزد بدون رای‌گیری و با موافقت حاضرین به عنوان رئیس جهانی انتخاب شد. فکر می‌کنم این پست حق او بود و با جوایزی که برای مسابقات قاره‌ای و جهانی گذاشته است، تغییرات مهمی را ایجاد کرد.
مطرح شد با روسای چندین کشور دیدار داشته‌اید؟
برایم یک نکته بسیار حائز اهمیت است. چهار سال قبل که در اجلاس جهانی حضور یافتم، سایر کشورها چندان تمایلی برای برگزاری اردو و مسابقه با ما نداشتند اما اکنون شرایط خیلی فرق کرده است و همه به دنبال این بودند تا با تیم ایران اردو داشته باشند. فکر می‌کنم موفقیت‌هایی که در سال ۱۴۰۰ به دست آمد، نگاه بوکس دنیا به ایران را تغییر داد.
با مسوولان چه کشورهایی مذاکره کردید؟
با روسا و نمایندگان لهستان، لیتوانی، کرواسی، مجارستان، فرانسه، آلمان، سوئد و نروژ از اروپا؛ الجزایر، مراکش، مالی، آفریقای جنوبی و مصر از آفریقا و چندین کشور آسیایی دیدار داشتم. جالب اینکه همگی آنها تمایل داشتند به ایران آمده یا تیم ما برای برگزاری اردو و مسابقه به کشور آنها برود. همچنین چند کشور حوزه خلیج فارس هم درخواست اردوی مشترک داشتند که ما چندان رغبتی نداریم چراکه تمرین با آنها از نظر فنی سودی برای بوکسورهای کشورمان ندارد.
شنیده می‌شود از رئیس فدراسیون جهانی برای حضور در ایران دعوت کرده‌اید؟
بله، او در گذشته نیز دعوت شد و در ترکیه نیز بازهم از وی خواستیم به ایران سفر کند. او به اکثر کشورها می‌رود و در تلاش هستیم تا در تابستان «کرملوف» را به تهران بیاوریم. در حال برنامه‌ریزی هستیم تا در هنگام سفر او به تهران، دیدارهایی با وزیر ورزش و رئیس کمیته ملی المپیک صورت بگیرد. وی به هر کشوری می‌رود امکانات رشته بوکس را همراه با خود می‌آورد و قطعا سفر به تهران به سود بوکس ایران خواهد بود.
به سراغ مسابقات کشوری برویم. تمامی بوکسورها موظف به حضور در مسابقات کشوری هستند؟
به غیر از «میثم قشلاقی» که مصدوم است، تمامی بوکسورها باید در پیکارهای کشوری سیستان و بلوچستان روی رینگ بروند و در غیر اینصورت تیم ملی را از دست می‌دهند. فدراسیون، اداره کل ورزش استان و هیات بوکس استان، کارها را تقسیم کرده‌اند تا شاهد مسابقات خوبی باشیم.
اردوی مشترک با تاجیکستان که قرار بود خرداد برگزار شود، کنسل شد؟
هدف‌گذاری مجموعه فدراسیون، بازی‌های آسیایی بود. ما برنامه‌ها و خواسته‌های کادر فنی را اجرایی می‌کنیم و اکنون که زمان برگزاری بازی های آسیایی مشخص نیست، اردوی مشترک با تاجیکستان هم کنسل شد.
تعویق بازی‌های آسیایی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در کل به سود ورزش کشور بود. با این شرایط سختی مالی و کمک‌های مالی اندکی که صورت می‌گیرد، واقعا کار برای آماده‌سازی دشوار است و نباید فراموش کینم در فرآیند آماده‌سازی یک تیم و مجموعه، بودجه بسیار مهم است. عجیب اینکه هنوز زمان جدید بازی‌های مشخص نشده و امیدوارم این دوره به طور کلی لغو نشود.
بوکس برخلاف دوره قبلی یکی از امیدهای مدال‌آوری کاروان ایران در هانگژو است. شما چقدر به تیم خود امیدوار هستید؟
چهار سال برای موفقیت در هانگژو برنامه‌ریزی و تلاش کردیم. حتی در جلسه‌های کمیته ملی المپیک هم اعلام کردیم که به چهار مدال در هانگژو خواهیم رسید. مطمئن باشید در صورت برگزاری این بازی‌ها، تیم ملی بوکس عملکرد ایده‌آلی خواهد داشت.
حواشی چند ماه اخیر بر روند کار فدراسیون تاثیری داشت؟
حواشی، نَمک کار است و ما اصلا کاری به آن نداریم. هرکاری کنیم عده‌ای مخالفت می‌کنند که البته اهمیتی برای مجموعه فدراسیون ندارد. معیار برای سنجیدن هر مجموعه‌ای، عملکرد است و فکر می‌کنم سال ۱۴۰۰ سالی تاریخی برای بوکس ایران بود. نخستین مدال جهانی که تاریخی بود؛ مدال ارتش‌های جهان و ۲۲ مدال آسیایی در رده‌های مختلف به دست آمد. اردوهای تمامی رده‌های سنی برگزار و تیم‌ها را با وجود مشکلات مالی به تمامی مسابقات اعزام کردیم. دیگر باید چه کاری انجام می‌دادیم؟می‌خواهم به یک نکته اشاره کنم که ضروری است.
چه نکته‌ای؟
با اعتباراتی که فدراسیون دارد، اجرایی کردن نیمی از این برنامه‌ها نیز میسر نبود. با کاری طاقت‌فرسا و با کمک مجموعه فدراسیون و دوستان که واقعا همگی پای کار آمدند، اردوها برگزار و اعزام‌ها انجام شد. این یعنی کار تیمی.
پس معتقد هستید موفقیت‌ها حاصل کار تیمی بود؟
دقیقا همین است. اگر بگویم موفقیت فدراسیون بوکس متعلق به من است واقعا بی‌انصافی کرده‌ام. شاید در ناکامی یک نفر مقصر باشد که به تصمیمی اشتباه، همه چیز را خراب کند اما موفقیت تنها با کار تیمی و اتحاد ایجاد می‌شود. از کارمندان فدراسیون گرفته تا، کادر فنی، ملی‌پوشان، مسوولان فدراسیون، روسای هیات‌ها که با مشقت قهرمان‌پروری می‌کنند و تمامی خانواده بوکس در هر موفقیتی سهیم هستند. خیلی‌ها چندین سال تلاش کرده‌اند و اکنون بوکس روی نوار موفقیت است و آنرا به نام خودمان نخواهیم نوشت.
نظر شما