به بهانه سالگشت ابن بابویه استاد بزرک فقه ونگاهی به آرامگاهش که در آن دانشمندانی آرام گرفته اند # تهران ،خبرگزاری جمهوری اسلامی 13/02/83 داخلی. علمی. دانشمندان.ابن بابویه از: عمادالدین فیاضی روز پانزدهم اردیبهشت ماه روز بزرگداشت رییس المحدثین ابوجعفرمحمدبن علی بن حسن بن موسی ابن بابویه قمی معروف به شیخ صدوق ازفقهای بزرک و برجسته شیعه، و از محدثان شهیر است. پانزدهم اریبهشت در واقع سالگشت وفات این دانشمند نامی ایران است، و امسال، هزار وچهل وچهارمین سالگرد درگذشت وی است. بنا به روایتی این دانشمند در سال 310 ه.ق در شهرقم دیده به جهان گشود تحصیلات علوم دین را در عتبات عالیات گذراند و سالها در بغداد به تدربس علوم دینی مشغول بود. شیخ صدوق دراواخر عمر به شهرری آمد و درآنجاساکن شد. ابن بابویه ازنظرقدرت حافظه وکثرت دانش بی نظیر بود و در نقل احادیث از افراد مورد وثوق بوده است. وی درحدود 300 کتاب نوشته است، و با گذشت قرنهااز وفاتش هنوز هم برخی تالیفات عمده او محل رجوع عالمان دینی است. مهمترین اثر او کتاب معروف "من لایحضره الفقیه" است که مرجعی بزرک برای علمای شیعه می باشد. جالب اینکه ابن بابویه در روش جمع آوری احادیث و اخبار تا حدودی زیادی روش های علمی که بی شباهت به روش های علمی در عصرحاضرنیست، را منظور نظر داشته است. محدث نوری دراین باره می نویسد: " بسیاری از علما احادیث موجود در کتاب "من لایحضره الفقیه" را از چند نظر بر احادیث مذکوردر سه کتاب دیگر از کتاب های چهارگانه ترجیح داده اند، چه آنان اعتقاد داشتند که شیخ صدوق احادیث بسیاری را حفظ بوده و آنها را نیک ضبط کرده و در روایت تامل رواداشته و نیز کتاب خود را پس از کتاب "الکافی" تالیف نموده و صحت احادیثی را که در کتاب آورده تضمین کرده است و نه تنهامانند دیگر مولفان قصد گردآوری همه احادیث روایت شده را نداشته، بلکه به ثبت احادیثی پرداخته است که بدانها حکم کرده است و بااعتقادی راسخ آنها را حجت میان خود و خدا دانسته است".
نثر ابن بابویه دراوج فصاحت وبلاغت، بی پیرایه و بی تکلف بوده و به گونه ای است که گاه حتی مردم عادی نیز می توانند از مسایلی که مطرح کرده است در حد عقل و فهم خویش بهره گیرند. برخی دیگراز آثارشیخ عبارتند از: "الخصال "،"عیون اخبارالرضا"،"علل اشرایع". ابن بابویه درسال 381 ه.ق پس از حدود 71 سال تحقیق و تفحص در علوم دینی چشم از جهان فرو بست و در شهرری در گورستانی که هنوز به نام او مشهوراست، دفن شد. بعد از وفات برخی از دانشمندان و علما گذشته از این اینکه آثار علمی شان همچنان تا قرنها محل رجوع اهل علم است، آرامگاهشان نیز به عنوان مرکزی برای مدفن سایر دانشمندان، ادیبان، هنرمندان وافراد شهیراست. پس از درگذشت ابن باویه در شهرری هزارسال است که این گورستان مدفن بسیاری از رجال برجسته ایرانی مانند نخست وزیران،ادیبان، هنرمندان و ورزشکاران بنام به ویژه در 200 ساله اخیر بوده است. بنابراین بجاست که محققین تاریخ قبل ازاینکه دست تطاول زمان وسایر عوامل ویرانگر مدفن این بزرگان علم وهنر رابه فراموشی بسپارد،طرحی درجهت شناسایی و انتشار زندگینامه های مدفون شدگان دراین گورستان تاریخی تهیه و مسئولین ذی ربط نیز حمایت های لازم را از چنین طرحی به عمل آوردند، چه ازاین رهگذر نه تنها گروه بزرگی از فرهیختگان ایرانی به نسل های امروز و آینده معرفی می شوند و از حافظه تاریخی ملت ماحذف نمی شوند، بلکه آرامگاه آنان نیز می تواند محلی برای جذب توریست و بدنبال آن منبعی برای کسب در آمدهای سرشارباشد. علمی /1720/70
تاریخ انتشار: ۱۳ اردیبهشت ۱۳۸۳ - ۰۰:۰۱