تاریخ انتشار: ۲۹ مهر ۱۳۸۳ - ۰۰:۰۱
گفت وگوی اسلام و مسیحیت، واقعیت و چشم انداز آن # بیروت، خبرگزاری جمهوری اسلامی 29/07/83 خارجی.لبنان.فرهنگی برای نخستین بار و پس از گذشت 14 قرن از ظهور اسلام، مجمع واتیکان وابسته به آیین مسیحیت، در دهه 60 قرن بیستم میلادی توجه خاصی به اسلام و گفت وگو با پیروان این دین نشان داد. به باور مورخان، این مجمع در سال های 1962 و 1965 میلادی برای نخستین بار ارتباط میان کلیسا و ادیان غیر مسیحی را مورد بحث قرار داد و در همین زمینه اسناد تاریخی خود را منتشر کرد. مجمع کاتولیکی واتیکان در آن سال ها به شکل مثبتی از اسلام سخن گفت و پس از آن بود که پیروان دو آیین شاهد گفت وگو و بروز تحولات مثبت در بسیاری از زمینه ها میان اسلام و مسیحیت هستند. از مهم ترین تحولاتی که باید در این ارتباط از آن نام برد سخنرانی پاپ پل ششم در سال 1964 میلادی در قدس پایتخت فلسطین است که اسلام را با زبان برادری مورد خطاب و توجه قرار داد و خواستار احترام گذاشتن به پیروان ادیان توحیدی و گفت وگو با آنان شد. پس از آن و در ماه مه همان سال پاپ پل ششم کمیته ای را برای امور ادیان غیر مسیحی و اداره گفت وگوی میان اسلام و مسیحیت در واتیکان ایجاد کرد. بسیاری از موسسات و مراکز پژوهشی مسیحی و اسلامی به دعوت پاپ پاسخ مثبت دادند و در شماری از کشورهای اسلامی کمیته های گفت وگوی "اسلامی ـ مسیحی" تشکیل و گام های مهمی در راه ایجاد تفاهم در زمینه مسایل مهم انسانی و مدنی برداشته شد و بستر همزیستی مسالمت آمیز را فراهم کرد. بی تردید حاصل گفت وگو میان پیروان اسلام و مسیحیت همزیستی بوده است و همزیستی نیز به تعاون و همکاری در همه زمینه ها از جمله دعوت انسان ها به خیر و یکتاپرستی، تبلیغ ارزش های اخلاقی و نهادینه کردن مفاهیم سیاسی مانند آزادی و عدالت منجر شده است. پایه گفت وگوی اسلام و مسیحیت از قضایای مشترکی آغاز می شود که مسلمانان و مسیحیان به آن باور دارند. مبادی این گفت وگو مبتنی بر قبول دیگری، تفاهم و مشارکت در خوشی ها و درد و رنج همدیگر بوده و هست. اسلام نیز مانند مسیحیت به ضرورت و اهمیت گفت وگو با اهل کتاب اشاره و بر اجرای آن تاکید کرده و گفت و گو را پایه و اساس درک متقابل و یکی از راه های بارورشدن عقل انسان ها و توسعه جامعه شان دانسته است. قرآن همانند انجیل، اهل کتاب و ادیان مسیحی، اسلامی، یهودی، صابئین، زردشتیان و جریان های مذهبی و فکری را به "کلمه سواء"، حق و عدالت و پرستش خدای واحد فراخوانده و فرموده است:ای اهل کتاب به سوی آنچه که در میان ما و شما یکسان است بیایید. این دو کتاب آسمانی و رسولان پیام آور خداوند، همگان را به یکتاپرستی، گفت وگو، تسامح، درک متقابل، احترام به آزادی و اختیار انسان، کمک به همنوع دعوت و بر ضرورت این کار به عنوان آموزه های مهم و مشترک اسلام و مسیحیت تاکید کرده اند. در میان مسیحیان و مسلمانان قضایا و امور مشترک فراوانی در زمینه های اعتقادی، مسایل اخلاقی و ایمانی وجود دارد که این مشترکات راه گفت وگو را در هر عصر و دوره ای هموار کرده و چشم انداز روشنی را فراروی آنان قرار داده است. باور به انبیای الهی، اعتقاد به عبادت و قیامت، احترام به انسان به عنوان جانشین خداوند در زمین و استیفای حقوق فردی و اجتماعی او بویژه آزادی و عدالت از جمله قضایای مشترک دو آیین اسلام و مسیحیت است. وجود ادیان با پیروان مختلف بویژه مسیحیان و مسلمانان و بروز اختلاف میان آنان سنت هستی و مشیت خداوند است. گفت وگو میان پیروان ادیان توحیدی را به خصوص در جوامع خاورمیانه ای که طوایف و مذاهب گوناگون در آنجا وجود دارد، باید ابزار موثری برای دفع جنک و پدیدار شدن صلح در آینده دانست. شبد خاورم2082/ 265/ 1499/ 1511