یوان (واحد پول چین ) جهانی می شود

یوان (واحد پول چین ) جهانی می شود ..................................................
خبرگزاری جمهوری اسلامی 89/07/10 اقتصاد.یوان جهانی می شود.یوان.یوان تهران - چین با توان صادراتی بالقوه بالا با تکیه بر پول رایجش (یوان ) دست و پنجه نرم می کند تا جهانی شود.
به گزارش روز شنبه ایرنا از پایگاه اطلاع رسانی اکونومیست، چین علاقمند به پیمودن مسیرهای طولانی با گام های کوتاه است. این کشور ماه گذشته اعلام کرد که چند بانک خوش شانس خارجی در کنار بانک مرکزی این کشور مجاز خواهند بود تا بخشی از یوانی را که در خارج از مرزهای چین در اختیار دارند بصورت سرمایه وارد بازار داخلی اوراق قرضه چین کنند که در این راستا نخستین بانکی که سراسیمه به این فراخوان پاسخ گفت: بانک مرکزی مالزی بود.
با این اقدام تحولی نو در از میان برداشتن دیوار عظیمی که پول رایج چین را از جهان خارج جدا می کرد، پدید آمد.
پول های رایج جهانی در دوره های متفاوت و پراکنده پا به عرصه ظهور گذارده اند دلار در نیمه اول قرن بیستم و یورو در دهه گذشته. موفقیت چین در طرح چنین ادعای موجهی باید به عنوان یک تحول شگرف قلمداد شود.
تا قبل از انقلاب 1949 که دلارهای نقره ای قدیمی مکزیکی همچنان بعنوان پول رایج در گردش محسوب می شدند، سیاست پولی و ضرابخانه این کشور اغلب چهره ناخوشایندی داشتند، شاهد این مدعا واژه یوان است که صورت اختصاری یانگ یوان یا سکه مدور خارجی می باشد.
بعد از انقلاب یادشده، پول رایج این کشور در وضعیت بدتری قرار گرفت و کوپن های (کالا برگ های ) جیره بندی مواد غذایی نقش عمده ای در مبادلات کالا ایفا کردند، معاملات بین المللی نیز از رهگذر بی کفایت بانک چین و یا به کندی از طریق بازار سیاه امکان پذیر بود، تنها در سال 1994 بود که یک نرخ ارز رسمی و متحدالشکل بنیان نهاده شد.
چین پس از قوام بخشیدن به نقش پول رایجش در بازار داخلی، در گام بعدی با یک حرکت منطقی به شدت از ورود سرمایه از طریق مرزهایش جلوگیری کرد و حتی شرکت های چینی به محض تصاحب بازارهای جهانی، کالاهای خود را براساس پول دیگران نرخ گذاری می کردند، محدودیت های اعمال شده در روند تبدیل ارز به مسئولان چینی اجازه داد که اقتصاد خود را در مسیر تعیین شده به پیش ببرند و کنترل تجارت را در دست گیرند.
اما این استراتژی شرکت های چینی را در معرض خطر بالقوه ارز خارجی قرار داد و در حال حاضر این یکی از دلائلی است که مقامات چینی از گردش آزادانه یوان در مقابل دلار واهمه دارند.
این مساله همچنین مانع از کسب آسان سود سینیوره توسط چین شده است، این سودها حاصل از خرید کالاها و اموال خارجی است که در ازای تکه های کاغذ عاری از سود و مزین به تصویر رئیس کل مائو ارائه می شوند.
با این وجود به نظر می رسد که چین در صدد تغییر نگرش خود است. در نتیجه اصلاحاتی که از سال گذشته آغاز شده، صادرکنندگان به چین هم اکنون می توانند کالاهای خود را به جای دلار به یوان نرخ گذاری و سود حاصل از آن را در حساب های مشارکتی برون مرزی، اغلب در هنگ کنگ سرمایه گذاری کنند.
یکی از بانکداران می گوید که ابتدا این اصلاحات نوعی تکان ضعیف بود، چند حساب افتتاح شد و کار زیادی در زمینه تجارت صورت نگرفت، حساب های برون مرزی نرخ های بهره ضعیف و ناچیزی را ارائه می دادند زیرا بانک ها می توانستند با این پول فعالیت اندکی را پیش ببرند، اما بموازات رشد اندوخته ها، تعداد شرکت هایی که طالب به دست آوردن آنها بودند نیز روبه فزونی نهادند.
