تاریخ انتشار: ۲۸ تیر ۱۳۸۸ - ۰۰:۰۱
محققان ایرانی با ساخت فولادهای نانوساختار، ضریب ایمنی خودرو را افزایش دادند # تهران ، خبرگزاری جمهوری اسلامی 88/04/28 علمی آموزشی.فناوری نانو.فولاد نانو ساختار پژوهشگران دانشگاه صنعتی اصفهان، با به کارگیری فناوری نانو در ساخت فولادهای زنک نزن، استحکام و انعطاف پذیری این مواد را به طورهم زمان، بهبود دادند. همچنین با افزایش ضریب ایمنی خودرو، باعث کاهش خطر مرک و میر در تصادفات شدند. به گزارش روز شنبه ایرنا از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو ، مهندس مصطفی اسکندری مجری این تحقیق گفت: -فولادهای زنک نزن آستنیتی به دلیل مقاومت به خوردگی خوب و انعطاف پذیری مناسب از جمله مواد مهندسی هستند که مورد توجه بسیاری قرار گرفته اند، اما به دلیل استحکام مکانیکی پایین، استفاده از آنها در صنعت محدود شده است. اسکندری افزود: در میان ساز و کارهای استحکام دهی، ریز کردن دانه ها تنها روشی است که منجر به بهبود هم زمان استحکام و انعطاف پذیری می شود. وی خاطر نشان کرد: فولاد نانوساختار شده استحکام ویژه ماده را افزایش داده و سبب کاهش وزن سازه های فولادی و همچنین کاهش مصرف سوخت، افزایش ضریب ایمنی و .. در صنایع مختلف شود. به گفته اسکندری، استفاده از این محصول در صنعت خودروسازی می تواند با افزایش ضریب ایمنی خودرو، باعث کاهش خطر مرک و میر در تصادفات گردد. این پژوهشگر در ساخت فولادهای نانوساختار، از روش ترمومکانیکی پیشرفته استفاده نموده است. وی گفت: فاز آستنیت، تحت عملیات تغییر شکل در زیر دمای Md به مارتنزیت تبدیل می شود. در ادامه فرایند تغییر شکل، مارتنزیت، خرد شده و مکان های مناسب جوانه زنی، برای برگشت مارتنزیت به آستنیت در حین عملیات آنیل بعدی فراهم می شود و منجر به ریزدانگی و تولید فولاد نانوساختار می گردد. اسکندری در رابطه با کاربرد این نانوفولاد گفت: -این نانوفولاد می تواند در فضاپیماها، هواپیماهای تجارتی و جداره سامانه های درون موشکی، اجزای موتور موشک و صفحات خورشیدی استفاده شود. به گفته پژوهشگر دانشگاه صنعتی اصفهان، به علاوه در صنایع نفت و گاز، با به کارگیری این مواد در لوله های انتقال، علاوه بر کاهش وزن لوله ها و کاهش هزینه ها به دلیل استحکام بالای مواد سازنده می توان از فشارهای بالاتری برای انتقال سیالات استفاده نمود. همچنین استفاده از این مواد در مخازن تحت فشار، می تواند انقلابی در این صنعت ایجاد نماید. جزئیات این پژوهش که به عنوان بخشی از پایان نامه کارشناسی ارشد مصطفی اسکندری و با همکاری استاد عباس نجفی زاده و دکتر احمد کرمان پور انجام شده، در مجله Letters Materials (جلد63، صفحات1442-1444، سال2009) منتشر شده است.