روابط عمومی بدون عكاسی هرگز

بیست و هفتم اردی بهشت یا هفدهم ماه می میلادی به عنوان روز جهانی ارتباطات و روابط عمومی نامیده شده تا عصر ارتباطات و اثرگذاری رسانه ها بر جامعه مورد تاكید قرار گیرد و در این بین نیز

روابط عمومی ها از قطار سریع السیر اطلاع رسانی جا نمانند.

ارتباطات مولفه ای جدایی ناپذیر از جامعه مدرن ابزارگراست و بنا بر تفكر توسعه گرایی جوامع بشری، ارتباطات پله اول همگرایی اجتماعی محسوب می شود.

یكی از ابزار ارتباطات كه شكلی سازمان یافته دارد،روابط عمومی است كه ساختار درون سازمانی و وظایف برون سازمانی دارد.

روابط عمومی به عنوان یك نهاد مطلع، برای حضور در رقابت گسترده جهان ارتباطات نیاز به ابزارهای مدرن و جدید دارد.

مستندنگاری رخدادهای درون و برون سازمانی یكی از شرح وظایفی است كه برای روابط عمومی ها تعریف شده و در مستند گرایی، هنر عكاسی نقش آفرین است.

استفاده از هنر عكاسی در مستند كردن رخدادها غیرقابل انكار است به همین سبب یك روابط عمومی موفق برای ایجاد این سندیت باید از هنر عكاسی به بهترین شكل بهره ببرد.

متاسفانه در بین برخی از روابط عمومی ها هنوز از ثبت تصویری رخدادهای خبری استفاده نمی شود و از سوی دیگر آن عده نیز كه این مستندنگاری را درك كرده اند، مبتلا به ابزار عكاسی فرسوده با كیفیت بسیار پایین می باشند.

تنها در تعدادی از سازمان ها به این جنبه سندنگاری اهمیت داده می شود،به همین جهت در تمامی برنامه ها از عكاسان حرفه ای بهره می گیرند، در حالی كه تعدادی از روابط عمومی ها از این هنر گریزان می باشند.

از سوی دیگر نگاه غیرحرفه ای به هنر عكاسی از سوی برخی از مسوولان روابط عمومی باعث شده رخدادهایی كه شاید می توانست برای آن ارگان و نهاد یك عمر، مانا و ماندگار باشد، به راحتی به فراموشی سپرده شده است.

اگر چه تعدادی از مسوولان روابط عمومی نیك به اثرگذاری عكاسی در اطلاع رسانی وافق می باشند اما در برخی موارد نادر نیز كارشناسانی در روابط عمومی ها حضور دارند كه هیچ شناختی از دوربین عكاسی ندارند و با چشم هایی بسته اقدام به گرفتن عكس از یك رخداد مهم می كنند.

هنر عكاسی در ارتباط گیری روابط عمومی با مخاطب باید به صورت جدی مد نظر گرفته شود چه اینكه عكس ها در آینده، عنصر اثرگذاری اطلاع رسانی را برای سازمانها و نهادها تعیین می كنند.

به اذعان كارشناسان علوم ارتباطات گاهی لنز دوربین عكاس كار قلم خبرنگار را می كند تا دنیای تجسم به صحنه ذهن مخاطب بیاید.

عكاسی خبری یا فتوژورنالیسم به گونه ای از عكاسی گفته می‌شود كه پبام و هدف اصلی آنها خبررسانی است و در این مسیر عكاسی خبر تكمیل كننده هنر خبرنگاری است در حالی كه بسیاری از مسولان روابط عمومی ها از آن غافل می باشند.

آنگونه كه كارشناسان رسانه تعریف كرده اند، عكاسان خبری، همان نویسندگان مقاله و مخبران خبر به وسیله تصویر یا عكس هستند كه از زاویه دید خود خبر را روایت می كنند.

عكاسی خبری، هنری است كه برای روایت گویی از رخداد و حادثه به كار می رود و مستندترین بخش در امر اطلاع رسانی را برعهده دارد و روابط عمومی ها نسبت به این امر باید حساسیت بیشتری داشته باشند.

فتوژورنالیسم، هنری است كه مخاطبان رسانه را به سمت واقعیت های رخ داده، سوق می دهد و برگ برنده استناد به یك رخداد، حدوث و وقوع یك عكس در خبر است.

در فتوژرنالیسم یا عكاسی خبری، هرگز عكاس جایی برای قضاوت ندارد و آنچه را از دریچه ویزور خود می بیند باید نگارش كند یعنی به هنر تصویر و قاب مبدل سازد.

برخی از خبرها بر اساس روایت عكس شكل می گیرد و عكس رقم زننده اخبار دیگر است و عكاس نگرشی را پیش چشم مخاطب می گذارد.

به همین دلیل است كه حضور عكاس در رخدادهای خبری به نفع روابط عمومی ها خواهد بود چرا كه ممكن است، گاهی قلم از نگارش متن بازماند.

به گزارش ایرنا، بیست و هفتم اردی بهشت ماه فرصت مطلوب برای بازنگری روش های سنتی روابط عمومی و حركت به سمت بهره گیری از روش های مدرن در حوزه اطلاع رسانی سازمانی و برون سازمانی می باشد.

گزارش از محمود رییسی

7359/558/