ساخت نانو بیوسرامیک های شبه استخوانی در دانشگاه اصفهان

ساخت نانو بیوسرامیک های شبه استخوانی در دانشگاه اصفهان # تهران ، خبرگزاری جمهوری اسلامی 88/03/18 علمی آموزشی.فناوری.پزشکی.نانوبیوسرامیک شبه استخوانی پژوهشگران دانشگاه صنعتی اصفهان به منظور جذب بهتر پروتئین و سلول های استخوان ساز در بدن، اقدام به بهبود و توسعه ساخت نانوبیوسرامیک های شبه استخوانی کردند. به گزارش روز دوشنبه ایرنا از پایگاه اینترنتی ستاد ویژه توسعه فناوری نانو ، این نانوبیوسرامیک ها که به روش فعال سازی مکانیکی با آسیاکاری پرانرژی تهیه شده اند، می توانند در صنایع پزشکی و درمانی همانند ترمیم بافت سخت آسیب دیده، ساخت داربست مهندسی بافت برای خلق و بازسازی بافت استخوان، پوشش سطح ایمپلنت فلزی بدن، انتقال و رهایش دارو و حمل ژن در ژن درمانی مورد استفاده قرار گیرند. دکتر محمدحسین فتحی، دانشیار دانشکده مهندسی مواد دانشگاه صنعتی اصفهان گفت: در ساختار بافت معدنی استخوان، یون هایی همچون CO3-2 Mg+2, K+, Na+, و -F وجود دارد که از بین این یون ها، CO3-2 و -F تاثیر بیشتری بر رفتار و خواص بخش معدنی استخوان دارد و حضور یون -F در حد خیلی کم، در بافت دندان و استخوان، ضروری است. وی افزود: جایگزینی گروه های -OH در ساختار هیدروکسی آپاتیت با یون -F , منجر به شکل گیری ترکیب جدیدی با عنوان فلوئور آپاتیت (6F2(PO4)Ca10) می شود که نسبت به پودر هیدروکسی آپاتیت خالص در محیط بیولوژیکی بدن مزایایی نظیر توانایی تشکیل سریع تر لایه آپاتیت بر سطح، جذب بهتر پروتئین و سلول های استخوان ساز بر سطح و نرخ انحلال کمتر دارد. فتحی از دیگر مزایای فلوئور آپاتیت را پایداری حرارتی بالای آن طی فرایند تولید به ویژه هنگام تهیه بالک آن بیان کرد. در این پژوهش، از روش آنالیز فازی پراش پرتو ایکس به منظور تایید حضور فازهای مطلوب در ترکیب و روش آنالیز حرارتی افتراقی برای ارزیابی رفتار حرارتی محصول تولیدی استفاده شد. همچنین به منظور بررسی شکل و توزیع اندازه ذرات پودر نانومتری، از میکروسکوپ الکترونی عبوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی و از روش طیف سنجی مادون قرمز با تبدیل فوری برای آنالیز بنیان های موجود در نانو پودر استفاده گردید. پژوهش حاضر در قالب پایان نامه کارشناسی ارشد مهندس احسان محمدی زهرانی به راهنمایی دکتر محمدحسین فتحی دانشیار دانشکده مهندسی مواد دانشگاه صنعتی اصفهان به انجام رسیده و بخشی از نتایج و دستاوردهای آن در مجله Growth Crystal of Journal (جلد 311، صفحات 1403-1392، سال 2009) منتشر شده است.