به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا ، نشست خبری كتاب 'پایی كه جا ماند' یادداشت‌های روزانه سیدناصر حسینی پور از زندان های مخفی عراق امروز ( پنجشنبه ) در غرفه انتشارات سوره مهر برگزار شد.
حسینیپور با بیان اینكه در طول دوران جنگ ،در جزیره مجنون دیده‌بان بودم، گفت : دیده بانی كاری مشخص است اما تفاوت آن با یك رزمنده این است كه باید دقیق وحساب شده كار كند و گزارش خود را به موقع به مقر فرماندهی ارائه دهد.
به گفته این نویسنده، هنگام اسیر شدن نیز دیده بان بودم زیرا پس از مجروح شدن در منطقه مجنون و اسارت ، دیده بانی من شكلی دیگر به خود گرفت كه با دوران جنگ تفاوت داشت و این بود كه در آن زمان دیده بان اتفاقات ،حوادث ناب، بدی‌ها و خوبی های دشمن، خوبی ها و حتی بدی های برخی اسرا را در قالب یاد داشت در زرورق های سیگار یا كاغذ پاكت های سیمان یا حاشیه های روزنامه های عراقی الثوره ، قادسیه و الجمهوریه می نوشتم .اما هیچگاه به فكر نوشتن كتاب نبودم.
وی گفت : برای ثبت دوران اسارتم دو بند پوتین داشتم ،با بند كوتاه روزها و با بند بلند ماه های خود را حساب می كردم .
نویسنده كتاب 'پایی كه جا ماند' در پاسخ به سوال ایرنا مبنی بر اینكه نیروهای عراقی از یادداشت های شما اطلاعاتی نداشتند، گفت : دوستان نزدیك من از ثبت خاطرات اطلاع داشتند و آنها اسرای مخفی اردوگاه بودند در این اردوگاه جان اسرای ایرانی برای عراقی‌ها اهمیتی نداشت و صلیب سرخ از این موضوع بی اطلاع بود. قرار بود اسرای قطع عضو به سرعت آزاد شوند كه من نام 750 اسیر را نوشتم و در عصایم مخفی كردم.
حسینیپور در باره بازه زمانی این یاد داشت ها گفت : از میان 800 روز خاطره تنها 200 روز آن را ثبت كردم ، در مابقی این روزها اتفاق خاصی برای نوشتن رخ نداد. اتفاقات با ارزش را كه در بازه زمانی 4/4/67 تا 22/6/69 رخ داده بود، ثبت و تدوین كردم.
حسینیپور درمورد اینكه چرا كتاب را به شكنجه‌گر عراقی تقدیم كرده است، گفت : در واقعه كربلا وقتی حضرت زیبت كبری(س) را از كنار اجساد قطعه قطعه شده شهدا حركت می دادند سوال شد كه بر شما چه گذشته است ،ایشان در پاسخ فرمودند جز زیبایی چیزی ندیدیم ، ایشان می‌توانستند ناراحتی خود را ابراز كنند كه نكردند و تنها روح مقاومت و صبوری را برای همه تاریخ نشان دادند.
وی اظهار داشت : من نیز با درس گیری از این واقعه تلاش كردم علیرغم تمام شكنجه ها و ناراحتی ها روح صبوری و مقاومت را به تمام جوامع پس از خود تزریق كنم و معتقدم آنچه از ولید و ولیدیان( شكنجه گر حسینی ) سر زد زشت بود اما اتفاقی كه در مقابل عمل زشت ولیدیان افتاد زیبایی‌هایی است كه می‌تواند به جامعه امروز درس مقاومت دهد.
این نویسنده در پایان ابراز داشت: شاید كتابی ننویسم اما دوست دارم در كنار دوستان خوبم كه به خاطرات پرداخته و در حوزه ادبیات پایداری و دفاع مقدس فعال هستند، قلم بزنم.
بیست و پنجمین نمایشگاه بین المللی كتاب تهران تا 23 اردیبهشت ماه در مصلای تهران برپا است.
فراهنگ **1630 ** 1917
تاریخ انتشار: ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۱ - ۲۰:۲۵
تهران - نويسنده كتاب ' پايي كه جا ماند ' با بيان اينكه با نگارش اين كتاب و تقديم آن به شكنجه گر خود تلاش كردم صبوري ها را به نسل پس از خود منتقل كنم،گفت : اسامي اسراي ايراني در زندان هاي مخفي عراق را در عصاي خود جا سازي مي كردم.