تهران - ایرنا - پایگاه خبری نیچر ورلد نیوز نوشت: با آمدن تابستان و گرم شدن هوا در ایران، كمبود آب در این كشور به یك فوریت ملی تبدیل شده است.

به گزارش گروه اقتصادی ایرنا، این پایگاه خبری كه اخبار علمی جهان را منتشر می كند، نوشت: براساس اعلام موسسه دستورالعمل های بین المللی آینده، گروه مستقلی در استرالیا كه در زمینه تحلیل های استراتژیك فعالیت می كند، ایران در سال 2013 با بارشی كمتر از حد متوسط، با افت چشمگیر منابع آب روبرو شد و سطح آب در بخش وسیعی از سدها و آبراه های آن به كمتر از ظرفیت مطلوب رسید.

این منطقه كه به طور عادی خشك و كم باران است، در طول فصول گرم سال با تشدید مشكلات كم آبی، منابع آب آن به طور مرتب به خطر می افتد به طوری كه برآورد می شود 70 درصد بارش ها در این منطقه تبخیر شده و از دست می رود.

در سال 2013، دولت ایران خواستار تلاش بیشتر برای محافظت از آب شد و ابراز نگرانی كرد كه تغییر آب و هوا در جهان منجر به بدتر شدن وضعیت بارش ها در این كشور در سالهای آینده شود.

بنابه اعلام پیوند نیوز، از ماه مه (اردیبهشت)تاكنون شماری از منابع اصلی آبی این كشور از جمله زاینده رود و دریاچه ارومیه خشك شده اند.

نیویورك تایمز در اوایل سال 2014 اعلام كرد، دریاچه ارومیه (یكی از بزرگترین دریاچه های ایران) فقط پنج درصد آبی كه در سالهای اخیر داشته است، را دارد و بخش عمده بستر آن اكنون با گرمای سوزان خورشید خشك شده است.

این دریاچه وسیع روزی میزبان قایق های پر از گردشگری بود كه به امید دیدن دسته های بزرگ فلامینگو كه شهرت این دریاچه به واسطه آن بود، به این منطقه می آمدند.

یك ایرانی به نام حمید رعناقدر به خبرنگار تایمز گفت: چند سال پیش، عمق آب این دریاچه 30 فوت بود.

در تاریخ چهارم مه (14 اردیبهشت) حمید چیت چیان وزیر نیروی ایران به رسانه های داخلی این كشور گفت: وضعیت بدتر از بحران است.

وی هشدار داد: كمبود آب می تواند به شدت بیش از نیمی از جمعیت ایران را تحت تاثیر قرار دهد.



** مشكل مردم

براساس گزارش موسسه دستورالعمل های بین المللی آینده، بحران آب در ایران یك مشكل دو وجهی است. از یك سو، تغییر جهانی آب و هوا همسو با تولید زیاد گازهای گلخانه ای در این كشور، كاهش بارش ها در این كشور را تشدید كرده است.

از سوی دیگر، بسیاری از كارشناسان بر این باورند كه بخشی از مشكل، خود مردم ایران هستند.

این سازمان افزود: برغم كمبود همیشگی آب، استفاده از آب در ایران همواره غیر كارا بوده است. مصرف آب در ایران 70 درصد بیش از متوسط جهانی است.

جمعیت ایران 75 میلیون نفر برآورد می شود كه هر سال بر این تعداد افزوده می شود. مردم ایران به كمبود هر ساله آب و درخواست مسوولان برای صرفه جویی آب عادت كرده اند اما به هشدارهای دولت توجه چندانی نشان نمی دهند.

براساس گزارش بولتن اورسام واتر، اسماعیل كهرام یك كارشناس محیط زیست در تهران اخیرا به رسانه های داخلی این كشور گفت: تنها راه برای اینكه به مردم فهماند كه بحران فعلی كمبود آب بسیار جدی تر از سالهای گذشته می باشد شروع به جریمه خانوارهایی كرد كه مصرف آب آنها فراتر از حدمجاز است.

كهرام افزود: چند سال پیش، برنامه محدودسازی مصرف آب وجود داشت. هر روز آب به مدت چند ساعت در برخی مناطق تهران قطع می شد لیكن مردم آنقدر آب ذخیره می كردند كه مصرف آب از حالت عادی نیز بیشتر شد.

