برپايي چادر اطراف بيمارستان، تنها مكان اقامت همراهان بيمارصعب العلاج

مهمانانی كه از شهرهای دور و نزدیك به امید درمان و بهبودی بیمار خود راهی پایتخت شده اند تا از امكانات تخصصی درمانی آن استفاده كنند.

نبود محل اسكان و اقامت در نزدیكی بیمارستان ، یكی از مشكلات این همراهان بیمار است بنابراین تعداد قابل توجهی از آنان به دلیل نداشتن بضاعت مالی در پرداخت هزینه هتل و مسافرخانه اقدام به برپایی چادر در معابر كنار بیمارستان می كنند.

اغلب این مسافران در حقیقت همراهان بیماران خاص و سرطانی هستند كه نیاز به رسیدگی های مداوم دارند، آنان می خواهند تا پایان دوره درمان به صورت شبانه روزی به نیازهای جسمی و روحی بیمار خود توجه كنند و در كنار آنان باشند اما به علت ارایه نكردن خدمات رفاهی و اقامتی از سوی بیمارستان و نداشتن بضاعت مالی برای اقامت در هتل ها و مهمانسراها اقدام به برپایی چادر می كنند.



**یك سال اقامت كنار بیمارستان در چادر

هرچند اغلب اقامت ها در كنار بیمارستان، چند ماه بیشتر طول نمی كشد اما گاهی نیز این اقامت ها تا چند سال طول می كشد.

'محمد بیابانگرد' كه پسر دو و نیم ساله اش به آبسه مغزی - تجمع چرك ناشی از یك عفونت باكتریال در بافت مغزی - مبتلا شده است، بیش از یك سال است كه در كنار مركز طبی كودكان تهران، چادر خود را برپا كرده است.

او كه از شهر رشت به تهران آمده است به خبرنگار ایرنا می گوید: همراه همسرم برای مداوای فرزندم به این بیمارستان مراجعه كردم اما چون بیمارستان هیچ امكانات رفاهی برای اقامت من ندارد، بیش از یك سال است كه در این چادر زندگی می كنم.

بیابانگرد می افزاید: همسرم داخل بخش از فرزندم نگهداری می كند اما او به تنهایی قادر به مراقبت از كودك نیست و اگر فرزندم نیاز به دارویی داشته باشد من باید آن را تهیه كنم.



**بیمارستان اتاق بسازد، پولش را مردم می دهند

'اكبر اصغرزاده' كه چند روزی است از شاهرود برای مشكل حاد سرطان بیماریش به بیمارستان شریعتی تهران مراجعه كرده است به خبرنگار ایرنا می گوید: مشكل بیمارم به حدی است كه حتی نمی توانم چند متری بیشتر از او دور شوم و دایما باید به او رسیدگی كنم.

وی می افزاید: به اندازه ای بضاعت مالی دارم كه به هتل بروم اما نمی توانم از بیمارم دور شوم، اگر بیمارستان مكانی را برای همراهان بیمار بسازد می تواند اجاره آن را از همراهان بیمار دریافت كند.



**اجازه برپایی چادرها از 12 شب تا چهار صبح

هرچند می توان تعداد معدودی از چادرهای همراهان بیمار را در طول روز نیز در اطراف بیمارستان ها مشاهده كرد اما در محدوده برخی از بیمارستان ها، محدودیت زمانی برای برپایی چادرها اعمال می شود.

بطور مثال یكی دیگر از همراهان بیمار كه به دلیل مشكل تنفسی پدربزرگ 75 ساله اش از همدان به بیمارستان امام خمینی (ره) تهران مراجعه كرده است، به خبرنگار ایرنا می گوید: ماموران فقط از ساعت 12 تا چهار صبح اجازه برپایی چادرها را می دهند.

وی با اشاره به اینكه پس از این ساعت، ماموران با لگد چادرها را جمع می كنند، می افزاید: ما كارتن خواب نیستیم، خانواده داریم اما اغلب بیمارستان ها فقط برای همراهان كودك، امكانات رفاهی و اقامتی فراهم می كنند و برای همراهان بیماران بزرگسال هیچ امكاناتی ندارد.



**دوری محل در نظر گرفته شده برای همراهان بیمار از بیمارستان

'علیرضا چمن نژاد' به دلیل ابتلای پسر سه و نیم ساله اش به 'غده نوروبلاستوما' -توموری با منشاء سلول های عصبی- دو هفته ای است كه كنار بیمارستان شریعتی تهران چادر برپا كرده است.

وی به خبرنگار ایرنا می گوید: انجمن حمایت از بیماران سرطانی 'محك' ، مكانی را برای اقامت ما در نظر گرفته است.

به گفته چمن نژاد، محل درنظر گرفته شده برای اقامت بیماران سرطانی در دارآباد است كه نسبت به بیمارستان شریعتی ، فاصله دوری دارد و او نمی تواند به موقع به كارهای فرزندش رسیدگی كند بنابراین ترجیح داده است كنار بیمارستان چادر بزند.

'مهدی فرزانه' نیز كه از رشت آمده است و او هم بیمارش مشكل نوروبلاستوما دارد نیز به همین دلیل كنار بیمارستان اقامت كرده است.



