دولت مصر برای بهبود درامد ارزی حاصل از کانال سوئز تلاش می کند

دولت مصر برای بهبود درامد ارزی حاصل از کانال سوئز تلاش می کند # نیویورک - ایرنا پنجم مرداد 1375 برابر با 26 جولای 1996 در شرایطی که دولت مصر با کاهش تردد کشتی های تجاری در کانال سوئز و درامدهای ارزی حاصل از ان مواجه شده است ، تلاش گسترده ای را بکار گرفته است تا بتواند این مسیر اساسی در تجارت شرق اسیا و اروپا را نجات بخشیده و درامدهای ارزی بیشتری برای اقتصاد نابسامانش جذب کند.
دولت قاهره در این رابطه از عوارض عبور از کانال سوئز کاسته و به ژرفتر ساختن این راه ابی 127 ساله روی اورده است تا کشتی های تجاری و نفتکش بیشتری را به این مسیر کشانده و از بکارگیری راه ها و مسیرهای دیگر جلوگیری کند.
زمانیکه کانال سوئز در سال 1869 میلادی احداث شد ، سریعترین، امن ترین و ارزانترین مسیر بین نیم کره غربی و نیم کره شرقی بود و تا سال های اخیر که از اهمیت ان در تجارت جهانی کاسته شد به عنوان اصلی ترین مسیر عبور کشتی ها به دریای مدیترانه مطرح بوده است.
به نوشته روزنامه "وال استریت ژورنال" در شرایط کنونی کشتی های نفتکش با گذشتن از کنار کانال سوئز از مسیر دماغه "امید نیک " واقع در جنوب افریقا استفاده کرده یا محموله نفتی اشان رااز طریق خط لوله جدید مدیترانه که از خلیج سوئز به دریا کشیده شده است ارسال می کنند.
درامد حاصل از دریای مدیترانه با وجود کاهش اخیر هنوز سالانه دو میلیارد دلار است و سومین منبع عمده درامد ارزی مصر را پس از جهانگردی و وجوه ارسالی توسط کارگران مصری در خارج تشکیل می دهد.
میزان تردد از کانال سوئز در سال 1995 میلادی به میزان 1/8 درصد کاهش یافت و حدود 15 هزار کشتی این مسیر حدود 200 کیلومتری را بین دریای سرخ و دریای مدیترانه طی کردند.
در این سال میزان انتقال نفت خام و فراورده های نفتی از این مسیر ابی 4/30 درصد کاهش یافت و به سطح 3/41 میلیون تن تنزل کرد.
مقامهای کانال سوئز روز چهارشنبه اعلام کردند که درامد حاصله در شش ماهه اول سال 96 در مقایسه با دوره مشابه سال گذشته 23 میلیون دلار کاهش یافته و به 946 میلیون دلار رسیده است.
این روزنامه آمریکایی می افزاید ، تجدید حیات کانال سوئز یک موضوع حیاتی برای اوضاع اقتصادی تحت فشار مصر و قابلیت دولت برای مبارزه با گروه های اصولگرا که محبوبیت انها در شرایط بحران اقتصادی افزایش می یابد به شمار می رود.
به این دلیل است که زمانی که شرکت انرون آمریکا سال گذشته اعلام کرد، که قراردادی با دولت قطر برای ارسال گاز طبیعی مایع شده به اسرائیل و اردن منعقد کرده است ، مقام های کانال سوئز مذاکرات سختی را با مقام های قطری در اسماعیلیه شروع کردند.
در نهایت مصر قبول کرد که طی 25 سال اینده 35 درصد از میزان عوارض عبور کشتی هایی که گاز طبیعی مصر را از مسیر کانال سوئز به اروپا حمل می کنند ، بکاهد.
مذاکرات مربوط کشیدن خط لوله گاز از قطر به اسرائیل به فوریت خاتمه یافت.
"فاروق ابوطالب " مدیر پژوهش و برنامه ریزی کانال سوئز می گوید " ما با هرگونه مسیر جایگزین به جای کانال مسابقه خواهیم داد." کانال سوئز همچنین با یک رقیب جدید مواجه شده است.
مقامهای دولت لبنان در حال بهبود بخشیدن به بندر بیروت و احداث یک بزرگراه به سوریه هستند که یک مسیر جدید برای انتقال کالا فراهم می اورد.
اردن نیز در تلاش است که بندر عقبه واقع در دریای سرخ را که مسیری برای صدور نفت عراق خواهد بود ، بهبود بخشد.
اسرائیل نیز یک میلیارد دلار برای توسعه بنادر حیفا و اشدود سرمایه گذاری کرده است که در صورت موفق شدن روند صلح خاورمیانه رقیبی برای کانال سوئز در انتقال کالا از خلیج فارس به اروپا خواهد بود.
احداث یک شبکه از خطوط لوله متقاطع نیز در منطقه مطرح است که می تواند کار بر روی انها طی سال های اینده شروع شود .
"وال استریت جورنال" می افزاید ، در این جریان یک تغییر انفلابی در مسیرهای مبادلات نفت در حال تحقق است .
بازار مدیترانه که همچنان رقابتی است ، اطمینان دارد که با اقدام الجزایر برای افزایش تولید و بازگشت ارام عراق نفت بیشتری در اختیار خواهد داشت.
تقاضای کشورهای اروپایی و آمریکا برای نفت خلیج فارس به ویژه از زمانیکه تولید نفت دریای شمال در سطح بالایی باقی مانده است، روند فزاینده ای ندارد.
در شرایطی که روسیه و جمهوری های اسیای میانه به فروش نفت در خاور میانه توجه دارند، انها به دسترسی به کانال " بسفر" در ترکیه نیاز دارند، نه کانال سوئز.
این چیزی است که مصر که درپی ایفای نقشی به عنوان یک بازیگر اصلی در اقتصاد در حال گسترش خاورمیانه است ، نمی خواهد تحقق پیدا کند.
"جرالد کپز" کارشناس ارشد موسسه " پترولیوم فایننس " مستقر در واشنگتن که اخیرا گزارشی در مورد چشم اندازهای کانال سوئز منتشر کرد ، می گوید " تکامل تدریجی روند صلح این احساس را در مصری ها ایجاد کرده است که اهمیت سوق الجیشی این کشور در منطقه کمتر شده است.
مصر نمی تواند از دست دادن نقشش به عنوان یک مسیر راهبردی انتقال نفت را نیز تحمل کند."