عطاء الله اشرفی اصفهانی در 1281 هجری خورشیدی در خمینی شهر اصفهان چشم به جهان گشود. وی تحصیلات ابتدایی را در این شهر به پایان رساند و برای ادامه ی تحصیل به حوزه ی علمیه ی اصفهان رفت. او كه علاقه ی زیادی برای آموختن داشت در 22 سالگی رهسپار قم شد. وی در این شهر به تحصیلات خود تا درجه ی اجتهاد ادامه داد و با تلاش و كوشش موفق شد، در 40 سالگی به درجه ی اجتهاد برسد.
آیت الله اشرفی اصفهانی 12 سال در حوزه ی علمیه ی اصفهان و 23 سال در حوزه ی علمیه ی قم به تحصیل مشغول بود و در این مدت از حضور آیات عظام و مراجع عالیقدری چون شیخ عبدالكریم حائری، حاج سید محمد تقی خوانساری، سید صدرالدین صدر، سید محمد حجت و آیت الله بروجردی كسب فیض كرد.
اثرهایی ارزشمند همچون البیان، تفسیر قرآن، خلاصه ای از تفاسیر شیعه و سنی، مجمع الشّتات و مجموعه ای درباره ی حروف مقطعه قرآن گنجینه های گرانقدری است كه این عالم فرهیخته از خود به یادگار گذاشته است.
وی در كتاب های خود، امانت را رعایت می كرد و تمام سعی و كوشش خویش را برای آن كه تحقیق و تفسیری ارزشمند ارایه دهد، به كار می بست. او با دلیل و استدلال های محكم و با مراجعه به حدیث و قرآن، نظریه های مختلف را به نقد می كشید.
دانشمند برجسته ی اسلام به خوبی ریشه ی گرفتاری و مشكلات مسلمانان جهان را درك كرده بود و تفرقه و جدایی امت اسلام را بزرگ ترین چالش پیشروی مسلمانان عنوان كرد. او معتقد بود زمانی كه مسلمانان با هم متحد باشند به خوبی می توانند بر مشكلات غلبه كنند.
وی روحیه ی معنوی ویژه ای داشت و لحظه ای از ذكر و یاد خداوند غافل نمی شد و همواره به راز و نیاز با خدا می پرداخت.
آیت الله بروجردی مرجع بزرگ شیعیان در 1335 هجری خورشیدی، این شاگرد ممتاز و سخت كوش خود را برای روشنگری و آگاهی بخشی به مردم كرمانشاه، به آن دیار فرستاد و همین مساله موجب شد تا مورد آزار و اذیت نیروهای حكومت پهلوی قرار گیرد.
آیت الله اشرفی اصفهانی نقش تاثیرگذاری در نهضت امام خمینی و پیروزی انقلاب داشت و بارها به دلیل این فعالیت های مبارزاتی به وسیله ی ماموران دولتی و ساواك به زندان رفت.
او در سال های منتهی به پیروزی شكوهمند انقلاب یعنی 1356 تا 1357 رهبری مردم كرمانشاه را در مبارزه علیه شاه و نظام استبدادی بر عهده گرفت. پس از پیروزی انقلاب در بیست و دوم بهمن 1357 هجری خورشیدی با حكم امام خمینی، امام جمعه ی كرمانشاه شد. با آغاز جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق علیه كشورمان، به جبهه ی نبرد حق علیه باطل رفت و با سخنرانی های خود، روحیه ی رزمندگان اسلام را تقویت می كرد.
آیت الله اشرفی اصفهانی در جهت حفظ ارزش ها و آرمان های اسلام و انقلاب تمام تلاش و سعی خویش را به كار بست و همین امر سبب شده بود تا مورد خشم دشمنان قرار گیرد.
منافقین و دشمنان این مرزوبوم كه در رسیدن به هدف های خود ناكام مانده بودند، با این تصور كه می توانند با حذف نیروهای مخلص و وفادار، به این نظام مردم سالار ضربه بزنند، اقدام به ترور مبارزان انقلاب و یاران امام خمینی كردند. آیت الله اشرفی اصفهانی یكی از آنها بود كه منافقین در سه مرحله طرح ترور او را طراحی و اجرا كردند كه در 2 مرتبه ی نخست به شكست منجر شد.
سرانجام منافقین در نماز جمعه ی بیست و سوم مهر 1361 هجری خورشیدی، با انفجار نارنجكی وی را در محراب نماز به شهادت رساندند.
امام خمینی كه بیش از 60 سال سابقه ی آشنایی با این شهید بزرگوار را داشت، پس از شهادت مظلومانه این روحانی مبارز فرمودند: «مرحوم شهید بزرگوار حضرت حجت الاسلام و المسلمین حاج آقا عطاء الله اشرفی را در این مدت طولانی به صفای نفس و آرامش روح و اطمینان قلب و خالی از هواهای نفسانی و تارك هوی و مطیع امر مولا و جامع علم مفید و عمل صالح میشناسم و در عین حال مجاهد و متعهد و قوی النفس بود. او در جبهه ی دفاع از حق از جمله اشخاصی بود كه مایه ی دلگرمی جوانان مجاهد بود و از مصادیق بارز «رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه»(مردانی كه راست گفتند در آنچه با خدا پیمان بستند. سوره احزاب آیه 23) بود و رفتن او ثلمه (رخنه) بر اسلام وارد كرد و جامعه روحانیت را سوگوار نمود.»
آیت الله خامنه ای درباره ی پنجمین شهید محراب فرمودند: «شهید آیت الله اشرفی اصفهانی، عالمی ربانی، مجاهدی پارسا و عاشق حضرت امام (ره) بود و همواره از امام مدد می گرفت. یاد و خاطره ی این بزرگواران هرگز نباید از تاریخ انقلاب اسلامی و اذهان مردم پاك شود و نباید از كنارشان به سادگی گذشت. این خون های پاك، شعله مقدس انقلاب اسلامی را پیوسته برافروخته تر و گدازنده تر خواهد كرد.»
با الهام از: عروج خونین
گروه اطلاع رسانی
پژوهشم**م.ش**2059**9131
تاریخ انتشار: ۲۳ مهر ۱۳۹۳ - ۱۲:۴۵
تهران- ایرنا- آیت الله اشرفی اصفهانی از مبارزان راه آزادی و انقلاب است؛ او كه سال های متمادی عمر خویش را در پیشبرد هدف های انقلاب سپری كرد و تجلی بخش راه و اندیشه ی امام خمینی در جنگ تحمیلی و سنگر نماز جمعه بود.