بهره گیری از فناوری نانو برای حذف آلاینده از آب # تهران ، خبرگزاری جمهوری اسلامی 88/03/02 سیاسی.نانو.فتوکاتالیست پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی تهران به کمک نانوفتوکاتالیست ها موفق شدند یک ترکیب آلاینده پایدار را از محیط آبی حذف کنند. به گزارش روز شنبه ایرنا از سایت ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، دکتر اکبر اسلامی مجری این طرح گفت: متیل ترشیری بوتیل اتر (MTBE( یک ترکیب اکسیژندار است که طی سال های اخیر، از آن به عنوان افزایش دهنده اکتان به جای تترا اتیل سرب موجود در بنزین استفاده میکنند و به دلیل جذب سطحی پایین، پایداری شیمیایی و بیولوژیکی و نیز انحلال بسیار زیاد در آب، به عنوان یک ترکیب مقاوم در محیط زیست مطرح است. ریخت و پاش بنزین، نشت از خطوط لوله های انتقال، مخازن زیر زمین و روی زمین و همچنین حوادث جادهای، باعث ورود MTBE به آبهای زیر زمینی و سطحی میگردد؟ بنابراین حذف آن از محیطهای آبی ضرورت دارد. اسلامی گفت: روش های متداول، برای حذف MTBE از آب، کارایی زیادی نداشته و باید از روش های پیشرفته مانند فناوری نور در حضور یک نانوفتوکاتالیست ( فرایند اکسیداسیون پیشرفته ) استفاده شود. وی در رابطه با چگونگی انجام این پژوهش گفت: ابتدا سیستم های مبتنی بر فرآیندهای UV-vis/TiO/2O2 UV-vis/ZnO/H2O2, UV-vis/TiO/2H2O2, و UV-vis/ ZnO/O2 را طراحی و راه اندازی کردیم و به همین منظور برای هرکدام از فرایندها یک راکتور ناپیوسته، با سیستم چرخشی آب خنک کننده تعبیه شد. این محقق افزود: سپس شدت تابش و غلظت MTBE و محصولات میانی حاصل از فرایند ، مانند ترشیری بوتیل فرمات و ترشیری بوتیل الکل و نیز پارامتر مهم TOC برای رسیدن به شرایط بهینه واکنش ها اندازهگیری شد. اسلامی در ادامه خاطر نشان کرد: با این روش، می توان به کمک فرایندهای موثر، ترکیب ترشیری بوتیل اتر را که ترکیبی پایدار در محیط است به همراه محصولات میانی حاصل از ترکیبات مختلف این ماده، از محیط زیست حذف نمود. جزییات این پژوهش که بخشی از پایان نامه دکترای اکبر اسلامی است در مجله Engineering and Science Health, Environmental of Journal Iranian (جلد 4، صفحات 215-222) و مجله amp; Technology Chemical of Journal Biotechnology (جلد 83؟ صفحات 1453-1447؟ سال 2008) منتشر شده است. اسلامی پایان نامه دکترای خود را با راهنمایی دکتر بهرام یداللهی ( استادیار مرکز تحصیلات تکمیلی علوم پایه زنجان و دانشگاه اصفهان )، دکتر سیمین ناصری (استاد دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران ) و همکاری دکتر علیرضا مصداقی نیا، دکتر رامین نبی زاده و دکتر فروغ واعظی انجام داده است.