تهران یكی از بزرگترین شهرهای ایران است كه جمعیت آن 22 میلیون نفر برآورد می شود، یعنی بیش از یك چهارم كل جمعیت كشور.

متاسفانه مسوولان این شهر اعلام كرده اند كه در تاریخ 9 مه (19 اردیبهشت) یعنی در آستانه شروع گرما در این شهر، مصرف آب آن ركورد زده و به دو میلیون و 992 هزار متر مكعب رسیده است.

در اواخر ماه آوریل (اوایل اردیبهشت) با كاهش سطح آب سدها و با عنایت به اینكه سدها به تنهایی نمی توانند آب آشامیدنی و آب مورد نیاز بخش آبیاری را تامین كنند، وزارت نیروی ایران چاه های جدیدی در اطراف استان تهران حفر كرد.

پرویز كردوانی یك كارشناس محیط زیست به خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) گفت: این چاه ها فقط مشكل كم آبی را بدتر می كنند؛ این منطقه اكنون خیلی بیشتر از آنچه كه می توان امیدوار بود در طول سال به ذخایر آب طبیعی منطقه برگردد، آب مصرف می كند.

وی افزود: در شهر رفسنجان واقع در استان كرمان نیز بیش از حد چاه حفر شده است. در این شهر یك هزار و 300 حلقه چاه حفر شده در حالی كه ذخایر آب زیرزمینی آن تنها قادر به پشتیبانی 70 حلقه چاه است.

براساس اعلام موسسه دستورالعمل های بین المللی آینده، تنها امید ایران این است كه بی درنگ شروع به اجرای ذخیره سازی آب از فاضلاب های شهری كند و همزمان رصد دقیق منابع آب و بهبود كارایی سیستم آبیاری كشاورزی را نیز مدنظر قرار دهد، هرچند ممكن است برای این كار خیلی دیر شده باشد.



** عامل گازهای گلخانه ای

عامل مهم دیگری كه باید مورد توجه قرار گیرد، گازهای گلخانه ای است. براساس گزارشی كه در سال 2013 توسط آژانس ارزیابی محیط زیست هلند منتشر شد، ایران در سال 2012 با سوزاندن سوخت های فسیلی و تولید سیمان در مجموع 410 میلیون تن دی اكسید كربن در اتمسفر زمین منتشر كرده است.

بخشی از این تولید سیمان در راستای تلاش گسترده رییس جمهوری قبلی ایران برای ساخت سد بود كه هدف آن تامین نیاز روزافزون جمعیت این كشور به آب بود، یك راه حل مبتنی بر تضعیف لایه اوزون.

نتیجه اینكه اكنون ایران با بیش از 500 سد، سومین كشور دارای بیشترین تعداد سد در جهان است، در حالی كه 400 سد دیگر را نیز در دست احداث دارد.

در دومین گزارش ملی ایران كه در سال 2010 در گردهمایی سازمان ملل در زمینه تغییر آب و هوا ارایه گردید، محمد جواد محمدی زاده رییس وقت سازمان محیط زیست ایران به مقامات جهانی گفت: انتظار می رود انتشار گازهای گلخانه ای در بخش غیر انرژی ایران مانند سیمان و خودرو از 100 میلیون تن در سال 2000 به 225 میلیون تن در سال 2025 افزایش یابد.

این بزرگترین خطری است كه ایران را تهدید می كند و وضعیت این كشور را در مقایسه با كشورهایی سردمدار انتشار گازهای گلخانه ای در جهان هستند مانند آمریكا و چین، بسیار متفاوت می كند.

در اوایل ماه ژوئن (خرداد) چین و آمریكا اعلام كردند به شدت از انتشار گازهای گلخانه ای جلوگیری می كنند و اگر انتشار این گازها با روش های دیگر قابل كاهش نباشد، مصرف انرژی را كاهش خواهند داد.

در مورد ایران، گزارش یادشده ادعا می كند این امر تاثیر بسیار كمتری دارد و فقط روی اقتصاد این كشور تاثیر منفی می گذارد، اقتصادی كه به شدت وابسته به صادرات سوخت های فسیلی است.

اقتصام(6)1063**1558