چرا ماندلا شايسته احترام است

زوما همچنين گفت: 'ملت ما بزرگ‌ترين فرزند خود را از دست داده است. مردم ما پدر خود را از دست داده‌اند. تقلاي خستگي ناپذير او براي كسب آزادي احترام جهانيان را برايش به همراه آور.'

ماندلا اولين رئيس جمهوري سياه پوست آفريقاي جنوبي بود كه از سال 1994 به مدت پنج سال اين سمت را بر عهده داشت و بسياري او را پدر آفريقاي جنوبي مي‌دانند.

رهبر پيشين آفريقاي جنوبي، عليه آپارتايد (يا حاكميت اقليت سفيد بر كشور) مبارزه كرد و در سال 1993 جايزه صلح نوبل را دريافت كرد.

اگر چه ماندلا، مدت 27 سال زنداني بود اما در همين مدت ، نقش برجسته‌اي در برقراري صلح در ساير مناقشات به عهده داشت.



*بخشش بزرگ

ماندلا به رغم حبس طولاني مدت، دشمنان سابق خود را بخشيد و به عنوان رييس جمهوري وقت از تمام نژاد‌ها خواست براي دستيابي به آشتي ملي همكاري كنند و اين ويژه گي رهبر فقيد آفريقاي جنوبي است كه از وي چهره اي متمايز در ميان رهبران آزاديخواه جهان ساخته است.

شايد در ظاهر اين بخشش شيوه ي مرداني بزرگ همچون ماندلا باشد، اما با مروري بر زندگي وي كه سال ها مبارزه كرده و شكنجه هاي روحي و جسمي ديده و 27 سال از دوران جواني و ميانسالي خود را در زندان سپري كرده درمي يابيم كه ماندلا كارهاي بزرگي را مسبب شد و از انجام كارهاي بزرگ ديگري نيز صرفنظر كرد.

او آن وقت كه در موقعيت آزادي و اقتدار و موقعيت قرار گرفت و از شخصيت هاي سرشناس بين المللي شد، مي توانست از دشمنانش انتقام بگيرد، اما براي تعميق صلح نه تنها در كشور خود، بلكه در جهان از حق خود گذشت و الگو و محبوب دل ها شد.

* رهبري قابل احترام

به اعتراف رسانه هاي غربي نلسون ماندلا، يكي از سياستمداراني بود كه از احترام فوق العاده‌اي در سراسر جهان برخوردار بود. او كسي بود كه رهبري مبارزه براي جايگزين كردن رژيم نژاد پرست (آپارتايد) آفريقاي جنوبي با حكومتي مبتني بر دموكراسي چند نژادي را به عهده داشت.

به نوشته ي اين رسانه ها او شخصي دوست داشتني بود و با فروتني و شوخ طبعي. با وجود رفتار خشني كه با او شده بود، كينه‌اي نبود. داستان جالب زندگي اش تا حدودي دليل علاقه فوق العاده مردم جهان به اوست.

نلسون ماندلا، پس از آن كه در سال 1999 از رياست جمهوري كشورش كناره گيري كرد به صورت مشهورترين سفير و نماينده آفريقاي جنوبي درآمد. براي مقابله با بيماري ايدز و ويروس اچ آي وي، تلاش زيادي كرد و فعاليت هاي او بود كه سبب شد آفريقاي جنوبي به عنوان ميزبان بازي هاي جام جهاني سال 2010 انتخاب شود.

او همچنين در مذاكرات صلح در جمهوري دموكراتيك كنگو، بروندي و ساير كشورهاي جنوب آفريقا شركت داشت.

در سال 2004 در 85 سالگي، نلسون ماندلا از صحنه سياسي و اجتماعي كناره گيري كرد تا وقت بيشتري را با همسر و دوستان خود و در آرامش بگذراند.

ماندلا به كساني كه مي خواستند او را براي شركت در برنامه هايي در آينده دعوت كنند مي گفت درصورت لزوم خودش با آنان تماس خواهد گرفت.

