تاریخ انتشار: ۱۸ مرداد ۱۳۹۲ - ۰۸:۳۹

تهران - مومنان پس از سپري كردن ماه ميهماني خدا و هفت شهر عشق و بر زمين افكندن ديو نفس، اكنون آماده مي شوند در عيد فطر اين پيروزي بزرگ را جشن بگيرند.

روزه داران در ماهی كه اولش رحمت، میانه اش مغفرت و انتهایش رهایی از آتش است، بهترین و پرفیض ترین عبادت را در بهترین ایام و شب های این ماه انجام داده و اینك منتظر دریافت پاداش و عیدی یك ماه صبوری هستند.

رضای آل محمد(ع) را سخنی شنیدنی درباره عید فطر است: همانا روز فطر، عید قرار داده شده تا برای مسلمانان روز اجتماعی باشد كه در آن روز گرد هم آیند و [عشق و محبت خود] به خداوند را ابراز كنند و به خاطر منتی كه بر آنان نهاده است، او را ستایش كنند، پس روز عید و روز گردهم آیی و روز افطار، روز زكات، روز گرایش به یكدیگر و روز تضرع [به پیشگاه حق تعالی] است، [و نیز روز فطر، روز عید قرار داده شده] به دلیل آنكه روز فطر اولین روز سال است كه خوردن و آشامیدن در آن جایز شمرده شده است، چرا كه نزد اهل حق اولین ماه سال، ماه رمضان است و خداوند دوست دارد در روز عید فطر، مسلمانان اجتماع كنند و با یكدیگر به ستایش و تقدیس او بپردازند.

در صبحدم این عید آسمانی است كه هاتفی ملكوتی، پیروزمندان میدان جهاد اكبر را به دریافت پاداششان فرا می خواند، پاداشی فراتر از پاداش های خاكی و غیرقابل مقایسه با هدایای پادشاهان زمینی.

امام باقر(ع) از پیامبر اكرم(ص) روایت كردند: «هنگاهی كه روز اول ماه شوال فرا می رسد، منادی ندا می دهد: هان ای مومنان! برای دریافت جوایزتان صبح زود بشتابید. ای جابر، جوایز خداوند همانند جوایز پادشاهان نیست. سپس فرمود: روز اول شوال، روز جوایز است.»

فاتحان و مدال آوران جهاد اكبر را شایسته نیست كه از پس این پیروزی بزرگ، در گرداب معصیت و نافرمانی در غلطند و دیگر بار اسیر نفس فرومایه شوند و عزت خدایی را با ذلت شیطانی معاوضه كنند.

امیرمومنان علی(ع) در خطبه های عید فطر، مردم را به دوری از معصیت در ابعاد مختلف فردی، اجتماعی و اقتصادی دعوت می فرماید.

امام علی(ع) در عید فطر خطبه خواند تا آنجا كه فرمود: 'فرمان خداوند را در خودداری از كارهایی كه شما را از آن برحذر داشته است، عمل كنید [كه از آن جمله است:] نسبت ناروا به زنان عفیف، شهوترانی حرام، شراب خواری، كم فروشی، شهادت ناحق و فرار از جهاد.'

از همین رو است كه پاكان و سالكان را در تعظیم این عید عظیم آدابی است و در تحكیم شعایر آن احكامی.



** كیفیت خواندن نماز عید فطر

نماز عید فطر دو ركعت است مومن در ركعت اول حمد و سوره (سوره اعلی بهتر است خوانده شود) بخواند و بعد از قرائت پنج تكبیر بگوید و بعد از هر تكبیری این قنوت را بخواند:



اَللَّهُمَّ أَهْلَ الْكِبْرِیَاءِ وَ الْعَظَمَةِ

ای خدا ای كه عظمت و كبریایی شایسته و مخصوص توست

وَ أَهْلَ الْجُودِ وَ الْجَبَرُوتِ وَ أَهْلَ الْعَفْوِ وَ الرَّحْمَةِ وَ أَهْلَ التَّقْوَی وَ الْمَغْفِرَةِ

و جود و بخشش و جلال و جبروت به تو اختصاص دارد و لایق عفو و رحمت و سزاوار ترس از عصیان و آمرزش گناهان تویی

أَسْأَلُكَ بِحَقِّ هَذَا الْیَوْمِ الَّذِی جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمِینَ عِیداً

از تو درخواست می‏كنم به حق این روز كه برای مسلمین عید قرار دادی

وَ لِمُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهِ عَلَیْهِ وَ آلِهِ ذُخْراً وَ شَرَفاً وَ مَزِیداً أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

و برای محمد صلی الله علیه و آله ذخیره و زیادت مقام گردانیدی درخواست دارم كه درود بر محمد (ص) و آلش فرستی

وَ أَنْ تُدْخِلَنِی فِی كُلِّ خَیْرٍ أَدْخَلْتَ فِیهِ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ

و مرا هم در هر سعادتی كه محمد (ص) و آل محمد (ع) را داخل گردانیدی داخل سازی

وَ أَنْ تُخْرِجَنِی مِنْ كُلِّ سُوءٍ أَخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُكَ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ‏

و از هر بدی كه محمد (ص) و آل محمد (ع) را خارج ساختی مرا نیز خارج گردانی كه درود بر محمد و آل او باد

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ خَیْرَ مَا سَأَلَكَ مِنْهُ عِبَادُكَ الصَّالِحُونَ وَ أَعُوذُ بِكَ فِیهِ مِمَّا اسْتَعَاذَ مِنْهُ عِبَادُكَ الصَّالِحُونَ الْمُخْلِصُونَ‏

ای خدا من از تو درخواست می‏كنم بهتر چیزی را كه بندگان شایسته‏ات از تو درخواست كردند، و پناه می‏برم به تو از آنچه بندگان صالحت به تو پناه بردند.

پس تكبیر ششم بگوید و به ركوع رود و بعد از ركوع و سجود برخیزد به ركعت دوم و بعد از حمد سوره (بهتر است سوره شمس را بخواند) بخواند پس چهار تكبیر بگوید و بعد از هر تكبیری آن قنوت را بخواند و چون فارغ شد تكبیر پنجم گوید و به ركوع رود پس نماز را تمام كند و

بعد از سلام تسبیح زهرا(ع) بفرستد.

بعد از نماز عید دعاهای بسیار وارد شده است و شاید بهترین آنها دعای چهل و ششم صحیفه كامله باشد. و مستحب است كه نماز عید در زیر آسمان و بر روی زمین بدون فرش و بوریا واقع شود.

فراهنگ(2)1883**1558