آفريقا، ميراث پردردسر ساركوزي براي اولاند

فرانسوا اولاند كه پیش از اعلام نتایج انتخابات، اعلام كرده بود چنانچه رئیس جمهور شود، در روابط كشورش با آفریقا تجدیدنظر می كند، از روابط جدید با این قاره بر محور همبستگی سیاسی و اقتصادی سخن گفت.

مجله تحلیلی-خبری اسلت در گزارشی در این باره نوشت: روابط بین فرانسه و آفریقا، عمیقاً تخریب شده و اولاند به شدت تلاش می كند این روند را ترمیم كند.

همانطور كه نظرسنجی ها پیش بینی كرده بودند، اولاند رئیس جمهور فرانسه شد و پس از اعلام نتایج همه در شهرهای بزرگ فرانسه زبان جنوب صحرا خوشحال به نظر می رسیدند، اما در داكار، ابیجان و یا یائونده(پایتخت كامرون) مفسران با این شادمانی همراهی نكردند. شاید آنان نمی توانند به سیاستمداران فرانسه اعتماد كنند و یا هنوز سخنرانی ساركوزی در ژوئیه 2007، در دانشگاه داكار را از یاد نبرده اند: 'مساله تأثرآور آفریقا این است كه مردمان این سرزمین تاریخ را نمی شناسند.' چیزی كه واكنش رئیس جمهور سنگال را برانگیخت، به طوری كه اعلام كرد ساركوزی هنوز باید چیزهای زیادی یاد بگیرد.



**اولاند و ترمیم چهره فرانسه نزد مردمان قاره سیاه

--------------------------------------------------------

اسلت می نویسد: آفریقایی ها كاملا آگاهند كه اولاند پیش از هر چیز رئیس جمهور فرانسه و ضامن منافع بسیار حیاتی این كشور در این قاره است و فرانسه پنجمین قدرت جهانی و بازیگر فعال و اصلی سیاست آفریقایی باقی خواهد ماند.

حمایت ساركوزی از برخی دیكتاتورهای كشورهای آفریقایی و نیز نقش فرانسه طی ده های اخیر در بحران های این قاره نیز مشكل دیگر اولاند است كه باید آن را از اذهان مردم آفریقا بزداید. به اعتقاد مردم روآندا، فرانسه 16 سال پیش با كمك رژیم دست نشانده اش در كیگالی، بیش از 800 هزار نفر از هموطنان آنها را قتل عام كرد. مردم روآندا هنوز خاطره بد كشتارهای رخ داده در گذشته را از یاد نبرده و حتی می دانند كه دولت فرانسه به راحتی به عوامل آن كشتار در پاریس پناهندگی سیاسی داده است.

سرمایه گذاری مخفیانه و غیرقانونی ژاك شیراك با كشورهای آفریقایی، نیز دیگر چالش پیش روی اولاند است. رابرت بورگی(Robert Bourgi)وكیل فرانسوی، اعلام كرده بود كه ژاك شیراك، دومینیك دو ویلپن و ژان ماری لوپن وجوه مخفیانه ای را از سران دو لت های آفریقایی دریافت كرده اند. وی نقل كرده بود چطور در طول سالهای متمادی بارها روسای جمهور آفریقایی را تا الیزه همراهی كرده است. وی كه وكیل مدافع 'ژاك فوكار' از نزدیكان شیراك بوده است، در مصاحبه ای طولانی توضیح داد كه در طول 30 سال، ژاك فوكار به غیر از كارهای دیگر، مسئول این بوده است كه مبالغی هنگفت را میان روسای جمهور آفریقایی و ژاك شیراك جا بجا كند. این وكیل گفت: 'من خودم شخصا چندین بار در شهرداری پاریس شاهد واگذاری چمدانهایی كوچك به ژاك شیراك بودم.' وی در مورد اینكه این پولها در قبال چه نوع خدمات یا كالایی ازسوی رهبران آفریقایی به ژاك شیراك پرداخت می شده، اطلاعی نداشت و یا توضیحی نداد.

