كلنگ ساخت اولين نيروگاه هسته اي تركيه بر زمين زده شد

به گزارش ايرنا، اين نيروگاه در منطقه آك كويو در مرسين واقع در كناره درياي مديترانه احداث مي شود.

براساس قرارداد دولتي بين تركيه و روسيه، اين نيروگاه را شركت روسيه اي روس نفت خواهد ساخت.

تانر يلديز وزير انرژي تركيه در مراسمي كه با حضور رئيس شركت روس اتم برگزار شد با تاكيد بر عزم دولت آنكارا در متنوع سازي منابع تامين انرژي در كشور و كاهش وابستگي به خارج در انرژي گفت: توسعه هركشور نيازمند انرژي اتمي است.

اين اولين نيروگاه از سه نيروگاهي خواهد بود كه تركيه براي كاستن از وابستگي خود به منابع انرژي خارجي در دست ساخت دارد.

قرار است كه دومين نيروگاه اتمي تركيه را يك كنسرسيوم فرانسوي-ژاپني در شهر سينوپ در ساحل درياي سياه بسازد. هنوز در مورد محل ساخت سومين نيروگاه تصميمي گرفته نشده است.

يلديز گفت: اگر ما اين سه نيروگاه را 10 سال پيش ساخته بوديم، اكنون در خريدهاي گاز طبيعي حداقل 14 ميليارد دلار صرفه جويي مي شد.

نيروگاه مرسين قرار است در سال 2020 به بهره برداري برسد و 4 واحد برق خواهد داشت كه ظرفيت هريك از آنها 1200 مگاوات است.

همزمان با برگزاري اين مراسم گروهي از طرفداران محيط زيست مخالف نيروگاههاي هسته اي با تجمع در محل برگزاري مراسم مانع از ورود شركت كنندگان در مراسم كلنگ زني نيروگاه شدند كه با مداخله نيروهاي امنيتي از محل دور شدند.

آنها مدعي هستند تركيه به اندازه كافي داراي منابع انرژي تجديد پذير است و نيازي به تاسيس نيروگاههاي هسته اي در كشور نيست.

قرارداد دولتي بين تركيه و فدراسيون روسيه در 12 مه سال 2010 ميلادي در خصوص احداث نيروگاه هسته اي در منطقه آك كويو منعقد شد و در اكتبر همان سال اجرايي شده بود كه پس از طي مراحل حقوقي، اداري و تهيه شدن گزارش هاي زيست محيطي و انعقاد قراردادهاي لازم ديگر بين دوكشور و شركت سازنده روز سه شنبه اولين كلنگ ساخت نيروگاه بر زمين زده شد.

تركيه به رغم اينكه خودرا در اردوگاه غرب مي بيند و به عنوان عضو ناتو هم پيمان غرب است، تاكنون نتوانسته نظر مساعد غرب را در اين زمينه جلب كند و در نهايت نيز با روسيه بر سر ميز مذاكره نشست تا عزم خودرا بر اي دسترسي به انرژي هسته اي در ميان بگذارد.

تانر يلديز وزير انرژي تركيه گفته است تا سال 2020 ميلادي 10 درصد نياز برق تركيه از نيروگاه هاي هسته اي تامين خواهد شد و اين رقم تا سال 2023 به 20 درصد خواهد رسيد.

تركيه نزديك به 50 سال است كه در زمينه بدست آوردن فناوري هسته اي و احداث نيروگاه هسته اي در اين كشور تلاش مي كند.

استفاده از انرژي هسته اي در سال 1962 وارد دستور كار دولت تركيه شد. درآن سال در ناحيه كوچك چكمجه استانبول از سوي مركز تحقيقات و آموزش هسته اي يك راكتور آزمايشي با قدرت يك مگاوات به نام TR-1 راه اندازي شد.

در دومين برنامه پنج ساله توسعه تركيه، تاسيس يك نيروگاه هسته اي با قدرت 300 الي 400 مگاوات با هدف راه اندازي در سال 1977 پيش بيني شد ولي به دليل بروز مشكلات در انتخاب زمين و ديگر تحولات كه گفته مي شود سياسي است، پروژه تحقق نيافت.

در سال 1976 اك كويو به عنوان محل تاسيس نيروگاه انتخاب شد در همان سال طرح و شرايط مربوط به شركت در مناقصه تهيه شد ولي مذاكرات با شركتها شكل قانوني به خود نگرفت. در اوايل 1980 منطقه اينجه بورون سينوپ به عنوان دومين محل تاسيس نيروگاه انتخاب شد و تحقيقات مقدماتي انجام گرفت. ولي به دليل خطر زمين لرزه فعاليتها درسينوپ متوقف شد.

در سال 1983 براي سينوپ و آك كويو پيشنهادهاي جديدي ارايه شد و مذاكراتي با شركت هاي كانادايي ، آلماني و آمريكايي صورت گرفت كه بي نتيجه ماند.

انفجار در نيروگاه هسته اي چرنوبيل روسيه و تبليغات شديدي كه در زمينه كاستي هاي امنيتي استفاده از انرژي هسته اي در اين كشور صورت گرفت، به بروز جو منفي در افكار عمومي تركيه و در نهايت متوقف ماندن موضوع نيروگاه هسته اي در اين كشور منجر شد.

پروژه مشتركي كه در سال 1989 ميلادي با آرژانتين شروع شده بود، نيز به دلايل حقوقي، مالي و تكنولوژيكي ناكام ماند.

بعداز روي كار آمدن حزب عدالت و توسعه (آك) در اواخر سال 2002 ميلادي، موضوع كاهش وابستگي تركيه به خارج در زمينه انرژي به عنوان يك مساله راهبردي مهم در دستور كار دولت رجب طيب اردوغان قرار گرفت.

دولت آنكارا به ويژه شخص اردوغان همواره در مجامع بين المللي از حق كشورها در استفاده صلح آميز از انرژي هسته اي حمايت كرده و در اين راستا بارها به برنامه صلح آميز هسته اي جمهوري اسلامي ايران اشاره كرده و گفته است: آيا فردا تركيه نيز بخواهد از اين انرژي در مقاصد صلح آميز استفاده كند، نيز با ممانعت خارجي روبه رو خواهد شد.

دولت آنكارا به صراحت در اين زمينه موضع خودرا اعلام و تاكيد كرده است مصمم است در يك دوره بلند مدت حداقل 20 درصد انرژي برق اين كشور را از طريق نيروگاه هاي هسته اي تامين كند.

در شرايط فعلي توان توليد برق تركيه 44 هزار مگاوات است كه نزديك به 33 درصد آن از نيروگاههاي آبي، نزديك به 31 درصد از نيروگاههاي حرارتي با سوخت گاز طبيعي، 27 درصد از نيروگاههاي حرارتي با سوخت زغال سنگ و نزديك به 9 درصد نيز از نيروگاههاي حرارتي با سوخت هاي ديگر و يا قدرت آب رودخانه و منابع ديگر تامين مي شود.

تركيه دربين كشورهايي كه درزمينه انرژي به خارج وابسته مي باشند قراردارد. اين كشور بيش از 70 درصد در انرژي به خارج وابسته است.

گفته مي شود تركيه از نظر منابع اورانيوم و توريوم كه ماده خام انرژي هسته اي بشمار مي روند غني است .

بنا به داده هاي اداره كل پژوهشهاي معادن تركيه، اين كشور داراي 380 هزارتن ذخيره توريوم است و انتظار مي رود با فعاليتهاي كشف و حفريات اين رقم دو برابر افزايش يابد.

خاورم/2011**1565