تهران- مجموعه 'يه تيكه زمين' تمام شد و به نظر مي رسد، ساخت مجموعه هايي با مضامين كهنه و كليشه اي، قصد خداحافظي از سيما را ندارد.

مجموعه 'یه تیكه زمین' ساخته مهدی كرم پور را باید در دسته آثار تلویزیونی جای داد كه با بهره گیری از فرمول 'شیرین - تلخ - خیلی شیرین'، درصدد جذب مخاطب برآمده است.

فرمولی ساده كه بارها در مجموعه های مختلف از جمله آثار ماندگاری نظیر 'پدر سالار' تكرار شده: خانواده ای خوشحال و شاد و پایبند به اصول و سنت ها، با ورود یك عامل نفاق برانگیز مضمحل شده و از هم می پاشد و سرانجام باردیگر خانواده خوشحال تر از همیشه دور یكدیگر جمع شده ...!

'یه تیكه زمین' با این فرمول ساده، افزون با چاشنی تقابل 'خیر' و 'شر'، داستانی در موقعیت 'شهری' و 'روستایی' و ملغمه ای نچسب را ارایه می كند.

'حاج حیدر' با همه مرام و سلوكش منشا 'خیر' و 'التفاف' پر از كینه، مصدر شر مطلق داستان است.

داستان مجموعه نیز با گربه رقصانی 'التفاف' و فریب خوردن 'حامد' فرزند حاج حیدر كه در نهایت سبب شكرآب شدن و از دست رفتن حیثیت حاج حیدر نزد روستاییان ساده(!) می شود، ادامه می یابد.

كار غلط(خبط) 'حامد'، در كنار تقابل اصلی - خیر و شر - داستان، تقابل میان 'پدر با فرزند'، 'برادر با برادر'، 'برادر زن با داماد تازه رسیده' و 'عروس با پدر شوهر و خانواده شوهر' را رقم می زند.

هرچند كرم پور با چینش این نقطه های متضاد متراكم، در صدد پیش بردن - به روز - ملودرام خود است اما بهتر بود از این ظرفیت، به شكل مطلوب تر و دلپسندتری بهره می گرفت تا مخاطب با شروع داستان، پایان را آن را حدس نزند.

پایانی بسیار شیرین كه با اعلام خبر باردار شدن عروس بزرگ و همسر پسر مظلوم خانواده مخاطب را ناامید می كند!

فارغ از داستان ناامیدكننده مجموعه یه تیكه زمین، شخصیت های موجود در آن، نسبتا قوام یافته اند كه شاخص ترین آنها 'خاتون' و 'حاج حیدر' است؛ خاتون زنی تنها، مقاوم و محترم است كه با بازی 'رویا تیموریان' برجسته شده است.

اما شخصیت 'حاج حیدر' با بازی و انتخاب درست 'داریوش ارجمند'، با وجود چالش های فراوان، در فضای 'شهری شده' و 'روستایی مانده' معلق می ماند.

همچنین نكته ایی مشكل دار در ارایه شخصیت 'حاج حیدر' به گویش و بیان ارجمند باز می گردد. بهتر بود ارجمند تن صدا و بیان خاص خود را خرج این شخصیت نمی كرد؛ بیانی كه بیشتر شكل و شمایلی شبیه شخصیت 'اسی در به در' فیلم 'آدم برفی' را به یاد مخاطب می آورد.

به هر حال، مجموعه 'یه تیكه زمین' در پرونده كارگردان جوانی كه سر پر سودای برای 'سبك سازی' دارد، اثری قابل تاملی نیست، و بهتر است مهدی كرم پور استعداد و شعور سینمایی خود را معطوف به تولید اثری آبرومندكند؛ توفیقی كه وی توانست با اپیزود 'تهران سیم آخر' در فیلم جذاب 'طهران تهران' كسب كند.

از: امید غیاثوند

فراهنگ(5)** 1071