ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد

ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد # خبرگزاری جمهوری اسلامی 88/12/11 فرهنگی.معارف.مناسبت ها.میلاد پیامبر تهران- محمد (ص ) می آید تا آوازهای شادی و شور، از حنجره خشک مکه پخش شود و جهان، طلوع تازه ای را بنگرد؟ طلوعی که هیچ آفتابی توان خلقش را ندارد بیش از هزار و چهارصد سال پیش در روز 17 ربیع الاول (برابر با 25 اوریل 570 میلادی ) کودکی در شهر مکه چشم به جهان گشود. همه شاد و خندان شدند و بوی عطر محمدی همه جا رو پرکرد. میلاد نور است. غوغایی برپاست، همه گرد آمده اند تا سرور و شادی کنند، روز تولد محمد مصطفی (ص ) پیامبر رحمت و صلح و دوستی است، روزی که خداوند او را فرستاد تا ناجی و هدایت کننده مسلمانان باشد. جبرئیل امین، دستی در نور و دستی در آینه دارد. آفتاب حجاز، سر از مشرق روشنایی برمی آورد و شب بی سحر را فرمان هجرت می دهد. محمد می آید تا پرده از راز پنهان خلقت براندازد و لبانش، کلام خدا را به پهنه گیتی آواز دهد. او می آید؟ با بشارت آفتاب و سخاوت مهر، تا سرشارمان کند از آیه های آبی آسمان، می آید، تا خورشید نفس هایش، برف ظلم و جهل را به رودخانه های جاری ایمان و راستی بدل کند. او می آید تا آیین آفتاب، ماندگار شود. نسیم بهاری، لابه لای درختان اندیشه وزیدن گرفته است، بوی بهار می رسد، خورشید در شبه جزیره نورافشانی می کند، پرتوهای هدایت، درخشیدن گرفته اند . اسوه انسان باوری آمده است تا قفل های خشکیده بر افکار و اندیشه ها را بگشاید و به روحهای زندانی شده در قفس خاک، صراط رهایی بیاموزد. محمد آمده است تا ظرف وجود آدمیان را از مکارم اخلاق لبریز سازد، فضیلت های فراموش شده را به کوچه ها و خیابان ها بازگرداند، اشتیاق های خاموش شده را دوباره برافروزد، برای شب های هجران نور بیاورد، برای سفره های فقیر نان بیاورد. آمده است تا بر لب های یتیم، لبخند بکارد و بر دل های مریض، امید. آمده است تا شمع باشد و آیین دلبری کردن را به انسان ها بیاموزد. برخیزید که محمد مصطفی (ص ) آمده است، مبارک باد، میلاد روشنی و نیکی، خجسته باد، قدم های نو رسیده انسانیت و یگانه پرستی. آری، محمد متولد شد و نور وجود او هستی را فرا گرفت. امام صادق (ع) فرمود: خداوند متعال خطاب به رسول اکرم (ص ) فرمود: -ای محمد؟ قبل از این که آسمانها، زمین، عرش و دریا راخلق کنم. نور تو و علی را آفریدم. محمدبن عبدالله (ص ) در حریم عزت تولد یافت، حیا صفت او بود و سخاوت، طبیعتش. بر متانتها و اخلاق نبوت سرشته شده بود. پاکدامنی بی نظیر و بی مانندی از اهل مکه بود که در خاندان شرافت، اقامت گزید. خدا او را برگزید، سپس کلیدهای دانش و سرچشمههای حکمت را به او داد. او را مبعوث کرد تا رحمت بربندگان و بهار جهانیان باشد. خداوند کتابی را بر او نازل کرد که بیان و توضیح هر مطلبی در آن است و آن را بدون هیچ انحرافی قرار داد و معارف آن را روشن ساخت، به امید اینکه مردم پرهیزکار شوند. رسول خدا (ص ) رسالتش را تبلیغ کرد، ماموریتش را آشکار ساخت، بارهای سنگین نبوت را، به منزل رسانید و به خاطر پرورگارش، صبر و در