به گزارش ایرنا، سوگواران در این آیین به حسینیه تاریخی «حاجی غفار» این شهر می‌روند و پس از خواندن زیارت عاشورا و برپایی نماز صبحگاهی، به یاد بستن آخرین احرام امام حسین (ع)، حوله سفید بر تن کرده و با سر دادن نوای «الله‌الله حسین وینه»، حسینیه را ترک می‌کنند.
هرازگاهی می‌ایستند و همگی فریاد یاحسین سر می‌دهند؛ در فواصل معین هم «اللٰهم لبیک یا حسین» را می‌خوانند تا آمادگی خود برای بیعت با امام حسین(ع) را اعلام کنند و با هر شعار و نوحه‌ای که می‌خوانند، با دست بر سر خود می‌زنند.
این آیین سنتی با دویدن در چند نقطۀ مشخص از جمله میدان طلوع فجر ادامه می‌یابد و در مسیر دسته‌ها، قربانی‌های بسیاری ذبح می‌شود که همگی به اطعام عزاداران اختصاص پیدا می‌کند.
این آیین عزاداری بسیار ساده برگزار می‌شود تا جایی که زنجیر، علم، کتل، پرچم و حتی طبل و شیپور هم در دسته‌های عزاداری به چشم نمی‌خورد؛ همه‌چیز ساده، بی‌آلایش اما مؤثر.
«حوله‌بندان مراغه» علاقه‌مندان خاص خود را دارد و اقشار مختلف و شخصیت‌های بسیاری از گوشه و کنار کشور خود را به مراغه می‌رسانند و با بر تن کردن حوله، همراه دسته حرکت می‌کنند؛ عده‌ای هم با زاری یا اهدای نذری در اجرای این آیین مشارکت می‌کنند.
برخی از صاحب‌نظران در مورد فلسفه این آیین می‌گویند که برگرفته از مراسم حج تمتع و احرام ناتمام حسین بن علی (ع) است؛ طبق روایتی امام حسین (ع) در روز سوم یا هشتم، مراسم حج را ناتمام گذاشت و به سوی کوفه حرکت کرد و در دشت نینوا در محاصره سپاه یزید بن معاویه قرار گرفت.
در حقیقت این آیین به نشانه اتمام احرام امام حسین (ع) در دشت کربلا برگزار می‌شود و یادآور حضور اختیاری امام و انتخاب یاران خاص برای قربانی شدن در راه دین خدا بوده و احرام‌بندی برای شرکت در منای عشق است.
به گزارش ایرنا این آیین عزاداری مراغه که بیش از ۲۰۰ سال قدمت دارد، در فهرست میراث معنوی کشورمان به ثبت رسیده است.
نظر شما