'سعید هرمزی' 8 دی ماه سال 1267 شمسی در محله قدیمی نشین تهران ( سنگلچ) در خانواده ای سطح بالا از لحاظ اجتماعی و فرهنگی متولد شد، پدر وی میرزاحسین خان ثقه السلطنه از صاحب منصبان دوره قاجار بود و مادرش شاهزاده ملوك خانوم پیانو می نواخت كه همین امر سبب آشنایی وی در همان دوران كودكی با موسیقی شد.
ابوالفتح میرزا برادر بزرگتر سیعد هرمزی نخستین عضو این خانواده بود كه موسیقی سنتی ایران را با نواختن تار در نزد استاد میرزاحسینقلی فراگرفت، همین آشنایی و نواختن تار در خانه، سعید برادر كوچكتر را واداشت تا پیش بردار خود مشق تار كند.
چندی نگذشت كه علاقه و ممارست هرمزی وی را برآن داشت تا به منظور یادگیری هرچه بیشتر و دقیق تر ساز تار به نزد استاد درویش خان برود ، تمرینات بی دریغ و عشق به این ساز از وی نوازنده ای ساخت كه به عنوان بهترین شاگرد استاد درویش خان معروف شد، وی توانست تبرزین طلایی استادش را كه به بهترین شاگرد خود می داد؛ دریافت كند.
پس از سپری كردن دوران شاگردی خود كلاسی برای آموزش ساز دایر كرد و علاقه مندان به موسیقی سنتی ایران را پذیرا بود ، مدتی بعد به دلیل ماموریت های كاری به مشهد سفر كرد اما در آنجا نیز از آموزش به دوستداران موسیقی دریغ نكرد.
بازگشت وی از مشهد مصادف شد با رفتنش به نزد علی اكبر خان شهنازی ، هرمزی با این استاد همنوازی می كرد و در این میان بسیاری از رنگ ها و چهارمضراب های قدیمی را از وی می آموخت.
یادگیری از استاید به نام موسیقی سنتی ایران وی را به گنجینه ای كه مبدل كرد كه گویی تاریخ موسیقی سنتی است ، مهارت وی در ردیف نوازی ، ضربی نوازی و ظرف دیگر توجه به ساختارگوشه های دستگاه های مختلف از وی نوازنده ای توانا ساخت.
از نگاه تكنیكی نیز نوازندگی وی پر بود از نكته های قابل توجه ، شیوه سه تاز نوازیش متخص خودش بود ، جمله ها را با چنان تاملی می نواخت كه گویی در جان انسان ریشه می كرد .
اجراهای خصوصی متعدد وی با استادهای زمان خود این مهم را تصدیق می كند ، آشنایی هرمزی به ادبیات كهن ایران درك و دریافت وی از موسیقی سنتی ایران را به گونه ای مطلوب رقم می زد .
یكی از آثار ارزشمند به جای مانده از این استاد ، نمونه صوتی ردیف موسیقی سنتی ایران با ساز سه تار است كه در زمان خود الگویی شد برای هنرجویان و علاقه مندان به این گونه موسیقیایی كه برای هرچه بهتر یاگرفتن آن از این مجموعه به عنوان مرجع شنیداری بهره می بردند .
در اواخر عمر خود شاگردانی را در تربیت كرد كه چندی بعد آنها به عنوان پیشروهای موسیقی سنتی ایران شناخته شدند ، حسین عیزاده ، محمدرضا لطفی و داریوش طلایی از جمله این شاگردان بودند.
استاد سعید هرمزی در نهایت پس از گذراندن مدت طولانی بیماری در 9 مهرماه سال 1355 در منزل كوچك شخصی خود دارفانی را وداع گفت و پیكرش در بهشت زهرا (س) تهران به خاك سپرده شد.
این استاد نامی با تلاش خود در شناخت دستاوردهای موسیقی دستگاهی و انتقال مطلوب آن به نسل های بعدی نقش بسزایی را در زنده نگاه داشتن موسیقی سنتی ایران ایفا كرد .
فراهنگ (5) ** 9252**1588
تاریخ انتشار: ۷ دی ۱۳۹۱ - ۱۳:۵۳
تهران - سعيد هرمزي از جمله نوازندگان برجسته تاريخ موسيقي ايران به شمار مي رود كه با تربيت شاگرداني سرشناس نقش بسزايي در زنده نگاه داشتن موسيقي سنتي و داشته هاي ارزشمند آن ايفا كرد.