تركيه با مشاركت روسيه نيروگاه هسته اي مي سازد

به گزارش روز شنبه ایرنا، 'تانر یلدیز' وزیر انرژی و منابع طبیعی تركیه با بیان این مطلب گفت : شركت دولتی 'روس اتم' در نظر دارد اطلاعات فنی در این زمینه را به شركتهای تركیه ای ارائه دهد. روسیه تمایل دارد كه امور زیرساختی و ساختمانی احداث نیروگاه را به شركتهای تركیه واگذار كند.

قرارداد دولتی بین تركیه و روسیه در 12 مه سال 2010 میلادی در خصوص احداث نخستین نیروگاه هسته ای تركیه در منطقه ' آك كویوˈ در مرسین به امضا رسید و این قرارداد در اكتبر سال 2010 میلادی اجرایی شد.

به رغم اجرایی شدن این طرح ، عملا باید تا پایان سالجاری میلادی منتظر نهایی شدن گزارش ارزیابی تاثیرات زیست محیطی ساخت نیروگاه توسط نهاد مربوطه بود. لذا شركتهای تركیه ای و یا خارجی كه خواهان مشاركت با روسیه در اجرای طرح هستند، منتظر نهایی شدن این گزارش می باشند تا مذاكرات را شروع كنند.

در این میان روزنامه حریت به نقل از 'نیكلای اسپاسكی' رییس شركت روس اتم از گفت و گوهای این شركت با شركت فرانسوی 'ئی.دی.اف' برای مشاركت در طرح ساخت نیروگاه آك كویو خبر داد و نوشت: احتمالا بخش های حساس و تجهیزات درجه یك این نیروگاه از نظر امنیتی با همكاری شركت فرانسوی ساخته شود.

وی گفت شركت روس اتم در نظر دارد با شركت 'آروا'ی فرانسوی كه با ژاپنی ها در ساخت دومین نیروگاه اتمی تركیه در بندر سینوپ در كناره دریای سیاه به توافق رسیده، نیز گفت وگو كند.

تركیه به تازگی با ژاپن در خصوص ساخت دومین نیروگاه در این كشور به توافق رسیده است . این توافق در جریان سفر نخست وزیر ژاپن به تركیه حاصل شد.

شریك شركت میتسوبیشی ژاپن در این طرح شركت فرانسوی 'آروا' و شركت تركیه ای 'انرژی سا' وابسته به گروه بزرگ سابانجی خواهد بود. قرار است ساخت این نیروگاه در سال 2017 میلادی آغاز شود.

هزینه ساخت این نیروگاه 22 میلیارد دلار برآورد شده است و پیش بینی می شود در سال 2023 میلادی همزمان با جشن های یكصدمین سال تاسیس جمهوری تركیه راه اندازی شود.

تركیه به رغم اینكه خود را در اردوگاه غرب می بیند و به عنوان عضو ناتو، هم پیمان غرب است، افزون بر 50 سال است كه برای دسترسی به انرژی هسته ای در تكاپو است و تاكنون نتوانسته نظر مساعد غرب را در این زمینه جلب كند و در نهایت نیز با روسیه بر سر میز مذاكره نشست تا عزم خود را بر دسترسی به انرژی هسته ای در میان بگذارد.

تركیه قصد دارد تا سال 2020 میلادی 10 درصد نیاز برق خودرا از نیروگاه های هسته ای تامین كند و این رقم را تا سال 2023 به 20 درصد افزایش دهد.

استفاده از انرژی هسته ای در سال 1962 وارد دستور كار دولت تركیه شد. درآن سال در ناحیه ˈكوچك چكمجهˈ استانبول از سوی مركز تحقیقات و آموزش هسته ای یك راكتور آزمایشی با قدرت یك مگا وات به نام TR-1 راه اندازی شد.

در دومین برنامه پنج ساله توسعه تركیه، تاسیس یك نیروگاه هسته ای با قدرت 300 الی 400 مگاوات با هدف راه اندازی در سال 1977 پیش بینی شد ولی به دلیل بروز مشكلات در انتخاب محل و دیگر تحولات كه گفته می شود سیاسی است، پروژه تحقق نیافت.

در سال 1976 اك كویو به عنوان محل تاسیس نیروگاه انتخاب شد در همان سال طرح و شرایط مربوط به شركت در مناقصه تهیه شد ولی مذاكرات با شركتها شكل قانونی به خود نگرفت. در اوایل 1980 منطقه ˈاینجه بورونˈ سینوپ به عنوان دومین محل تاسیس نیروگاه انتخاب شد و تحقیقات مقدماتی انجام گرفت. ولی به دلیل خطر زمین لرزه فعالیت ها درسینوپ متوقف شد.

در سال 1983 برای سینوپ و آك كویو پیشنهادهای جدیدی ارایه شد و مذاكراتی با شركت های كانادایی ، آلمانی و آمریكایی صورت گرفت كه بی نتیجه ماند.

انفجار در نیروگاه هسته ای چرنوبیل و تبلیغات شدیدی كه در زمینه كاستی های امنیتی استفاده از انرژی هسته ای در این كشور صورت گرفت، به بروز جو منفی در افكار عمومی تركیه و در نهایت متوقف ماندن موضوع نیروگاه هسته ای در این كشور منجرشد.

پروژه مشتركی كه در سال 1989 میلادی با آرژانتین شروع شده بود، نیز به دلایل حقوقی، مالی و تكنولوژیكی ناكام ماند.

بعداز روی كار آمدن حزب عدالت و توسعه ( آك ) در اواخر سال 2002 میلادی، موضوع كاهش وابستگی تركیه به خارج در زمینه انرژی به عنوان یك مساله راهبردی مهم در دستور كار دولت اردوغان قرار گرفت.

دولت آنكارا به ویژه شخص اردوغان همواره در مجامع بین المللی از حق كشورها در استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای حمایت كرده و در این راستا بارها به برنامه صلح آمیز هسته ای جمهوری اسلامی ایران اشاره كرده و گفته است: آیا فردا تركیه نیز بخواهد از این انرژی در مقاصد صلح آمیز استفاده كند، نیز با ممانعت خارجی روبه رو خواهد شد.

دولت آنكارا به صراحت در این زمینه موضع خودرا اعلام كرده و تاكید كرده است مصمم است در یك دوره بلند مدت حداقل 20 درصد انرژی برق این كشور را از طریق نیروگاه های هسته ای تامین كند.

در شرایط فعلی توان تولید برق تركیه نزدیك به 50 هزار مگاوات است كه نزدیك به 33 درصد آن از نیروگاههای آبی، حدود 31 درصد از نیروگاههای حرارتی با سوخت گاز طبیعی، 27 درصد از نیروگاههای حرارتی با سوخت ذغال سنگ و نزدیك به 9 درصد نیز از نیروگاههای حرارتی با سوخت های دیگر و یا قدرت آب رودخانه و منابع دیگر تامین می شود.

تركیه دربین كشورهایی كه درزمینه انرژی به خارج وابسته می باشند قراردارد. این كشور بیش از 70 درصد در انرژی به خارج وابسته است.

گفته می شود تركیه از نظر منابع اورانیوم و توریوم كه ماده خام انرژی هسته ای به شمار می روند غنی است و منابع این كشور حدود 10 هزار تن تخمین زده می شود.

بنا به داده های اداره كل پژوهشهای معادن تركیه، این كشور دارای 380 هزارتن ذخیره توریوم است و انتظار می رود با فعالیت های كشف و حفر این رقم به دو برابر افزایش یابد.

خاورم/2011**230 **1446