رابرت بورگی در كتابی به نوشته 'پیر پئان' با نام 'جمهوری چمدانهای كوچك' نیز درباره اعمالی در زمینه مبالغ مخفیانه شهادت داد. این وكیل با یادآوری واگذاری مبالغ و پولها تصریح كرد: 'هیچ وقت مبالغ كمتر از 5 میلیون فرانك نبود و گاهی تا 15 میلیون فرانك هم می رسید. من اولین واگذاری پولها در حضور دوویلپن را به خوبی به یاد می آورم. پول از طرف مارشال 'موبوتو' (Mobutu) رئیس جمهور زئیر آمده بود. سال 1995 بود. به من اعتماد شده بود و در جریان بودم كه قرار است ژاك فوكار 10 میلیون دلار را به شیراك برساند. در عوض ما نمی دانستیم مبلغ كلی پرداخت شده چقدر بوده است.(فقط انتقال همین مقدار به ما سپرده شده بود) 'تاجایی كه من می دانم، هیچ حسابداری در كار نبود. دهها میلیون فرانك در سال.'



**ابهامات درباره سیاست های آینده اولاند در آفریقا

--------------------------------------------------------

اسلت در بخش دیگری از گزارش خود می نویسد: در حال حاضر هیچكس نمی داند سیاست فرانسوا اولاند در قبال آفریقا چه خواهد بود. با این حال می دانیم كه هیچ دپارتمان ویژه ای برای آفریقا در الیزه وجود نخواهد داشت! گرچه تصمیم اولاند در قبال آفریقا پیش از هر چیز یك نماد است، اما نمادها گاهی بسیار مهم هستند. در هر حال داغ ترین پرونده ای كه در حال حاضر در انتظار رئیس جمهور جدید است، پرونده بحران كشور مالی است. پس از تجزیه مالی در پی كودتایی كه منجر به سقوط رژیم 'آمادو تومانی توره' شد، باماكو همچنان گرفتار درگیری های شدید است؛ نشانه های مبارزه ای دشوار برای كسب قدرت.

پرونده مهم دیگر، ساحل عاج است. تنها چند ساعت پس از انتخاب اولاند، این زمزمه ها در این كشور شنیده شد كه 'برخی سوسیالیست های فرانسه امیدوار به تجدیدنظر در مساله انتقال رئیس جمهور سابق 'لوران گباگبو' در دادگاه جزایی بین المللی لاهه هستند.

ساحل‌عاج یكی از مستعمره‌های سابق فرانسه در آفریقا است و هم اكنون 1700 سرباز فرانسوی در این كشور مستقر هستند. دخالت نظامی فرانسویان در این كشور نیز به خواست بان كی‌مون دبیر كل سازمان ملل آغاز شد. فرانسه رسما برای كمك به 7500 سرباز اعزام شده ازسوی سازمان ملل وارد ساحل عاج شد كه ماموریت داشتند جلوی درگیری‌های خونین پس از انتخابات را بگیرند. به رغم این، منافع اقتصادی فرانسه در ساحل‌عاج قابل چشم‌پوشی نیست. در این كشور كه سال 1960 به استقلال رسید بیش از 600 شركت فرانسوی فعالیت می‌كنند.



**پیروزی اولاند، شیرینی كام مهاجران. نگرانی مردم آفریقا!

-----------------------------------------------------------------

اسلت همچنین در گزارشی، در مصاحبه با چند آفریقایی كه برخی از آنان اصالتاً فرانسوی بودند، نوشت: همه آنها از پیروزی اولاند خوشحالند از اینكه دیگر مجبور نیستند به كشورشان بازگردند! یكی از مصاحبه شوندگان با بیان اینكه برای اولین بار است كه احساس می كنم یك فرانسوی هستم گفته بود: رأی من یك نتیجه مهم و اساسی داشت: پائین كشیدن ساركوزی كه تمام وقت خود را صرف تحقیر ما كرد و ما را مسئول تمام بدی ها معرفی كرد. در سال 2002 و 2007 نامزدهای منتخب من رأی نیاوردند، اما خوشحالم كه این بار رأی من به تغییر مسیر تاریخ كمك كرد.