در سال 1943 نلسون ماندلا به عنوان يك فعال سياسي به كنگره ملي آفريقا پيوست و بعد موسس و رئيس شاخه جوانان اين حزب شد.

در سال 1952 پروانه وكالت گرفت و با 'اوليور تامبو'، كه همكارش بود دفتر وكالت خود را در ژوهانسبورگ باز كرد. آن دو به اتفاق مبارزه عليه تبعيض نژادي را شروع كردند.

نظام آپارتايد توسط حزب ملي، كه تمام اعضايش سفيد پوست بودند و اكثريت سياه پوست را سركوب مي كردند، پياده شده بود.

در سال 1956 به نلسون ماندلا و 155 فعال ديگر كنگره ملي آفريقا اتهام خيانت زده شد، ولي پس از محاكمه اي كه چهار سال طول كشيد، از آنان رفع اتهام شد.

پس از تصويب قانون جديدي كه به موجب آن محل كار و زندگي سياه پوستان تعيين و به آنان تحميل مي شد، مبارزه عليه آپارتايد شدت يافت.

در سال 1958 نلسون ماندلا با 'ويني ماديكيزلا'، كه بعدا نقش بسيار فعالي براي آزادي او از زندان داشت، ازدواج كرد.

در سال 1960 كنگره ملي آفريقا غيرقانوني اعلام شد و نلسون ماندلا و ساير اعضاي ارشد اين سازمان به فعاليت هاي زيرزميني روي آوردند.

در همين سال، پس از آنكه پليس در جريان تظاهرات در شهرك سياه پوست نشين شارپويل، 69 سياه پوست را به ضرب گلوله كشت، مخالفت با آپارتايد تشديد يافت.

ماندلا نيز سرانجام دستگير شد و به جرم خرابكاري و تلاش براي سرنگون كردن دولت با توسل به خشونت، به زندان افتاد.

ماندلا دفاع از خودش را در دادگاه به عهده گرفت و از اين فرصت براي دفاع از عقايدش در ارتباط با دموكراسي، آزادي و برابري صحبت كرد. او گفت او ايده يك جامعه آزاد و دموكراتيك را محترم مي شمارد و آرزويش اين است كه تمام مردم به اتفاق با مصالحه و با فرصت هاي يكسان زندگي كنند. وي افزود اين آرزويي است كه براي تحقق آن اگر لازم باشد حاضر است جانش را فدا كند.

ماندلا در سال 1964 به حبس ابد محكوم شد. هنگام فوت مادرش در سال 1968 و نيز پسر ارشدش كه يك سال بعد در اثر تصادف اتومبيل كشته شد، به او اجازه شركت در مراسم تدفين آنان داده نشد.

نلسون ماندلا مدت 18 سال را در زندان جزيره روبن گذراند و در سال 1982 به زندان پالسمور، در خاك اصلي آفريقاي جنوبي منتقل شد.

در حالي كه ماندلا و ساير رهبران كنگره ملي آفريقا در زندان يا تبعيد به سرمي بردند، جوانان شهرك هاي سياه پوست نشين آفريقاي جنوبي براي مبارزه با تبعيض نژادي همچنان تلاش مي كردند. تا قبل از سركوبي اين مبازرات، صدها نفر كشته و هزاران نفر مجروح شدند.

در سال 1980 'اوليور تامبو'، كه در تبعيد زندگي مي كرد مبارزه بين المللي را براي آزادي نلسون ماندلا شروع كرد و در پي آن جامعه جهاني، تحريم هاي عليه رژيم نژاد پرست آفريقاي جنوبي را كه در سال 1967 به اجرا گذاشته بود تشديد كرد.

اين فشارها نتيجه داد و در سال 1990 اف-دبليو- دكلرك، رئيس جمهوري وقت آفريقاي جنوبي ممنوعيت كنگره ملي آفريقا را لغو كرد. ماندلا از زندان آزاد شد و مذاكره براي تشكيل اولين حكومت چند نژادي مبتني بر دموكراسي، شروع شد.

گزارش از : عبدالرضا بندي

1144