مراقب بيماري تب كريمه كنگو باشيم

به گزارش ایرنا، دكتر 'حسین بیگلری' روز یكشنبه افزود: مردم گوشت و فرآورده های گوشتی مورد نیاز خود را از مراكز مجاز مورد تایید سازمان دامپزشكی و مركز بهداشت تهیه كنند.

وی گفت: تب خونریزی دهنده كریمه كنگو یكی از عمده ترین بیماری های ویروسی خونریزی دهنه حاد است كه عمدتا به وسیله ' كنه ' منتقل می شود.

وی اظهار كرد: عفونت در انسان بعد از گزش كنه آلوده یا له كردن كنه بر روی پوست و یا تماس محافظت نشده با لاشه حیوانات و ترشحات حیوانات آلوده در بدن انسان ایجاد می شود.

وی گفت: خطر انتقال بیماری در طی ذبح حیوان آلوده و مصرف گوشت خوب پخته نشده حیوان وجود دارد و این بیماری در بیمارستان ها می تواند به صورت عمده انتقال داشته باشد كه توجه به آن و آموزش كاركنان از اهمیت زیادی برخوردار است كه مجموعه فعالیت های آموزشی در این خصوص پیشتر انجام شده و اكنون نیز در حال انجام می باشد.

دكتر بیگلری اظهار كرد: اساس كار پیشگیری در رابطه با تب خونریزی دهنده كریمه كنگو یا CCHF بخصوص كودكان، دانش آموزان و دامداران و كسانی كه به واسطه شغلی با دام در تماس هستند همچون سلاخان و قصابان استفاده از وسایل حفاظتی دستكش، عینك و روپوش است.

وی گفت: معمولا هر ساله در كشور حدود 150 مورد ابتلا به این بیماری دیده می شود بویژه در استان های جنوب شرقی كه امسال نیز با توجه به تردد دام ها و نیز كشتارهای غیرمجاز و البته همجواری كشور عراق در استان های غربی نیز دیده شده است كه این تعداد در استان كرمانشاه دو نفر مبتلا می باشد.

وی با تاكید بر اینكه رعایت اصول بهداشتی در تماس با دام بسیار اهمیت دارد، افزود: مورد مشكوك، بیماری است كه به دنبال تماس محافظت نشده با دام و بافت های حیوانات دچار علائمی چون تب ناگهانی به همراه درد شدید عضلات و خونریزی از مخاطات و نقاط مختلف بدن است.

تب خونریزی دهنده كریمه - كنگو یك بیماری خونریزی دهنده ویروسی و مشترك بین انسان و دام است كه در انسان باعث بیماری و مرگ و میر می شود.

این بیماری اولین بار در منطقه كریمه اوكراین سبب مبتلا شدن بیش از 200 نفر در طی سال های 1945- 1944 شده است.

عامل بیماری بعد ها در سال 1956 در كنگو واقع در قاره آفریقا شناسایی شد، به همین دلیل نام بیماری از تركیب این دو محل كریمه و كنگو انتخاب شد، امروزه در بیشتر كشورها بویژه در كشورهای همسایه ایران و ایران ویروس عامل بیماری و یا آنتی بادی مربوط به آن جدا شده است.

عامل بیماری ویروسی از خانواده بونیا ویریده و جنس نایرو ویروس است، مقاومت ویروس در برابر حرارت كم است، بنابراین پختن گوشت و پاستوریزاسیون شیر باعث از بین رفتن ویروس می شود.

راه های انتقال:

1- انتقال از طریق گزش كنه آلوده

2- انتقال از طریق له كردن كنه های آلوده

3- انتقال از طریق سایر حشرات

4- انتقال بیماری به انسان در اثر تماس مستقیم با خون، ترشحات و بافت های آلوده

5- كاركنان بیمارستان ها مثل پزشكان، پرستاران، بهیاران و .... در اثر تماس با افراد بیمار و یا وسایل آلوده به بیماری مبتلا می شوند.

6- قصابان، سلاخان، كارگران كشتارگاه ها، دامپزشكان، بازرسین كشتارگاه ها، دامداران و افرادی كه در تماس با دام آلوده یا لاشه دام بیماری می باشند در معرض خطر بیماری قرار دارند .

علائم بیماری در دام:

در دام، بیماری بندرت علائم درمانگاهی نشان می دهد، پس از یك دوره سه تا 12 روزه در اثر عفونت خونی ویروس، تب به مدت یك هفته دوام یافته و در حالت حاد خونریزی و پر خونی در مخاطات دیده می شود و پس از یك هفته دام به عنوان ناقل بیماری، ویروس را از بدن خود دفع می كند

علائم در انسان:

این بیماری در انسان به صورت های حاد، تحت حاد و خفیف گزارش شده است، علائم بیماری در انسان شامل تب و لرز ، سر درد، درد عضلانی، گلو درد ، درد شكم ، تهوع ، اسهال، پرخونی ملتحمه چشم و حساسیت به نور دیده می شود.

سه تا شش روز بعد دانه های قرمز جوش مانند در سطح بدن بخصوص روی سینه و دست و پا و مخاطات ایجاد می شود، در فرم شدید در اثر شدت بیماری لكه های خونریزی در زیرپوست مشاهده می شود كه به همراه خون دماغ، استفراغ خونی، مدفوع خونی و خونریزی رحمی می باشد.

مرگ در اثر تداوم اسهال، خونریزی مغزی، ادم ریوی و نارسایی ریوی اتفاق می افتد، میزان مرگ و میر در انسان 15 تا 70 درصد گزارش شده است.

تشخیص بیماری:

قطعی ترین راه تشخیص بیماری جدا سازی ویروس است كه خون بیمار به مغز نوزاد موش تزریق می شود و پس از یك هفته ویروس را با استفاده از آزمایش RT-PCR و ایمونوفلوئوسنت (IFA) برای تشخیص بیماری نیز استفاده می شود.

كنترل و پیشگیری بیماری:

مهمترین راه كنترل بیماری محافظت در برابر گزش كنه ها با سم پاشی دام ها و اماكن دامی می باشد، لذا توصیه می شود در فصول بهار و پاییز كه فصل فعالیت كنه ها می باشد دو هفته قبل از كشتار دام جایگاه و بدن دام سمپاشی شده باشد و ضمناً در صورت مشاهده علائم تب دار بودن از ذبح دام خودداری شود.

استفاده از لباس كار مناسب، چكمه، كلاه ، عینك، ماسك و دستكش مخصوص در واحد های دامپروری و كشتارگاه ها و قصابی ها و افراد كه در تماس مستقیم با دام ها و یا لاشه آنها هستند، ضروری است.

از له كردن كنه ها با سنگ و یا انگشت خوداری شود، چون باعث انتشار آلودگی به اطراف می شود، هنگام پشم چینی و ذبح دام، دهان، چشم و بینی با ماسك و عینك مخصوص پوشانده شود تا از انتقال بیماری از طریق خون و مایعات بافتی دام جلوگیری شود.

قرنطینه كردن و مراقبت ویژه از بیماران مشكوك و مبتلا به بیماری تب كریمه الزامی است.

نگهداری لاشه دام ها در دمای صفر تا چهار درجه به مدت 18 تا 24 ساعت تا جمود نعشی بصورت كامل انجام شود.

567