'حسین ابوعبدالله' ملقب به ابیض، فرزند عبدالله ابن‌عباس و از نواده‌های امام زین‌العابدین (ع) است. وی در شهر قم متولد شد و در سال 319 ه.ق، در ری وفات یافت. او از بزرگان عصر خود و سرآمد علم و اخلاق به شمار می‌رفت. جد چهارمش حسن‌الفطس بود كه در اولین قیام آل علی (ع) علیه جور و بیدادگری بنی عباس، پرچم‌دار بود و چون بیرق سفید و گاهی زرد در دست داشت، او را سرنیزه آل ابی‌طالب می‌گفتند.
مرحوم حاج شیخ عباس محدث قمی در حاشیه كتاب منتهی‌الامال نوشته: «در قرب مزار حضرت عبدالعظیم قبری است ظاهر كه زیارتگاه عامه است و عقبه‌اش منقرض شده است.»
علامه قزوینی می‌گوید: «به احتمال قوی ابوعبدالله در عداد شیخ مفید و شیخ طوسی و از اركان شیعه به حساب می آید.»
امامزاده عبدالله كه اینك محل زیارت بسیاری از دوستداران ائمه اطهار(ع) است بقعه‌ای چهار ایوانی دارد كه اكنون سه ایوان شمالی، جنوبی و غربی آن بسته شده و تنها ایوان شرقی آن باز است، اما از سه ایوان دیگر به عنوان مسجد استفاده می‌شود. این امامزاده دارای ایوان، رواق و ضریح است. آینه كاری‌های ایوان درسال 1362، بازسازی شده است و اصل بنا به دوره صفویان باز می‌گردد.
ناصرالدین شاه به علت وجود كتیبه ای بر سر در ایوان دستور مرمت آن را داد و دو مرمت هم درسال 1325، انجام شده است كه شامل مرمت رواق و در خاتم 125 ساله‌ای است كه به همت مرحوم حاج مهدی دربال و پدرش آقا ملاعباس صورت گرفته است و سازنده آن میرزا كاظم‌خان نظام‌الملك بوده است.
سبك نقاشی‌های زیر گنبد كه قدیمی‌ترین نقوش به كار رفته در بقعه است، به دوره صفویه باز می‌گردد و شباهت فراوانی به نقوش چهل‌ستون، عالی قاپو و دیگر بناهای میدان نقش جهان دارد.
محدوده موقوفات گورستان، صحن و بقعه پیش از این 12هزار مترمربع بود كه بعدها مساحت گورستان تقریباً به 90هزار مترمربع افزایش یافت.
در این گورستان شخصیت‌های سرشناسی چون صابر همدانی، صادق سرمد، وحید دستگردی، محمد هاشم افضل العلما، شمس‌العلمای محلاتی، محمد ثانی خوانساری، سلیمی قلم، شیخ مجد رازی، ادیب پیشاوری، استاد جعفرشهیدی، علی دشتی، عمادالكتاب و شهدای 16 آذر مدفون هستند؛ اما این امامزاده با وجود همه این ویژگی ها بسیار محروم و مهجور است و وقتی وارد حیاط امامزاده می شوی تا چشم كار می كند قبر می بینی و قبر، طوری كه دلت می گیرد و بیشتر یاد خرابه ها می افتی.
این امامزاده واجب التعظیم، فضایی برای دارالقران، كتابخانه و فعالیت فرهنگی دیگری ندارد.
مدیریت آستان مقدس امامزاده عبدالله (ع) در گفت و گو با خبرنگار ایرنا می گوید: به دلیل وجود قبرهای بسیار، فضایی برای ایجاد مكانهای فرهنگی و قرآنی وجود ندارد و حتی این امامزاده از لحاظ امنیتی مشكل دارد.
'عباس عنایتی' با گلایه از همكاری نكردن نهادها، افزود: برای بالا بردن امنیت و زیبا ساختن فضای امامزاده، نیاز به همكاری اداره برق در نصب تیربرق و ایجاد روشنایی و شهرداری در نصب تابلویی در شهر، جدول كشی، گل كاری و آسفالت بود كه هیچكدام همكاری نكردند.
وی بیان كرد: با وجود چنین امامزاده معتبری متاسفانه مسوولان شهر اهمیتی به این آستان نمی دهند و طوری این آستان مهجور است كه حتی افرادی كه بچه خود شهرری هستند هم این امامزاده را نمی شناسند.
وی با اشاره به عمده ترین فعالیتهای انجام شده در یك سال اخیر اظهار كرد: در این مدت سیستم پیامك برای اطلاع رسانی از مناسبتها راه اندازی شد، همچنین شنبه ها در این آستان از یك روانشناس مشاوره حقوقی دعوت و نشست مشاوره خانواده هم توسط دكتر روانشناس خانواده تشكیل می شود.
وی ادامه داد: این آستان حدود 800 قرآن آموز تحت پوشش دارد و با دارالقران های سطح شهرستان ری در ارتباط است و هر هفته در روزهای دوشنبه و چهارشنبه جلسه های هفتگی قرآن در این مكان مقدس برپا و احكام و مسائل شرعی نیز توسط امام جماعت خود امامزاده برای مردم و زائران بیان می شود.
مدیریت آستان مقدس امامزاده عبدالله (ع) در پایان خواستار كمك همه نهادها و خیران برای از مهجوریت درآوردن این امامزاده شد.
7299/1914/591
تاریخ انتشار: ۱۹ خرداد ۱۳۹۲ - ۱۱:۰۰
شهرري - تهران بزرگ - امامزاده عبدالله شهرري يكي از معروفترين امامزاده هاي شهرستان ري است كه با وجود مدفون بودن مشاهير بسيار و بنام بودن خود، حتي براي مردم شهرري ناآشنا و مهجور است.