سال 1997 سالی همراه با عمیق تر شدن شکاف های طبقاتی # لندن خبرگزاری جمهوری اسلامی 11/10/75 پیش بینیهای بین المللی نشان می دهد سال 1997 ، یکی از پردرامدترین و شکوفاترین سالها از نظر اقتصادی خواهد بود ، در حالی که اختلاف طبقاتی میان فقرا و ثروتمندان در جهان نیز به بالاترین میزان خود می رسد.
این پیش بینیهااز تولید بیش از هر زمان دیگر ثروت در جهان حکایت می کند و تعداد کشورهایی که ثروتمندتر خواهند شد به بالاترین رقم خود خواهد رسید.
سازمان ملل متحد در اولین گزارش خود تحت دبیرکلی " کوفی عنان " که قرار است ماه اینده منتشر شود تاکید می کند در 80 درصد از کشورهای دنیا میزان رشد اقتصادی بر رشد جمعیت پیشی می گیرد.
همزمان با این گزارش ،بانک جهانی و صندوق بین المللی پول نیز از تسریع رشد اقتصادی در کشورهای جهان خبر می دهند.
این در حالی است که کارشناسان بین المللی بر این نکته اشاره دارند که افزایش فاصله طبقاتی در جهان همچنان ادامه دارد و و 3/1 میلیارد نفر در فقر مطلق زندگی می کنند.
به اعتقاد این کارشناسان ، افزایش رشد اقتصادی در جهان هیچ کمکی به حل مشکل این افراد فقیر نخواهد کرد.
بر اساس گزارش در استانه انشتار سازمان ملل متحد تحت عنوان " وضعیت جهان در اغاز سال 1997 " پیش بینی می شود 116 کشور از مجموع 137 کشور مورد بررسی قرار گرفته ، افزایش در تولید ناخالص ملی خواهند داشت.
حتی در سطح قاره افریقا نیز این افزایش تولید ناخالص ملی مشاهده می شود. تنها کشورهای معدودی از جمله برخی جمهوریهای تازه استقلال یافته شوروی سابق افزایش تولید ناخالص ملی نخواهند داشت.
بانک جهانی نیز پیش بینی می کند میزان متوسط رشد در سطح جهان از 7/2 درصد در سال جاری به 2/3 در سال اینده خواهد رسید.
صندوق بین المللی پول و بانک جهانی می گویند این دستاوردهای مثبت اقتصادی پیامد دستورالعملهای سخت انها طی 15 سال گذشته بوده که برای اقتصادهای بیمار کشورها تجویز شده است.
اما منتقدان تصریح می کنند این شکوفایی محدود اقتصادی درمانی اساسی برای اقتصادهای بیمار وبحرانی که خود تا اندازه ای منبعث از دستوالعملهای این سازمانهای اقتصادی بین المللی بوده اند - محسوب نمی شود.
به اعتقاد این منتقدان شک و تردید وجود دارد صرف بروز رشد اقتصادی بتواند به مشکل عمیق فقر در جامعه کمک نماید.
در حالی که اقتصاد کشورهایی مانند کشورهای اسیای جنوب شرقی بیشترین میزان رشد در تولید ناخالص ملی را طی سالهای گذشته گزارش کرده اند ، بحران اقتصادی و رکود در دیگر کشورهای جهان طی این سالها عمیقتر شده است.
فاصله طبقاتی میان فقیر و غنی طی 30 سال گذشته بیش از دو برابر شده است. 20 درصد ثروتمندترین افراد در جهان ، 85 درصد از کل درامدهای اقتصادی را در اختیار دارند.
در حالی که تنها 4/1 درصد درامدهای جهان در اختیار فقرا قرار دارد.
در مجموع 3/1 میلیارد نفر در جهان درامدی کمتر از یک دلار در روز دارند.
نشریه ایندیپندنت چاپ انگلستان می نویسد " شک و تردید فزاینده ای وجود دارد که نوع رشد تجویز شده توسط بانک جهانی ، صندوق بین المللی پول و دکترین " تاچر " هرگز نخواهد توانست با مشکل فقر مقابله کند.
در کشورهای صنعتی که تولید ناخالص ملی به دور مداوم در حال رشد تدریجی بوده است ، 5 میلیون بیخانمان ، 30 میلیون بیکار و بیش از 100 میلیون نفر در زیر خط فقر زندگی می کنند.
در کشور غنا که مدل نمونه بانک جهانی در مورد اجرای برنامه های این سازمان شناخته می شود و در فاصله زمانی 1986 تا 1991 رقم تولید ناخالص ملی 8/4 درصد داشته است ، اشتغال 13 درصد کاهش نشان می دهد.
مطالعات تحقیقاتی نشان می دهد موفق ترین کشورها انهایی هستند که همزمان با افزایش تولید ناخالص ملی خود ، مساوات و برابری را نیز در جامعه تشویق می کنند.
مقاله تحقیقاتی " مایکل برونو " اقتصاددان ارشد بانک جهانی نشان می دهد هرچه یک کشور مشکل نابرابری بیشتری داشته باشد ، شانس کمتری در بوجود اوردن و حفظ رشد اقتصادی خواهد داشت.
وی می گوید " پایین اوردن نابرابریهایی اقتصادی نه تنها بلافاصله فقرا را متنفع خواهد کرد ، بلکه از طریق ایجاد رشد در جامعه به نفع تمامی افراد تمام خواهد شد." به نوشته ایندیپندنت ، اگر فلسفه موجود بر اساس مشاهدات فوق تغییر یابد ، این امکان وجود دارد رشد اقتصادی پایداری در جهان برقرار کرد.
تاریخ انتشار: ۱۱ دی ۱۳۷۵ - ۰۰:۰۱