محور اتّحاد؛ عامل اختلاف

روزنامه «مردم سالاري» روز سه شنبه در سرمقاله خود با عنوان «محور اتّحاد؛ عامل اختلاف» به قلم «احسان كياني» نوشته است: اين سخن مشخّص كرد كه با وجود عضويت آقاي مصباح در جامعه مدرّسين به دبيري آيت الله يزدي؛ نظراتش در جمع بندي نظرات اين نهاد ديني سياسي جايي ندارد و پيش از اين هم آيت الله يزدي نقل كرده بود كه خودمحوري آقاي مصباح در يازدهمين انتخابات رياست جمهوري، جامعه مدرّسين را تا مرز انشعاب پيش برد.

بنابر اين آقاي مصباح؛ خود به تنهايي به يك ضلع جديد در مجموعه هاي مرجع اصولگرا تبديل مي شوند و مشخّص نمي شود كه افزودن به اين اضلاع چگونه با تاكتيك وحدت و جامعيّت همخواني دارد؟ شخصيّت هاي نسبتا برجسته اصولگرا كه در اين نشست حاضر بودند عبارت بودند از آيت الله موحدي كرماني(دبير جامعه روحانيت)؛ محمّدنبي حبيبي(دبير هيئت هاي مؤتلفه)؛ حجت الاسلام آقاتهراني(دبير جبهه پايداري)؛ حسين فدايي(دبير جمعيّت ايثارگران)؛ عليرضا زاكاني (دبير جمعيّت رهپويان)؛ حجت الاسلام رجبي(عضو برجسته جامعه مدرّسين) و همچنين تني چند از وزيران و معاونان دولت هاي نهم و دهم در كنار دو تن از نامزدهاي ناكام اصولگرايان در رياست جمهوري يازدهم يعني آقايان حدّادعادل و جليلي. به جز آقاي موحدي كرماني كه در غياب آيت الله مهدوي كني، دبيري جامعه روحانيت را عهده دار شده اند؛ محور اتّحاد جريان هاي حاضر را يك چيز تشكيل مي دهد: حمايت از احمدي نژاد.

در واقع بايد گفت فصل مشترك اين جمع حمايت از رياست جمهوري احمدي نژاد در نهمين يا دهمين دوره رياست جمهوري و همچنين حمايت از عملكرد كلّي دولت هاي نهم و دهم است. هرچند كه پس از وقايع مربوط به عزل و سپس نصب دوباره آقاي مصلحي (وزير وقت اطّلاعات) برخي از اين احزاب با تبيين گروهي تحت عنوان «جريان انحرافي» تلاش كردند راه پيشين خود را از دكتر احمدي نژاد جدا كنند و ساز ديگري بنوازند.

جالب اين كه غايب بزرگ اين همايش نيز كسي نبود جز دكتر احمدي نژاد كه خود روزي محور اتّحاد همگي اين جريان ها بوده و اين غيبت نشانگر وجود اختلافات سابق اين جريان ها با آقاي احمدي نژاد است. با اين حال اين همايش، غايبان ديگري نيز داشت كه شايد مهم ترين آنان؛ محمدباقر قاليباف؛ ديگر نامزد ناكام اصولگرايان و شايد مهم ترين نامزد آنان در رياست جمهوري يازدهم بود كه شخصاً و بدون تعلّق خاطر حزبي؛ جريان اصولگرايان عملگرا را نمايندگي مي كند. نكته ديگر اين كه به جز اعضاي هيات هاي مؤتلفه و جامعه روحانيت كه مدّتي است تصميم گرفته اند به هر قيمتي توافق و ائتلافي ميان جريان هاي اصولگرا رقم بزنند؛ ديگر جريان ها و شخصيّت هاي برجسته محافظه كار هم چون آقاي باهنر(دبير جبهه پيروان خطّ امام و رهبري)، علي لاريجاني و علي اكبر ولايتي در اين همايش حضور نداشتند. اين مسئله ناشي از همان محور اتّحاد يعني دولت هاي احمدي نژاد است. زيرا اين افراد از ابتداي تشكيل دولت اصولگرا در سال 1384 انتقادات اصلي و مهمّي به سياست هاي كلّي آن در عرصه هاي اقتصادي و ديپلماتيك و حتّي سياست داخلي داشته و در مواردي به تقابل صريح با احمدي نژاد و حاميانش رسيدند.

با اين حال اصلاح طلبان و اعتدالگرايان بايد به استقبال اين وحدت بروند. زيرا وحدت جريان هاي حامي دولت هاي نهم و دهم اين فرصت را به منتقدان اين دولت ها مي دهد كه هم بتوانند ائتلاف بهتر و منطقي تري در مقابل آن ايجاد كنند و هم اين كه با يادآوري و بازخواني اشتباهات و بحران هاي اين دولت ها در عرصه هاي مختلف به خصوص اقتصاد و سياست خارجي، مانع از فراموشي اين مسائل از سوي مردم شوند و اصولگرايانِ هم گرا را وادار به پاسخ گويي در قبال حمايتشان از دولت سابق كنند تا نتوانند از گذشت زمان براي بازگشت دوباره به قدرت استفاده كنند. گويا فعلاً اين جريان به اين نتيجه رسيده كه «هر وحدتي بهتر از عدم وحدت است!» امّا زمان ثابت خواهد كرد كه چه چيزي از اين وحدت عايد آنان خواهد شد.

اول**1368**