بابايي،چه خوش سرود سخن عشق را

'مقام شهادت اوج بندگی و سیر و سلوك در عالم معنی است و ما خاكیان محجوب چه می دانیم كه این ارتزاق عند رب الشهدا چه است؟' امام خمینی(ره)

هرازگاهی چند از آنانی بنویسیم كه عشق را در مسیر رسیدن به معبود یافتند و این راه را به سبكی بال پرندگان طی كردند. آنان كه روشنی اندیشه پاك شان در دل تاریكی های زمان، مسیر هدایت و سخن شان پاسخ همه سوالات بی جواب است. دفتر پژوهش و بررسی های خبری به منظور پاسداشت مقام شهید با ارائه سلسله گزارشهای یادنامه سخن عشق همراه می شود با عاشقان حقیقی كه معرفت الهی را به حق درك كردند.

و امروز همراه با شهید عباس بابایی

شهید عباس بابایی در سال 1329، در شهرستان قزوین متولد شد. وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در همان شهر گذراند. در سال 1348 به دانشكده خلبانی نیروی هوایی رفت. پس از اتمام دوره های مقدماتی برای ادامه تحصیلات به آمریكا اعزام شد و بعد از بازگشت به وطن، با ورود هواپیماهای پیشرفته اف – 14 به نیروی هوایی، وی كه از خلبان‌های تیزهوش و ماهر در پرواز با هواپیمای شكاری اف – 5 بود، به همراه تعدادی از خلبانان برای پرواز با هواپیمای اف-14 انتخاب و به پایگاه هوایی اصفهان منتقل شد.

در دوران انقلاب و مبارزه علیه نظام ستمشاهی، بابایی به عنوان یكی از نیروهای مومن و انقلابی نیروی هوایی، همراه با دیگر افراد متعهد ارتش وارد میدان مبارزه شد.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی او با دارا بودن تعهد، تخصص و توانایی مدیریتی در هفتم مرداد ماه 1360، فرماندهی پایگاه هشتم هوایی را به عهده گرفت.

او علاوه بر فعالیت به عنوان فرمانده، با استفاده از امكانات موجود، به عمران و آبادانی روستاهای مستضعف نشین اطراف پایگاه و شهر اصفهان پرداخت.

بابایی، با شایستگی و رشادت های فراوانی كه در دوران فرماندهی این پایگاه از خود نشان داد، در نهم آذر ماه 1362، به درجه سرهنگی ارتقاء یافت و به عنوان معاون عملیات نیروی هوایی منصوب و به تهران منتقل شد.

وی با داشتن روحیه شهادت طلبی به همراه رشادت و دلاوری كه در طول سال‌ها، در جبهه‌های حق علیه باطل از خود نشان داد، صفحات نوینی به تاریخ دفاع مقدس و نیروهای هوایی ارتش ایران افزوده است. او بیشتر وقت خود را با بیش ازسه هزار ساعت پرواز از جمله پرواز با هواپیماهای جنگنده، پرواز های عملیاتی در جبهه‌های غرب و جنوب كشور گذراند و از سال 1364 تا زمان شهادت، بیش از 60 مأموریت جنگی را با موفقیت كامل انجام داده است.

شهید بابایی در سال 1366 به دلیل شایستگی و دلاروی هایی كه در دفاع از جمهوری اسلامی و سركوب دشمنان بعثی از خود نشان داد، به درجه سرتیپی نایل شد.

چند ماه بعد صبح روز پانزدهم مرداد ماه سال 1366 مصادف با روز عید قربان، شهید عباس بابایی به همراه یكی از همرزمانش (سرهنگ نادری) با هدف شناسایی منطقه و تعیین راه كار اجرای عملیات، با یك فروند هواپیمای آموزشی اف-5 از پایگاه هوایی تبریز وارد آسمان عراق شد.

او پس از خاتمه مأموریت، در آسمان خطوط مرزی، مورد اصابت گلوله‌های تیربار ضد هوایی دشمن قرار گرفت و از ناحیه سر مجروح شد و بلافاصله به درجه شهادت نایل آمد.

سرلشكر خلبان شهید عباس بابایی در هنگام شهادت 37 سال داشت، او اسطوره ای بود كه از دوران كودكی تا پایان عمر با ارزشش همواره با گذشت و فداكاری زندگی كرد و در روز مباركی چون عید قربان، به مقام شهادت كه آرزوی دیرینه اش بود، نائل شد و نامش در تاریخ پر افتخار ایران جاودانه شد.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در توصیف شهید بابایی فرمودند:

' در میان رزمندگان شهید بابایی یك انسان بزرگ و یك چهره‌ماندگار و فراموش نشدنی است.'

از شهید بابایی دو وصیت نامه به جا مانده است كه در زیر به گزیده هایی از آنها اشاره می كنیم :

'... در این دنیا فقط پاكی، صداقت، ایمان، محبت به مردم ، جان دادن در راه وطن وعبادت باقی می ماند...همیشه بخاطرت این كلمات بسیار شیرین و پر ارزش را بسپار' كسی كه به پدر و مادرش احترام بگذارد ، یعنی طوری با آنها رفتار كند كه رضایت آنها را جلب نماید، همیشه پیش خداوند عزیز بوده و در زندگی خوشبخت خواهد بود.'

'...خدایا، خدایا، تو را به جان مهدی (عج) تا انقلاب مهدی (عج) خمینی را نگهدار. به خدا قسم من از شهدا و خانواده شهدا خجالت می كشم وصیت نامه بنویسم. حال سخنانم را برای خدا در چند جمله انشاالله خلاصه می كنم. خدایا مرگ مرا و فرزندان و همسرم را شهادت قرار بده. خدایا، همسر و فرزندانم را به تو می سپارم. خدایا ، در این دنیا چیزی ندارم ، هرچه هست از آن توست. پدر و مادر عزیزم، ما خیلی به این انقلاب بدهكاریم.'

اطلاع**1197**1717