سايت يافته استان لرستان در مطلبي با عنوان 'موانع پرش جاي سرعت گير را در خرم آباد گرفته است' نوشت:امروزه با پيشرفت و توسعه شهرها و افزايش جمعيت و تعداد خودروها، ضرورت ايجاد امكانات ترافيكي و ايجاد محدوديت‌هاي قانوني و پليسي جهت تضمين حفظ سلامت انسان‌ها بيش از پيش احساس مي‌شود.

علاوه بر قوانين و مقررات، ايجاد زير‌ساخت‌هاي شهري نيز به نوبه خود مي‌تواند از عوامل تاثير‌گذار در امنيت جاني عابرين پياده و رانندگان وسائط نقليه باشد.

خرم آباد در هر زمينه‌اي اگر جز اولين‌ها در كشور نباشد در ايجاد سرعت‌گيرهاي غير‌استاندارد و پرشمار به طور حتم رتبه نخست را در كشور به خود اختصاص داده است كه صد البته تعدادي از شهروندان نيز با ساخت و ايجاد سرعت‌گيرها يا بهتر بگوييم موانعي به شكل تپه و تيغه در اضلاع مختلف در كوچه پس كوچه‌ها و درب منازل خود، كمك‌هاي شاياني به شهرداري و مكانيك‌هاي شهر نموده‌اند كه واقعاَ جاي بسي تقدير و تشكر دارد!

ايجاد چنين موانع عمدي توسط مردم وقتي مكمل چاله چوله‌هاي فراوان موجود در خيابان‌هاي مركز استان مي‌شود، نوعي مسابقه پرش را براي خودروها تداعي مي‌كند و بلا استثنا هر خودرو بايد در طول سال حداقل يك بار راهي تعميرگاه شود كه براي مردم شهري كه از نظر اقتصادي و معيشتي وضعيت مناسبي ندارند، معقول نيست.

در ورودي زيرگذرها‌، در ورودي روگذرها‌، كنار‌گذرها‌، خيابان‌هاي فرعي و غيرفرعي‌، كوچه‌ها و محله‌ها و تقريباَ همه جاي شهر به راحتي مي‌توان تعداد زيادي دست‌انداز ايجاد شده توسط مردم را در كنار چاله‌هاي كريه خيابان‌ها مشاهده كرد.

شهرونداني كه با خودروي شخصي خود در سطح شهر تردد مي‌نمايند حتماَ لذت پرواز پس از عبور از روي آن‌ها را بارها چشيده‌اند، لذتي كه پس از سقوط فاجعه‌بار، خيلي زود از بين مي‌رود و خساراتي دردآور به خودروهاي مردم به خصوص آن‌ها كه با ماشين‌شان نانا‌آور خانه هستند وارد مي‌كند.

سوال ما اين است كه آيا راه تامين امنيت جاني رانندگان و عابرين پياده و كنترل سرعت خودرها در شهر ما اين است؟ اگر اين نيست پس راه‌كار چيست؟ براي اين كه نگوييد منتقد صرف هستيم، پيشنهاد ارائه مي‌كنيم بلكه در كار بنديد:

اگر نگاهي گذرا به تجربيات شهرهاي ديگر كشور نماييم به طور حتم راه‌كارهايي استاندارد نمايان مي‌گردد.

راه‌كار استاندارد اين است كه در گام نخست كليه‌ي سرعت‌گيرهاي غير استاندارد و پرشمار در سطح شهر برداشته شود و حد فاصل معابري مانند خيابان شريعتي كه خودروها در آن از سرعت بيش‌تري برخوردارند و عرض آن نيز بيش‌تر است حد فاصل لاين‌هاي رفت و برگشت به طور كل نرده‌گذاري شده و در فواصل مختلف و پر‌عبور و مرورتر، پل‌هاي عابر پياده متعدد نصب گردد به طوري كه عبور و مرور عابرين از عرض جاده فقط از پل‌هاي عابر پياده امكان‌پذير باشد. از اين طريق به هدف اول كه حفظ امنيت جاني عابرين پياده است تامين مي‌شود. البته پرواضح است كه نصب پله برقي در ايجاد فرهنگ استفاده از پل‌هاي هوايي در ديار ما مي‌تواند مفيد باشد كه متاسفانه مسوولان نسبت به آن هم بي‌توجه هستند.

در گام دوم پس از نرده‌گذاري خيابان‌ها و نصب پل‌ها، نوبت به مطالعه‌ي نقاط حادثه‌خيز براي رانندگان مي‌رسد كه در اين گام در نقاط مشخص شده مي‌توان از سرعت‌گيرهاي استاندارد استفاده نمود.

اميدواريم روزي برسد كه مسوولان ما براي انجام هر كاري از راه‌كارهاي استاندارد و درست استفاده نمايند و به فكر اكثريت مردم باشند.