اسلت در بخش دیگری از گزارش خود به خرسندی مطبوعات آفریقایی از انتخاب اولاند اشاره كرده و می نویسد: مطبوعات آفریقایی بلافاصله پس از اعلام نتایج انتخابات فرانسه، حضور یك سوسیالیست را به الیزه خوش آمد گفتند.

براساس این گزارش، آنها درباره سیاست های آینده این نامزد درقبال آفریقا فریب نمی خورند. روزنامه 'ژورنال دو مالی' نوشت: 'آقای اولاند، دوست عزیز، باید منتظر چه چیزی از شما در مورد آفریقا باشیم؟' این سؤال یك جوان مالیایی از رئیس جمهور جدید بود. در بخشی از نامه این شهروند آفریقایی آمده بود: 'ما مهاجران آفریقایی در فرانسه، در مورد سیاست خارجی فرانسه و نیز آینده فرانسه در آفریقا سؤال داریم. به ویژه از شما می خواهیم درباره سیاست فرانسه در قبال فرانسوی های آفریقایی الاصل و نیز اتباع آفریقایی بیشتر سخن بگویید. ما از شما تقاضا می كنیم به دخالت مستقیم و یا غیرمستقیم فرانسه در مسائل داخلی كشورهای آفریقایی پایان دهید.



**از فرانسه انتظار زیادی نداشته باشید

-------------------------------------------

اسلت همچنین به بررسی مواضع تحلیلگران آفریقایی پرداخته و می نویسد: بسیاری از آنان بر این باورند كه اولاند و ساركوزی تفاوت چندانی با یكدیگر ندارند. آنان با طرح این سؤال كه چه تغییری در موضع سیاسی رهبران جهان در قبال آفریقا و مردمان این قاره رخ خواهد داد؟ می گویند: هیچ انتظاری نباید از فرانسه، انگلیس و قدرت های خارجی داشت كه همیشه پشت پرده با هم توافق می كنند. اولاند و ساركوزی، هر دو سكه های یك ضرابخانه اند. مردم آفریقا نباید هیچ انتظاری از این ژست های شناخته شده داشته باشند.

به گزارش اسلت، سایت تونسی 'Kapitalis' نیز خروج ساركوزی از سیاست را به خروج بن علی تشبیه كرده و می نویسد: انتخاب اولاند نوعی انقلاب كوچك بود. البته در حد و اندازه های فرانسه. ساركوزی درست 15 ماه بعد از خروج دوستش بن علی از كشور، ازسوی مردم فرانسه كنار گذاشته شد. این مجله تونسی ضمن بكار بردن این تیتر، از ساركوزی به عنوان رئیس جمهوری یاد كرد كه هیچ گاه از بدنام كردن مسلمانان و توهین به اسلام از پای ننشست.

رئیس جمهور بنین نیز ابراز امیدواری كرد فرانسه پس از انتخاب اولاند بتواند نقش رهبر را در مدیریت روابط جدید بین اروپا و آفریقا ایفا كند.

چنین به نظر می رسد كه انتظارات مردم آفریقا از فرانسوا اولاند بسیار بالاست و پس از 5 سال دوره ساركوزیسم در این قاره، تنها رویكرد جدید فرانسه خواهد توانست مطلوب مردمان این قاره واقع شود. مردمانی كه این روزها تنها یك سؤال را بیشتر مطرح می كنند: اولاند از آفریقا چه می داند؟

پژوهش**ز.ج**9123