در دو ماه گذشته شرکت مک دونالد یک اوراق قرضه برپایه یوان در هنگ کنگ صادر کرد، همینطور شرکت هوپ ول که یک شرکت مالی است بدین گونه عمل کرد، هر دوی این شرکت ها با انباشت تقاضا و مشترک روبرو شدند، بانک ها و خود دولت چین نیز مسیر روبه بهبود اوضاع را تجربه کردند.
در حال حاضر بازارهای درون و برون مرزی هنوز با موانع کنترلی مواجه هستند. شرکت ها نمی توانند از سرزمین اصلی یوان قرض کنند، آنها باید از طریق مبادله و داد و ستد آنرا تحصیل کنند، بطور واضح باید گفت: یوان در صورتی از چین خارج می شود که از سوی دیگر کالاها و خدمات وارد این کشور شده باشند و یوان برون مرزی (یوان خارج شده از مرزها)نیز نمی تواند به آسانی به چین بازگردد که در چنین شرایطی پول رایج حکم اموال نهفته کشوری را پیدا می کند.
رونالد شرام استاد مدرسه تجاری بین المللی چین اروپا در شانگهای می گوید: خبر خوش آنکه اموال یادشده در چین روبه فزونی نهاده اند و خبر بد آنکه با تمام این محدودیت ها، بیگانگان تنها چند راه برای نقد کردن مورد ادعایی خود دارند.
تصمیم ماه گذشته مبنی بر مجاز بودن تعدادی از بانک ها برای خرج نمودن یوان برون مرزی خود بصورت اوراق قرضه داخلی چین پیوندی دیگر را بین این دو دنیای موازی ایجاد کرد. مطابق این تصمیم برخی یوان های برون مرزی خواهند توانست به یکباره به یوان درون مرزی (داخلی ) در ازای تبادل اموال و نه کالا تبدیل شوند.
برغم مواجهه با محدودیت ها و سهمیه بندی های شدید، خریدهای صورت گرفته از این دست قادر خواهند بود بطور قابل ملاحظه ای این روند را وسعت دهند، علی ایحال، بازار پولی داخل 9.2 تریلیون یوان یعنی 725 بار بیشتر از رقیب نوپای برون مرزی اش ارزش دارد.
در صورت متورم شدن تجارت جهانی با یوان، بانک های جهانی شانس خوبی برای توسعه دیگر پیشه های قابل پیش بینی و درآمدزا از قبیل رتق و فتق امور مربوط به اسناد اعتباری و پرداخت ها خواهند داشت و از آنجا که در مسیر گذر از مکانی به مکان دیگر، پول به ناگزیر متوقف می شود، باید افزایش بیشتری در اندوخته ها که به توده ای از قرض ها تبدیل می شود، حاصل آید.
با وجود این هنوز در مقابل تمام منطق های مالی، بحثهای گسترده ای در بدنه دولت چین در مورد ادامه راه وجود دارد، در صورتی که اتباع خارجی دلارهای خود را برای تصاحب یوان بفروشند، فشار فزاینده ای را بر این پول رایج اعمال خواهند کرد و در این صورت اعمال مدیریت (به زعم چین ) و نه دستکاری (به زعم منتقدان ) این پدیده مشکل تر خواهد شد.
برغم سیاست های چین در کنترل سرمایه، بازار برون مرزی نیز منبع مشابه قرضی را در اختیار شرکت های خود قرار می دهد، برخلاف چین، هنگ کنگ تقریبا به هر کس اجازه می دهد تا به صورت اوراق قرضه اقدام کند و بنا به گزارش موسسه استاندارد چارترد، عواقب ناشی از این سیاست آن چنان برای کشور مبدا چالش برانگیز نخواهد بود.
ممکن است این رخداد ساختار سامانه اعتبار چین را برهم ریزد و در نتیجه سیاستمداران مجاز خواهند بود، منابع مالی لازم را در اختیار شرکت ها و پروژه های مورد دلخواه قرار دهند.
بسیاری از بانکداران خارجی و حتی برخی مقامات دولتی خواهند گفت که این گونه تغییرات لازم و ناگزیر است، به نظر می رسد ایجاد این گونه ای گشایش در جریان ورود سرمایه به داخل کشور تحت بررسی باشد. اما با توجه به عواقب احتمالی ممکن است بیشتر وعده و وعید در کار باشد تا عمل.
اقتصام **1593** 1558 شماره 075 ساعت 19:22 تمام