تب شاليزار بيماري بومي استان هاي شمالي كشور

به گزارش خبرنگار اجتماعی ایرنا، براساس یافته‌های پزشكی این بیماری مهلك و پرخطر، بیشتر افرادی كه با آب آلوده به ادرار حیوانات مبتلا تماس دارند، در معرض ابتلا به بیماری تب شالیزار قرار دارند.

طبق آمار وزارت بهداشت درصد بالایی از مبتلایان به این بیماری را شالیكاران و كشاورزان مناطق شمالی تشكیل می‌دهند كه علائم بیماری به صورت تب، لرز، درد شدید عضلانی، سردرد مداوم، بیقراری، ضعف و سستی، درد شكم، تهوع و استفراغ، اسهال و در انتها نارسایی كبد یا كلیه و یا مننژیت ظاهر می‌شود و می‌تواند فرد را از پای درآورد.

به گفته كارشناسان بیماریهای منتقله از حیوان به انسان وزارت بهداشت عامل ایجاد كننده تب شالیزار یا (لپتوسپیروز ) میكروارگانیسمی است كه منجر به یك بیماری تب دار حاد یا تحت حاد می‌شود.

عامل بیماری از طریق مخاط‌ها (چشم، مخاط دهان) و پوست آسیب دیده وارد بدن میزبان (انسان) شده و از طریق خون به ارگان‌هایی كه معمولا سیستم اعصاب مركزی، كبد و كلیه‌ها است مهاجرت كرده و تكثیر می‌یابد.

این بیماری توسط حیوانات اهلی و وحشی كه معروفترین آن موش صحرایی است از طریق ادرار آلوده به میكروب (آب آلوده به ادرار) به انسان منتقل می‌شود، انتقال انسان به انسان نادر است و معمولا كشاورزان به آن مبتلا می‌شوند ولی امكان ابتلای افراد دیگر به این بیماری نیز وجود دارد.

به گفته كارشناسان بیماری های منتقله از حیوان به انسان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی برنجكاران، كشاورزان، دامداران، دامپزشكان، ماهیگیران، كارگران كشتارگاه ها و فاضلاب ها و معادن از جمله افراد در معرض خطر بیماری تب شالیزار محسوب می شوند.

كارشناسان وزارت بهداشت به افراد توصیه كرده اند از ورود به آب های آلوده و آب مزارع و آب بندان ها خودداری كنند.

همچنین كشاورزان و شالیكاران هنگام خروج از مزارع شالیزاری یا رودخانه ها، دست و پای خود را با آب سالم و بهداشتی بشویند.

اجتمام(5)9188**1558