راهش، جهاد کرد و مردم را به سوی نجات و رستگاری فرا خواند تا مردم پس از او گمراه نشوند آری،محمد می آید، با تبر ابراهیم بر دوش، عصای موسی در دست، قلب مسیح در سینه، عزم نوح در اراده، حکمت لقمان بر زبان و حکومت داوود و سلیمان در سایه قرآن که قرآن پیام جاویدان است. معمر بن راشد میگوید: از امام صادق (ع) شنیدم که فرمود: روزی یک یهودی، خدمت رسول خدا(ص ) رسید و به دقت او را نگریست. پیامبر اکرم (ص ) فرمود: ای یهودی،حاجتی داری ؟ یهودی گفت: آیا تو برتری یا موسی بن عمران، پیامبری که خدا با او تکلم و تورات و انجیل را بر او نازل کرد و به وسیله عصایش دریا را برای او شکافت و به وسیله ابر، بر او سایه افکند؟ پیامبر (ص ) فرمود: خوش آیند نیست که بنده خودستایی کند ولی (درجوابت ) میگویم: حضرت آدم (ع) وقتی خواست از خطای خود توبه کند، گفت: -اللهم انی اسالک بحق محمد و آل محمد لما غفرت لی <، خدایا! به حق محمد و آل محمد، از تو میخواهم که مرا عفو نمایی. خداوند نیز توبهاش را پذیرفت. حضرت نوح (ع) وقتی از غرق شدن در دریا بیم داشت، گفت -اللهم انی اسالک بحق محمد و آل محمد لماانجیتنی منالغرق <، خدایا به حق محمد و آل محمد از تو در خواستمیکنم. مرا از غرق شدن نجات بدهی. خداوند نیز او را نجات داد.
حضرت ابراهیم (ع) در درون آتش گفت: -اللهم انی اسالک بحق محمد وآل محمد لما انجیتنی منها;< خدایا! به حق محمد و آل محمد از تو میخواهم که مرا از آتش نجات دهی. خداوند نیز آتش را برای اوسرد و گوارا کرد. حضرت موسی (ع) وقتی عصایش را به زمین انداخت، در خود احساس بیم کرد و گفت: -اللهم انی اسالک بحق محمد و آل محمد لما امنتنی < خدایا! به حق محمد و آل محمد از تو در خواست میکنم که مرا ایمن گردانی. سپس پیامبر ادامه داد:ای یهودی، اگر موسی (ع) امروز حضور داشت و مرا درک میکرد و بهمن و نبوت من ایمان نمیآورد. ایمان و نبوتش هیچ نفعی به حال او نداشت. ای یهودی ! از ذریه من شخصی ظهور خواهد کرد به نام مهدی (ع) که زمان ظهورش ، عیسی بن مریم برای یاری او فرود میآید و پشت سر او نماز میخواند. خداوند متعال نیز در قرآن کریم، در وصف پیامبر (ص ) میفرماید: -و ماارسلناک الا رحمه للعالمین < ما تو را جز برای رحمت جهانیان نفرستادیم. آنگاه که انسان در لحظه ای خود را در محضر فرستاده خدا حس می کند، آنگاه که انسان در تنهایی خود به آرامش دست می یابد، آنگاه که نسیم رحمت دوست هدیه خود را بر بشر می فرستند، لحظه زیبایی است و زیباتر از آن، دیدار این فرستاده است که ما را به عرش می برد و به فکر وا می دارد. سعدی با الهام از روایات، در اشعار زیبایی پیامبر گرامی را اینگونه توصیف می کند: ماه فرو ماند از جمال محمد، سرو نروید به اعتدال محمد، قدر فلک را کمال و منزلتی نیست در نظر قدر با کمال محمد، آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی آمده مجموع، در ظلال محمد عرصه گیتی مجال همت او نیست، روز قیامت نگر و مجال محمد. میلاد با سعادت پیامبر اعظم، ختم نبوت، رحمت اللعالمین، حضرت محمد مصطفی ( ص ) و فرزند بزرگوارشان، رییس مذهب تشیع، حضرت امام جعفر صادق بر همه دوستداران آن عزیزان مبارک باد.