**تعداد زیاد همراهان بیمار در اطراف بیمار

گاهی نیز تعداد همراهان بیمار از دو نفر نیز بیشتر می شود، بدیهی است كه در چنین مواقعی فراهم كردن محل اقامت، دشوارتر و پرداخت هزینه اقامت نیز بیشتر می شود بنابراین این افراد بصورت خانوادگی اقدام به برپایی چادر می كنند.

خانواده 'مظفری' كه از شاهرود برای درمان مشكل كلیه بیمار 64 ساله خود به بیمارستان شریعتی تهران مراجعه كرده از این دسته به شمار می روند.



**مدت اقامت نامعلوم و هزینه بالای درمانی

بسیاری از همراهان بیمار چون دارای بیمار صعب العلاج هستند نمی دانند تا چه زمانی باید منتظر درمان بیمار خود باشند.

'علی پناه تلت' كه یك ماه است كنار بیمارستان شریعتی تهران ، چادر برپا كرده، همراه خانواده اش از كرمانشاه آمده است.

او به خبرنگار ایرنا می گوید معلوم نیست تا چه زمانی باید آنجا بماند .

پناه تلت در ادامه از هزینه های بالای بیمار خود برای پیوند سلول گلایه می كند و می افزاید: تاكنون 30 میلیون تومان برای درمان بیمار هزینه كرده است.

وی ادامه می دهد: علاوه براین خیابان این بیمارستان نیز نا امن است و طی چند روز گذشته یك پسر دیگرم در این خیابان تصادف كرده است.

'محمد غرباوی' از اهواز نیز 20 روز است كه در كنار بیمارستان شریعتی تهران چادر زده است؛ بیمار او مشكل كلیه دارد.

او به خبرنگار ایرنا می گوید : فقط هزینه دو آمپول بیمارم بالغ بر پنج میلیون تومان شده است و من باید برای رسیدگی به كارهای او بطور مستمر كنارش باشم.



**نیمكت و پیاده رو ، محل دیگری برای اقامت موقت همراهان بیمار

برخی دیگر از همراهان بیمار كه هنوز جایی را برای اقامت پیدا نكرده اند و چادری هم ندارند، نیمكت و آسفالت خیابان را برای اقامت یك یا چند شب، انتخاب می كنند.

بطور مثال شبستان مسجد بیمارستان شریعتی مملو از همراهان بیماری است كه بطور موقت در آنجا سكنی گزیده اند.

بیماران گلایه دارند كه رسانه ها از جمله صدا و سیما همواره از مشكلات نبود محل اقامت همراهان بیمار، گزارش تهیه می كنند اما تاكنون نتیجه ای نداده است.



**حضور همراه در كنار بیمار الزامی نیست

رییس بیمارستان شریعتی تهران به خبرنگار ایرنا درباره پدیده چادر زدن بیماران اطراف بیمارستان ها می گوید: اغلب حضور همراه برای بیمار ضرورتی ندارد مگرآنكه بخواهد تجهیزاتی را برای او فراهم كند یا هزینه های درمانی او را بپردازد.

'احمدرضا سروش' به خبرنگار ایرنا می افزاید: اما به هرحال جامعه ما از نظر فرهنگی و بافت اجتماعی به گونه ای است كه مردم ، نگران بیماران خود هستند و دوست دارند نزدیك آنان باشند.

وی ادامه می دهد: متاسفانه امكانات رفاهی برای اینگونه همراهان وجود ندارد و از سوی دیگر نمی توان آنان را از بیمارستان بیرون كرد.

رییس بیمارستان شریعتی تهران تاكید می كند باید برای این واقعیت فكری كرد به ویژه آنكه برخی از بیماران به مدت طولانی در بیمارستان بستری می شوند و همراهان آنان به دلیل نداشتن بضاعت مالی برای اقامت در هتل ناگزیر به برپایی چادر كنار بیمارستان می شوند.

سروش تصریح می كند این امر ، منظره ناخوشایندی ایجاد می كند اما بیمارستان فقط می تواند به بیماران، خدمات ارایه كند.

وی خاطرنشان می كند این مساله به حمایت و پشتیبانی نهادهایی مانند بهزیستی، شهرداری و خیران نیاز دارد تا این پدیده ، ساماندهی شود.

رییس بیمارستان شریعتی تهران می گوید این بیمارستان در حد بضاعت خود امكاناتی مانند بوفه ، میز و صندلی و تلویزیون به همراهان بیمار ارایه می كند اما این امكانات پاسخگوی نیاز آنها نیست.

سروش با تاكید بر لزوم اجرای برنامه های فرهنگی برای همراهان بیمار -مبنی بر ضروری نبودن وجود آنان كنار بیمار- می افزاید: از سوی دیگر سیستم ارجاع نظام سلامت در كشور دارای ایراد است چراكه در برخی استان ها مراكز تخصصی وجود دارد اما پزشكان، بسیاری از بیماران را بلافاصله پس از تشخیص و در همان مراحل اولیه بیماری به بیمارستان های پایتخت ارجاع می دهند درحالیكه می توان درمان های اولیه را در همان مراكز استانی انجام داد.

سروش یادآور می شود اگر تعداد بیماران زیاد شود بطور مسلم خدمات خوبی نمی گیرند بنابراین بهتر است مراجعه بیماران به مراكز تخصصی پایتخت با هماهنگی پزشكان و از طریق سیستم ارجاع صورت گیرد.

گزارش:سادات حسینی خواه

اجتمام**9185 ** 1569