نگاهی به یک سنت نوروزی ایرانیان

نگاهی به یک سنت نوروزی ایرانیان # تهران ، ایرنا: 16 اسفند 1378 برابر با 6 مارس 2000 چیدن سفره هفت سین یکی ازسنت های دیرینه نوروزی ایرانیان است.
ایرانیان که از دیرباز براساس یک اعتقاد کهن مدتی قبل از آمدن بهار با خانه تکانی، خرید آجیل و شیرینی، لباس نو، رویاندن سبزه و تهیه ماهی های قرمزرقصان در تنک های بلور به استقبال نوروز می روند، هرسال لحظاتی قبل ازتحویل سال نو، با شادی و طراوت ،گرد سفره هفت سین که آنان را به جشنی ازآب و آینه و سبزه فرامی خواند، جمع می شوند و در انتظار دیدن طبیعت در جامه ای از شکوفه های بهاری می نشینند.
هفت سین درابتدا و بنا بر روایات تاریخی "هفت شین"بود و بعد به " هفت سین " تغییر یافت .
سنجد ، به معنی عشق و دلدادگی و زایش و تولد است ، سبزه نشان از سالی پربرکت ، سکه به معنی دارندگی و ثروت و سیب ، میوه ای که با راز و رمز عشق و زایش همراه است ، گل بیدمشک که گل ویژه اسفند است و ماهی نشان برج حوت یا اسفند و سمنو که نشانه برکت و شیرین کامی است.
نخستین چیزی که در سفره نوروزی جای می گیرد قران کتاب آسمانی است.
هرآنچه که در این سفره نهاده می شود معنا و مفهوم ویژه ای دارد.
قرآن کریم نماد بصیرت و توجه و تعلق به عالم بالاست. یعنی حالا که نفخه الهی وزیدن گرفته است، جان به غفلت مپوشانیم و با حیات دوباره طبیعت ما نیز دوباره با یاد و نام خدا زنده شویم.
در رستاخیز گل و گیاه و سبزه و در نورافشانی خورشید، رستاخیز نهایی را به یاد آوریم و برای حضور سرافرازانه و سبزه در پیشگاه ذات مقدس کبریایی آماده شویم .
و چراغ نیز بر سفره هفت سین ،فروغی است که در دل برافروخته می گردد و در پرتو آن آب و آینه معنا می یابند. آینه مظهر خلوص و صداقت و آب و ماهی مظهر رویش و بالندگی است.
. ز .